Mój znak

Szkoła powstała z notatek zapisanych w zeszytach lekcyjnych początkujących uczniów, wyrosła zatem z praktyki. Aby uniknąć nadmiaru żmudnych ćwiczeń, odstraszających od początkowej nauki, staraliśmy się jak najwcześniej wprowadzić pieśń ludową jako materiał ćwiczeniowy.

Elementarne, proste i przyjemne drobne utworki są znakomitym wprowadzeniem w świat muzyki dla najmłodszych adeptów sztuki grania na fortepianie.

Spis treści:

Wiele osób tylko dlatego nie decyduje się na pobieranie nauki gry na trąbce i innych dętych instrumentach, że obawia się nadwyrężenia płuc lub serca. Oczywiście gra na instrumentach dętych obarcza dodatkową pracą płuca i serce, ale nie w tym stopniu, aby mogła zaszkodzić zdrowiu... W możliwie prostej i zwięzłej formie autor podaje nie tylko zasady gry na instrumencie, ale i wprowadza ucznia w zagadnienia zapisu i wykonawstwa muzyki różnych stylów, łącznie z muzyką współczesną. Dodatkowo do publikacji dołączone są akompaniamenty do niektórych utworów.

Lista utworów:
BICIE SERCA - Rybieości
NAPRAWDĘ NIE DZIEJE SIĘ NIC - Grzegorz Turnau
RUCHOME PIASKI - piosenka z filmu NOCNE GRAFFITI, wykonuje Varius Manx
SAMBA - MOSKITO - Majka Jeżowska
SŁODKIE FIOŁKI - Sława Przybylska
TORNA A SURRIENTO (WRÓĆ DO SORENTO) - (E. de Curtis)
CO TY TUTAJ ROBISZ? - Elektryczne Gitary
ARRIVEDERCI MOJA DZIEWCZYNO - Krzysztof Krawczyk
MALEŃKI ZNAK - Irena Santor
CHCĘ WYJECHAĆ NA WIEŚ - Urszula Sipińska
WOLNY WIECZÓR - Czerwone Gitary
MALOWANA PIOSENKA (MALOWANA LALA) - Karin Stanek i Czerwono-Czarni
COŚ OPTYMISTYCZNEGO - Kasia Kowalska

Lista utworów:
Apaszem Stasiek Był (Hanko)
Bal Na Gnojnej (Harmonia Na Trzy Czwarte)
Białe Róże (Rozkwitają Pąki Białych Róż)
Błękit Jeziora Dokoła (Mazury)
Chłopcy, A-hoj! (Białe Żagle)
Cyt, Cyt (Nocka Szumiała)
Czerwone Róże Są
Czerwony Pas
Dalej, Wesoło
Deszcz Jesienny
Dziś Do Ciebie Przyjść Nie Mogę
Felek Zdankiewicz
Furman
Gdzie Strumyk Płynie Z Wolna
Góralko, Halko
Górol Ci Jo, Górolicek
Harcerz I Harcerka (Czerwona Róża, Biały Kwiat)
Hej, Bystra Woda
Hej, Górol Ci Jo, Górol
Hej, Strzelcy, Wraz
Hej, Tam Pod Lasem
Idzie Dysc
Laura I Filon
Maki (Ej, Dziewczyno, Ej, Niebogo)
Mamma Ciao (Obudziłem Się Wczesnym Rankiem)
Marsz, Marsz Polonia
Miała Baba Koguta
Młoda Wdowa
Morze, Nasze Morze (Chociaż Każdy Z Nas Jest Młody)
Orawa! Orawa!
Piechota (Maszerują Strzelcy)
Pieniążki Kto Ma
Pierwsza Brygada
Pierwsza Kadrowa (Raduje Się Serce)
Pieśń Pożegnalna (Ogniska Już Dogasa Blask)
Płonie Ognisko I Szumią Knieje
Rozszumiały Się Wierzby Płaczące
Skrzypeczki
Stańmy Bracia Wraz
Tańcuj, Tańcuj (Piwko)
Te Opolskie Dziouchy
Teraz Jest Wojna
U Cioci Na Imieninach
W Zielonym Gaju
Wiła Wianki (Tam Nad Wisłą W Dolinie)
Wino, Wino Musi Być!
Wisło Moja, Wisło Stara
Za Górami, Za Lasami
Zachodzi Słoneczko
Zagraj Mi Piękny Cyganie (Cygańska Skarga)
Zocha

Spis treści:

Spis treści:

„Największymi tancerzami są Niżyński i Wójcikowski” – mówił Igor Strawiński. I wbrew pozorom w tej opinii jest wiele prawdy. Aby się o tym przekonać, wystarczy nawet wyrywkowo zapoznać się z publikacjami poświęconymi Leonowi Wójcikowskiemu. Znajdziemy w nich między innymi wypowiedzi – dość powszechne – stwierdzające, że był najznamienitszym tancerzem charakterystycznym w historii tańca. Wszakże w licznych książkach, opisujących tę dziedzinę sztuki pierwszej połowy minionego stulecia, nazwisko Leona Wójcikowskiego zajmuje znaczące miejsce. Stawiany jest obok najwybitniejszych tancerzy jego czasów, porównywany z Wacławem Niżyńskim. I nie bez powodu można również przeczytać – w kontekście Niżyńskiego – że gdyby Wójcikowski nie zrezygnował z „grania szaleńca”, to jego pozycja byłaby zupełnie inna. Niemniej i bez tego Leon Wójcikowski był tancerzem wybitnym i jedynym w swoim rodzaju, a później okazał się równie znakomitym i cenionym pedagogiem.

''Wspaniała, napisana z polotem autobiografia Noela Reddinga przedstawia w sposób obrazowy cały muzyczny biznes... Jedna z najlepszych książek o rock'n'rollu, której jedynym celem, tak jak innych znakomitych książek, jest pokazanie, że ja tam byłem.
- Graham Coster, London Review of Books

''Odsłaniająca najwięcej szczegółów książka o Hendrixie. Redding pisze emocjonalnie i z humorem, wspaniale ożywiając zakulisową scenę muzyczną w czasie szybkiego dojścia do sławy The Experience.''
- New Musical Express

''Redding opowie ci jak to wszystko wyglądało od środka''
- Observer

Kariera zespołu The Jimi Hendrix Experience jest jedną z najbardziej oszałamiających i nieprawdopodobnych w historii rock'n'rolla. Ich podróż przez wyprzedane do ostatniego miejsca sale koncertowe wypełniła ich życie seksem, narkotykami, gwiazdorstwem i wyczerpaniem. W tym czasie stworzyli najbardziej wybuchową, pomysłową i natchnioną muzykę jaką kiedykolwiek słyszano.

Teraz, po raz pierwszy, Noel Redding, basista The Experience, opowiada całą historię zespołu. Zrozumiale i dowcipnie opisuje tworzenie przez grupę nowej muzyki; fenomen występów na żywo; grę Hendrixa zębami i podpalanie gitary, reakcje rozhisteryzowanej publiczności; a także konsekwencje kłopotów prawnych i zbiorowej obłudy. Szczera, zabawna, bogata w anegdoty, dająca wgląd w życie Hendrixa, jego geniusz i sposób w jaki był wykorzystany, Are You Experienced? jest książką o niezapomnianej grupie i muzycznej legendzie.


Noel Redding zaczął grać rock'n'rolla w 1958 roku, w wieku trzynastu lat; w roku 1966 został basistą Jimiego Hendrixa. Mieszka w Clonakilty, w Irlandii.

Carol Appleby żyła i pracowała z nim prawie przez dwadzieścia lat.


Wiesław Królikowski
(TYLKO ROCK nr 4 (116) kwiecień 2001)


Najkrócej można tak to ująć: frapująca książka, poświęcona głównie frapującym czasom, w których powstało mnóstwo frapującej muzyki. A bardziej szczegółowo biorąc... To rzecz, którą napisał - z pomocą swej tragicznie zmarłej w 1990 roku przyjaciółki - muzyk, mający od dawna miejsce w historii rocka: Noel Redding, znany przede wszystkim jako gitarzysta basowy zespołu Jimiego Hendrixa, The Jimi Hendrix Experience (dodam na wszelki wypadek - grupa działała w latach 1966-69). Ponad połowa tej przeszło 200-stronicowej publikacji bezpośrednio dotyczy The Experience, a w pozostałej części roi się od odniesień do tego wyjątkowego okresu w życiu naszego autora.

Angielski podtytuł książki brzmi nieco inaczej niż polski: The inside story of The Jimi Hendrix Experience. I faktycznie - poznajemy w detalach zakulisową historię tej wyjątkowo ważnej dla rozwoju rocka grupy. W swej opowieści Redding też dobrze przekazuje atmosferę hippisowskich czasów, w których zespół odniósł wielki sukces.

Rola gwiazdy była naprawdę przytłaczająca... Mój najpiękniejszy sen przemieniał się w koszmar... - wspomina, lecz również nie kryje, że trójka młodych muzyków poczynała sobie dość wariacko w tym zwariowanym kręgu, preferowała narkotyczno-alkoholowy trans. ...nam po prostu odbiło. Jedynym lekarstwem na samotność były dziewczyny lub odlot... rano szliśmy do baru, gdzie się upijaliśmy, potem czuliśmy się niezbyt dobrze, braliśmy kąpiel, ćpaliśmy, dawaliśmy koncert, upijaliśmy się, po czym czując się rozbitymi, szliśmy spać. Dziwny jest ten świat: taki styl życia nie przeszkodził Hendrixowi i jego muzykom koncertować forsownie i nagrywać arcydzieło za arcydziełem: Are You Experienced?, Axis: Bold As Love i Electric Ladyland...

Z książki wyziera portret Jimiego Hendrixa i na pewno dochodzi kilka nowych, nieznanych szczegółów. Uwagi Reddinga wydają mi się bardzo celne i prawdziwe, na dodatek miewają anegdotyczny walor. Choćby ta: Miał obsesję na punkcie gitary. Był nią zafascynowany do tego stopnia, że czasami brzdąkał na niej siedząc w ubikacji, gdyż podobała mu się akustyka tego wyłożonymi płytkami pomieszczenia... Nie widzę też powodu, aby nie wierzyć Reddingowi, że... Jimi cierpiał na depresyjne ataki paniki. Że potrafił pewnego razu dać dwóm dziewczynom 3 tysiące dolarów tylko dlatego, żeby się odczepiły. Basista opisuje również, jak to pod koniec działalności The Experience, w dniu koncertu na Hawajach, Hendrix w ostatniej chwili nie zgodził się wyjść i zagrać z powodu cichego brzęczenia wzmacniacza. To, że nasz autor składa powyższe na karb gwiazdorskiej pozy, jest też jakimś przyczynkiem do jego własnej charakterystyki...

Redding nie kryje swych zatargów z genialnym gitarzystą, weźmy choćby ten fragment wspomnień o sesji Electric Ladyland: Podczas nagrywania ''Watchtower'' wkurzyłem się i wyszedłem ze studia, a na basie zagrał Dave Mason. Jimi powtarzał ten utwór w nieskończoność, ponieważ chociaż coś było zrobione perfekcyjnie, to i tak nie był zadowolony... Jimi tak bardzo eksperymentował, że zmieniając zdanie co sekundę już sam nie wiedział kiedy było dobrze. A tak na marginesie: możemy też dowiedzieć się, że po jednej z nieudanych sesji Hendrix wysłał do Reddinga i Mitcha Mitchella (perkusisty The Experience) list z przeprosinami.

Redding przyznaje, że potraktował snucie tych wspomnień jako swego rodzaju terapię i rzeczywiście zdarza mu się być zastanawiająco szczerym, gdy pisze o sobie samym. Można podejrzewać, że charakter ma raczej trudny: Muszę przyznać, że nawet kilka razy umyślnie źle grałem, aby przeszkadzać Jimiemu. Mówi dość niefrasobliwym tonem o ekscesach z przeszłości. Choćby ta opowieść o zdarzeniu w Berlinie, w styczniu 1969 roku: na przyjęciu dla prasy muzycy dodali narkotyków do serwowanych lodów i patrzyli z rozbawieniem, jak zaproszeni tracą nad sobą kontrolę...

To ksiażka o barwnym życiu artysty, ale też jednak książka-przestroga. Poznajemy późniejsze losy Reddinga. Brak pracy po klapie jego grupy Fat Mattress (która zaczynała jako support The Jimi Hendrix Experience), najzwyklejsza bieda i coraz to bardziej dołujące borykanie się z nałogami, uczucie wyobcowania - także muzycznego. Postscriptum, które dopisał w październiku 1995 roku, utrzymane jest w optymistycznym tonie, ale kto wie...

Luzak Redding bywa całkiem serio, gdy pisze o show businessie. Czuje się jego ofiarą. Nie ma wątpliwości, że w czasach The Experience agencja Yameta nadużyła jego zaufania, pozbawiła dużej części dochodów. Czy faktycznie rozliczenia były tak robione, że musiał pokrywać część wydatków Jimiego, jak utrzymuje? Może. Na pewno pisze prawdę o różnych biznesowych kombinacjach: Publisher otrzymuje pieniądze co kwartał, a autorzy co pół roku. Dlatego też publisherom narastają odsetki od niewypłaconych należności. Przy okazji daje rade, która może przydać się każdemu. Zawsze bierz kopie wszystkiego, co podpisujesz, i chowaj je. Oczywiście najpierw trzeba wszystko przeczytać i zrozumieć.

"Kształcenie słuchu" wydane przez Wydawnictwo Muzyczne Contra jest to cykl książek obejmujący swoim zakresem cały materiał do szkół muzycznych I stopnia. Materiał podzielony jest na 6 klas i opiera się głównie na obowiązującym programie nauczania.
Poszczególne zagadnienia objaśnione są w każdej części w sposób dostępny, według pewnych zasad. Dla uczniów klas 1 - 3 podany został najpierw materiał teoretyczny, a następnie jego utrwalenie poprzez ćwiczenia pisane (w połączeniu z kaligrafią muzyczną), ćwiczenia rytmiczne, ćwiczenia melodyczne i dwugłosowe ćwiczenia melodyczno - rytmiczne. Po każdym dziale tematów znajdują się ćwiczenia sprawdzające.
Zastosowana została forma rozmowy z uczniami, co ułatwia i uatrakcyjnia naukę. Materiał teoretyczny omawia Muzykuś, ćwiczenia melodyczne wprowadza Melodyjka, ćwiczenia rytmiczne - Rytminka, a ćwiczenia sprawdzające - Testuś.
Materiał klasy 1. obejmuje pojęcia z teorii muzyki, jak pięciolinia, klucze muzyczne, linie dodane dolne i górne, akolada. Stopniowo wprowadzone są wartości rytmiczne: ćwierćnuta, półnuta, cała nuta, ósemka i szesnastka oraz ich pauzy. Jednocześnie następuje zapoznanie z taktem 2/4, 3/4 i 4/4 wraz z odpowiednim taktowaniem. Z wartościami rytmicznymi wprowadzane są sukcesywnie nazwy dźwięków. Dokładnie opracowana została gama C-dur oraz interwały na jej I stopniu (tercja, kwinta, i oktawa). Poprzez znaki chromatyczne krzyżyka, bemola i kasownika dochodzimy do pojęcia i rozróżniania trójdźwięku durowego i molowego. Z innych tematów opracowane są w klasie I: repetycja i volty, uzupełnienie ćwierćnutowe, przedłużanie wartości rytmicznych za pomocą kropki przy nucie oraz fermaty i łuku.

"Kształcenie słuchu" wydane przez Wydawnictwo Muzyczne Contra jest to cykl książek obejmujący swoim zakresem cały materiał do szkół muzycznych I stopnia. Materiał podzielony jest na 6 klas i opiera się głównie na obowiązującym programie nauczania.
Poszczególne zagadnienia objaśnione są w każdej części w sposób dostępny, według pewnych zasad. Dla uczniów klas 1 - 3 podany został najpierw materiał teoretyczny, a następnie jego utrwalenie poprzez ćwiczenia pisane (w połączeniu z kaligrafią muzyczną), ćwiczenia rytmiczne, ćwiczenia melodyczne i dwugłosowe ćwiczenia melodyczno - rytmiczne. Po każdym dziale tematów znajdują się ćwiczenia sprawdzające.
Zastosowana została forma rozmowy z uczniami, co ułatwia i uatrakcyjnia naukę. Materiał teoretyczny omawia Muzykuś, ćwiczenia melodyczne wprowadza Melodyjka, ćwiczenia rytmiczne - Rytminka, a ćwiczenia sprawdzające - Testuś.
Materiał klasy III wprowadza omówienie, ćwiczenia, melodie i piosenki związane gamami molowymi w odmianach: a-moll, e-moll i d-moll oraz z majorową gamą B-dur.
Z zagadnień rytmicznych objaśniona jest synkopa, w tym synkopa przez łuk, przez wartość i w grupach szesnastkowych: szesnastka-ósemka-szesnastka i szesnastka-ósemka z kropką. Wprowadzone są takty ósemkowe - proste i złożone regularne, dokładnie opracowane zostało metrum 3/8, 6/8, 9/8, 12/8. Z tematów rytmicznych znajduje się również uzupełnienie szesnastkowe i uzupełnienie ósemkowe w taktach ósemkowych, a także grupowanie wartości ósemkowych w taktach ćwierćnutowych i ósemkowych. Z zagadnień ogólnych wprowadzone jest pojęcie polifonii, polimetrii i polirytmii. Ważnym działem kształcenia słuchu są interwały; znajdują się tu melodie i piosenki ćwiczące odległości prymy czystej, sekundy małej i wielkiej, tercji małej i wielkiej, kwarty czystej, kwinty czystej i oktawy czystej. Wiadomości klasy III podsumowane są trójdźwiękami w gamach majorowych do dwóch znaków przykluczowych (trójdźwięk durowy, molowy i zmniejszony).

"Kształcenie słuchu" wydane przez Wydawnictwo Muzyczne Contra jest to cykl książek obejmujący swoim zakresem cały materiał do szkół muzycznych I stopnia. Materiał podzielony jest na 6 klas i opiera się głównie na obowiązującym programie nauczania.
Poszczególne zagadnienia objaśnione są w każdej części w sposób dostępny, według pewnych zasad. Dla uczniów klas 4 - 6 podany został najpierw materiał teoretyczny, a następnie jego utrwalenie poprzez ćwiczenia pisane (w połączeniu z kaligrafią muzyczną), ćwiczenia rytmiczne, ćwiczenia melodyczne i dwugłosowe ćwiczenia melodyczno - rytmiczne. Po każdym dziale tematów znajdują się ćwiczenia sprawdzające. Oprócz nich jest także teścik, w którym podane są trzy możliwości odpowiedzi. Prawidłowe rozwiązanie jest najczęściej jedno, chociaż mogą być również dwie odpowiedzi poprawne.
Materiał muzyczny związany z kształceniem słuchu połączony został z zagadnieniami opracowywanymi na lekcjach Audycji muzycznych, przez co utrwala je - stanowi to korelację tych dwóch przedmiotów.

"Kształcenie słuchu" wydane przez Wydawnictwo Muzyczne Contra jest to cykl książek obejmujący swoim zakresem cały materiał do szkół muzycznych I stopnia. Materiał podzielony jest na 6 klas i opiera się głównie na obowiązującym programie nauczania.
Poszczególne zagadnienia objaśnione są w każdej części w sposób dostępny, według pewnych zasad. Dla uczniów klas 4 - 6 podany został najpierw materiał teoretyczny, a następnie jego utrwalenie poprzez ćwiczenia pisane (w połączeniu z kaligrafią muzyczną), ćwiczenia rytmiczne, ćwiczenia melodyczne i dwugłosowe ćwiczenia melodyczno - rytmiczne. Po każdym dziale tematów znajdują się ćwiczenia sprawdzające. Oprócz nich jest także teścik, w którym podane są trzy możliwości odpowiedzi. Prawidłowe rozwiązanie jest najczęściej jedno, chociaż mogą być również dwie odpowiedzi poprawne.
Materiał muzyczny związany z kształceniem słuchu połączony został z zagadnieniami opracowywanymi na lekcjach Audycji muzycznych, przez co utrwala je - stanowi to korelację tych dwóch przedmiotów.

"Kształcenie słuchu" wydane przez Wydawnictwo Muzyczne Contra jest to cykl książek obejmujący swoim zakresem cały materiał do szkół muzycznych I stopnia. Materiał podzielony jest na 6 klas i opiera się głównie na obowiązującym programie nauczania.
Poszczególne zagadnienia objaśnione są w każdej części w sposób dostępny, według pewnych zasad. Dla uczniów klas 4 - 6 podany został najpierw materiał teoretyczny, a następnie jego utrwalenie poprzez ćwiczenia pisane (w połączeniu z kaligrafią muzyczną), ćwiczenia rytmiczne, ćwiczenia melodyczne i dwugłosowe ćwiczenia melodyczno - rytmiczne. Po każdym dziale tematów znajdują się ćwiczenia sprawdzające. Oprócz nich jest także teścik, w którym podane są trzy możliwości odpowiedzi. Prawidłowe rozwiązanie jest najczęściej jedno, chociaż mogą być również dwie odpowiedzi poprawne.
Materiał muzyczny związany z kształceniem słuchu połączony został z zagadnieniami opracowywanymi na lekcjach Audycji muzycznych, przez co utrwala je - stanowi to korelację tych dwóch przedmiotów.

Publikacja z serii "Ludzie świata muzyki" zawiera rozmowy z Jadwigą Romańską przeprowadzone przez Wacława Krupińskiego.
"Tak potoczyło się moje życie - życie wspaniałe, okrutne i bezlitosne... Między piekłem a niebem. Pewnie dlatego tak rozumiem słowa Stanisława Wyspiańskiego, który w liście do Karola Maszkowskiego pisał m. in.: "A tylko człowiek cierpiący może być zdolny do tworzenia czegoś..." Wiem coś o tym. Najpełniej śpiewałam scenę śmierci w "Cyganerii", kiedy umarła mi siostra, najpiękniej śpiewałam IX Symfonię Beethovena, kiedy Maciek był w agonii, jakże przejmująco śpiewałam koncert, kiedy umierała moja ukochana mama... I dlatego wiem, że Wyspiański miał rację - cierpienie i ból wyzwalają wielką siłę twórczą. Chciałoby się nią uspokoić tamto cierpienie.
Mogę powiedzieć na pewno - jestem człowiekiem spełnionym. I spełnionym artystą. Wiem, ile osiągnęłam, jak wysoko udało mi się wejść. Wiem, co zrobiłam przez tyle dekad pracy artystycznej; znam smak znakomitych pochwalnych recenzji, zbieranych w wielu krajach. I brzmienie idących po plecach. O mrówkach. Nieraz sobie myślałam, że ten element można by dołączyć do definicji talentu..."

Prezentowany "Śpiewnik" opracował ks. Hieronim Chamski. Zbiór zawiera liczne pieśni i piosenki podzielone na działy o różnej tematyce: pieśni patriotyczne, pieśni żołnierskie, pieśni towarzyskie, pieśni ludowe oraz pieśni okolicznościowe. Jest to repertuar pieśni i piosenek zaleconych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej dla Wychowania Muzycznego w szkołach podstawowych i średnich. Publikacja w spiralnej oprawie.

Ze wstępu ...

"Szkoła na zestaw perkusyjny" przeznaczona jest dla wszystkich zafascynowanych grą na bębnach. Każdy, kto pragnie poznać przepiękny świat muzyki, może otworzyć drzwi z napisem perkusja i znaleźć coś dla siebie. Spektrum poruszanych zagadnień powinno zaspokoić potrzeby zarówno hobbistów, samouków, amatorów, a także muzyków i nauczycieli. Pragnieniem autora było zebranie wszystkich niezbędnych zagadnień i ćwiczeń, potrzebnych w grze na zestawie perkusyjnym. Jak dom z solidnym fundamentem i dachem, tak "Szkoła na zestaw perkusyjny" została podzielona metodologicznie, według stopni trudności, na trzy części:
1. Podstawy techniki werblowej,
2. Koordynacja rąk i nóg na zestawie perkusyjnym,
3. Rytmy studyjne w różnych stylach muzycznych.

Wszystkie części stanowią całość. W I części omawiamy technikę gry rękami. W II części przedstawiona jest technika gry nogami. Zagadnienia metrorytmiczne i ćwiczenia z części I, są powtórzone i rozszerzone z układami rytmicznymi nóg. Natomiast w części III, mamy praktyczne zastosowanie poruszanych wcześniej zagadnień w rytmach studyjnych różnych stylów muzycznych.

Zdzisław Adam Weyna



"Szkoła na perkusję" Zdzisława Adama Weyny jest jedyną znaną mi szkołą obejmującą wszystkie znane techniki gry na zestawie perkusyjnym. Jej układ umożliwia korzystanie z niej na każdym etapie zaawansowania: od amatora rozpoczynającego naukę po profesjonalistę doskonalącego swój warsztat. Etiudy mogą być wykonane na egzaminie dyplomowym Akademii Muzycznej. Warte podkreślenia jest zamieszczenie bardzo dużej ilości rysunków obrazujących trzymanie pałeczek w różnych uchwytach, oraz fazy ruchu podczas grania poszczególnymi technikami. Do każdego zagadnienia, jest bardzo starannie opracowany zestaw ćwiczeń, w pełni je wyczerpujących. Szkoła stanowi swoistą biblię perkusisty i jest najprostsza drogą do mistrzostwa.

Mirosław Bereźnicki



O książce:

Zbiór fundamentalnych zasad i zagadnień metrorytmicznych z kanonem współczesnych figur rytmicznych, ćwiczeń i etiud. Tematyka obejmuje regularne i nieregularne podziały rytmiczne, paradidle, polirytmie i polimetrie, artykulację werblową, ozdobniki i tremola, przesunięcia i modulacje rytmiczne, alternatywne grupowanie, zagadnienia związane z dynamiką i tempem. Blisko 60 rysunków ilustruje sposoby trzymania pałeczek, postawy przy werblu i różne techniki wykonawcze z niezbędną, niekonwencjonalnie przedstawioną teorią muzyki.

Lista utworów:
BĄDŹ MOIM NATCHNIENIEM - Andrzej Zaucha
BOHEMA - Wilki
BUDZIKOM ŚMIERĆ - Robert Chojnacki, Kayah i Andrzej Piaseczny
CAŁY MÓJ ZGIEŁK - Budka Suflera
DIABEŁ I RAJ - Maryla Rodowicz
DLA CIEBIE MIŁY - Violetta Villas
LUDZKIE GADANIE - Maryla Rodowicz i Seweryn Krajewski
NAJ STORY - Papa Dance
MYDEŁKO FA [CYCOLINA] - Marlena Drozowska i Marek Kondrat
NIECH MÓWIĄ, ŻE TO NIE JEST MIŁOŚĆ - pios. z oratorium TU ES PETRUS Piotra Rubika, wyk. Ola Szomańska i Piotr Branny
PAROSTATEK - Krzysztof Krawczyk
PIECHOTĄ DO LATA - Bajm
POWIEDZ, STARY, GDZIEŚ TY BYŁ? - Czerwone Gitary
SEN SIĘ SPEŁNI - Kombii
SZKLANA POGODA - Lombard
TERAZ PŁACZ - Andrzej Piaseczny
WOŁANIE PRZEZ CISZĘ - Universe
TRZECIA MIŁOŚĆ - ŻAGLE - Czerwone Gitary
ZNAK POKOJU - Virgin
ŻÓŁTY LIŚĆ - Janusz Laskowski
WSZYSTKO MI MÓWI, ŻE MNIE KTOŚ POKOCHAŁ - Skaldowie

Zbigniew Drzewiecki (1890-1971) był wybitną postacią polskiej i światowej pianistyki, wspaniałym pedagogiem, publicystą muzycznym oraz jednym z redaktorów serii wydawniczej w PWM Polskiej Biblioteki Fortepianowej. Koncertował w kraju i za granicą, włączając do swego repertuaru kompozycje Skriabina, Debussyego, Paderewskiego i Prokofiewa. Przygotowywał do publikacji utwory fortepianowe m.in. Händla, Scarlattiego, Mozarta, Beethovena, Czernego, Lessla i Szymanowskiego. Będąc profesorem polskich uczelni, wykształcił grono znakomitych uczniów, laureatów konkursów pianistycznych najwyższej rangi. Często zapraszano go na nie w charakterze jurora. Nagrodzony wieloma odznaczeniami był również członkiem honorowym wielu zagranicznych uczelni, np. uniwersytetów w Helsinkach, Tokio czy Royal Academy of Music w Londynie. We wspomnieniach przyjaciół i uczniów zawsze przedstawiany jest jako osoba bardzo towarzyska, ciepła i życzliwa.
Prezentowane Wspomnienia muzyka są poszerzoną wersją wydania pierwszego (PWM 1971). Tekst został uzupełniony o krótkie charakterystyki uczniów, którzy z powodów działalności cenzury zostali w 1971 roku pominięci w rozdziale zatytułowanym Uczniowie (Aneks I w obecnym wydaniu), oraz o artykuł przyjaciela Zbigniewa Drzewieckiego profesora Mieczysława Tomaszewskiego (Drzewiecki: edytor i krytyk muzyczny; Aneks II). Publikację uatrakcyjniają zdjęcia, udostępnione z archiwum rodzinnego Barbary i Zbigniewa Drzewieckich.
Wydanie II poszerzone ukazało się dzięki pomocy finansowej rodziny profesora Zbigniewa Drzewieckiego - żony Barbary i syna Zbigniewa.
Chcę spełnić (...) obowiązek życiowy dania świadectwa prawdzie - a więc tym przemianom, którym się ulegało, tym wydarzeniom, których się było świadkiem, tej muzyce, która ustawicznie żyła, przepływała, powstawała,trwała lub zamierała, a za której zmiennym nurtem trudno jest dziś - a tym bardziej jutro - nadążać temu, kto wzrósł i wychował się w poszanowaniu jej praw klasycznych. Spoglądając wstecz na wyniki mojej pracy, utwierdzam się właściwie w jednym tylko przekonaniu: że w miarę swych sił i umiejętności starałem się wychowywać porządnych i wrażliwych na piękno (nie tylko dźwiękowe) muzyków o nienagannej technice, ale nie techników za wszelką cenę. [Zbigniew Drzewiecki]

Elementarz to zbiór zapisów nutowych 76 utworów do ćwiczeń oparty wprost na materiale teoretycznym zawartym w części 1. Szkoły na keyboard, wprowadzającym w najbardziej podstawowe, elementarne zagadnienia nauki gry z nut na keyboardzie. Cały materiał nutowy w Elementarzu opracowany i przeznaczony jest dla osób początkujących. Kolejne ćwiczenia uszeregowano od bardzo łatwych do tylko nieznacznie trudniejszych w tonacjach C-dur i a-moll (bez znaków przykluczowych), G-dur i e-moll (z jednym krzyżykiem) oraz F-dur i d-moll (z jednym bemolem przy kluczu). Elementarz jest więc znakomitym uzupełnieniem pierwszej części Szkoły na keyboard.

Trzecia część z trzyczęściowego wydania polskich piosenek popularnych, śpiewanych w czasie najróżniejszych spotkań towarzyskich, czyli po prostu biesiad. Zawiera zapis nutowy 45 utworów opracowanych na keyboard wraz z tekstami i diagramami akordów klawiszowych i gitarowych. Razem z częścią 1. i 2. stanowi znakomity zestaw piosenek biesiadnych znanych i śpiewanych w każdym polskim domu.

Nowy solfeż przeznaczony jest do zajęć kształcenia słuchu w szkołach muzycznych I stopnia. Adresatem publikacji są dzieci rozpoczynające naukę w cyklu czteroletnim oraz uczniowie cyklu sześcioletniego i ogólnokształcących szkół muzycznych, dla których ten solfeż stanowić może uzupełnienie podręczników z serii Nasza muzyka. Tytuł – Nowy solfeż – sygnalizuje nowatorstwo tej publikacji, zrealizowane na wielu płaszczyznach. Po pierwsze, poprzez bardzo obszerny, starannie wyselekcjonowany i opisany (tytułami i nazwiskami kompozytorów) repertuar. W publikacji znalazło się blisko tysiąc ćwiczeń solfeżowych i rytmicznych (zarówno jednogłosowych, jak i wielogłosowych), na które składają się utwory z repertuaru instrumentalnego wszystkich epok, w tym, oznaczone ikoną „HIT”, najsłynniejsze kompozycje muzyki klasycznej, a dodatkowo pieśni kompozytorów XIX wieku, współczesne piosenki dla dzieci oraz ludowe melodie z różnych krajów. Nowoczesne jest również opracowanie graficzne. Każda tonacja, temat, typ ćwiczenia oznaczone są kolorem lub specjalnym symbolem pomagającym w szybkim odnalezieniu potrzebnego zagadnienia w książce (np. melodii w kluczu wiolinowym lub basowym). Pozwala to podnieść efektywność zajęć oraz zachęcić dzieci do pracy z książką. Po trzecie, Nowy solfeż, jak żadna inna tego typu publikacja, jest dla nauczyciela kompaktowym materiałem, umożliwiającym kreatywną pracę według preferowanej metody i dostosowanie jej do możliwości, poziomu zaawansowania i wieku każdego ucznia. Materiał Nowego solfeżu obejmuje tonacje do pięciu znaków przykluczowych, zawiera również zestaw utworów opartych na pentatonice, skalach modalnych, skali góralskiej oraz zbiór ćwiczeń rytmicznych. Publikację uzupełniają strony zawierające skrótowe kompendium wiedzy z zakresu kształcenia słuchu i rytmiki. Repertuar Nowego solfeżu pozwala na korelowanie zajęć kształcenia słuchu z audycjami muzycznymi. Zakres tematyczny Nowego solfeżu jest zgodny z obowiązującą w szkolnictwie artystycznym podstawą programową. Uzupełnieniem publikacji jest Dodatek dla nauczyciela zawierający akompaniamenty fortepianowe do wielu melodii i ćwiczeń.

42 kolędy z opracowaniem muzycznym i historią utworów.
44 obrazy.

Gdy zabłyśnie pierwsza gwiazdka na niebie, gdy wszyscy razem całą rodziną zasiądziemy przy stole – jak co roku w świętowaniu Narodzenia Pańskiego będzie towarzyszyła nam kolęda.
Najpiękniejsze są polskie kolędy, których urok i niepowtarzalny charakter są doceniane na całym świecie. Nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, skąd się wzięła ta różnorodność tekstów i melodii. W niniejszym zbiorze znajdą Państwo nie tylko historię pochodzenia i kształtowania się kolędy jako gatunku muzycznego. Będą mogli Państwo poznać także pochodzenie każdej z zaprezentowanych tu pieśni czy pastorałki z osobna.

Na łamach książki wyjaśniamy również fenomen gwiazdy betlejemskiej i przywołujemy wspomnienia podopiecznych Wujka – Jana Pawła II ze wspólnego z Nim kolędowania.

W rodzinnym śpiewaniu na pewno pomogą teksty 20 kolęd oraz opracowanie linii melodycznej i zapis harmoniczny dla gitary.

Każda z kolęd została wzbogacona obrazami przedstawiającymi Świętą Rodzinę i Dzieciątko Jezus. Znani w świecie malarze tacy jak Fra Filippo Lippi, Peter Paul Rubens, Sandro Botticelli czy El Greco najpiękniej przedstawili Narodzenie Pańskie, dlatego nie mogło zabraknąć ich dzieł w naszej małej galerii sztuki.


DO ŚPIEWNIKA DOŁĄCZAMY PŁYTĘ CD Z KLASYCZNYMI, ZNANYMI NAM ARANŻACJAMI. W NAGRANIACH WZIĘLI UDZIAŁ ZNAKOMICI WYKONAWCY – SOLIŚCI ZNANI NAM Z ESTRAD I MEDIÓW.



Na płycie CD znalazły się następujące utwory:
1. Wśród nocnej ciszy - Zespół Ludowy Pieśni i Tańca Mazowsze
2. Gdy się Chrystus rodzi - Marian Opania
3. Przybieżeli do Betlejem - Krzysztof Krawczyk
4. W żłobie leży - Ryszard Rynkowski
5. Gdy Śliczna Panna - Jerzy Połomski
6. Dzisiaj w Betlejem - Danga Stankiewicz
7. Jezus malusieńki - Katarzyna Groniec
8. Oj, Maluśki, Maluśki - Wawele & Anna Bańdo
9. Hej, w dzień narodzenia - Ryszard Rynkowski
10. Cicha noc - Violetta Villas
11. Pasterze mili - Michał Bajor
12. A wczora z wieczora - Dziecięca grupa wokalna Arfik
13. Bóg się rodzi - Ryszard Rynkowski
14. Lulajże Jezuniu - Elżbieta Zającówna
15. Pójdźmywszyscy do stajenki - Skaldowie
16. Z narodzenia Pana - Wawele & Irena Woźniacka
17. Północ już była - Michał Bajor
18. Mędrcy Świata - Bogusław Mec
19. Micerna, cicha - Jerzy Połomski
20. Anioł pasterzom mówił - Ryszard Rynkowski

Elementarz cz. 2. to zbiór nut 41 utworów do ćwiczeń oparty wprost na materiale teoretycznym zawartym w części 1. Szkoły na keyboard, wprowadzającym w najbardziej podstawowe, elementarne zagadnienia nauki gry z nut na keyboardzie. Cały materiał nutowy w Elementarzu cz. 2. opracowany i przeznaczony jest dla osób początkujących. Jest to kontynuacja pierwszej części Elementarza i pierwszej części Szkoły na keyboard - nuty zapisane są więc w tonacjach C-dur i a-moll (bez znaków przykluczowych), G-dur i e-moll (z jednym krzyżykiem) oraz F-dur i d-moll (z jednym bemolem przy kluczu). Atrakcyjność tego podręcznika podnosi fakt, że opracowane utwory to w znaczącej ilości wielkie przeboje polskiej muzyki rozrywkowej.

Zeszyt stanowi bardzo ciekawą pomoc w nauce zasad muzyki. Młodzież znajdzie tu dużo ćwiczeń do samodzielnego wypełniania. Program obejmuje: gamę durową, gamę molową, akord, trójdźwięk, chromatykę, tonację, takt dwudzielny i wiele innych definicji.

W publikacji znajdziemy 15 utworów z lat pięćdziesiątych. Są tu m.in: Czerwony autobus, Piosenka o mojej Warszawie, Miłość w Portofino, Siedem czerwonych róż, Nie oczekuję dziś nikogo, Mój chłopiec piłkę kopie, Na Francuskiej, Nie masz cwaniaka nad Warszawiaka, Marina, Indonezja, Jest taki jeden skarb, Maleńki znak, A mnie jest szkoda lata, Brzydula i rudzielec, Domino.

Podręcznik przeznaczony jest dla najmłodszych dzieci, rozpoczynających naukę gry na gitarze w wieku 5-6 lat..
Publikacja zawiera:

•blisko 50 duetów dla ucznia i nauczyciela (w tym znane dziecięce piosenki oraz specjalnie skomponowane utwory);
•Utwory z niespodzianką z wykorzystaniem ciekawych efektów gitarowych, tj. stukanie w pudło, tamburo, flażolety, pizzicato;
•ćwiczenia pisemne, czytanki, wierszyki, zagadki, rebusy i gry planszowe;
Materiał podręcznika w całości poświęcony jest zagadnieniu gry na pustych strunach. Elementarz w przyjazny sposób wprowadza też dzieci w świat abstrakcyjnych muzycznych pojęć (np.: pięciolinia, klucz wiolinowym, metrum, nuty i pauzy). Publikacja jest w całości kolorowo ilustrowana. W tekstach i zapisie nutowym zastosowano dużą, wyraźną czcionkę, a orientację w materiale publikacji ułatwiają kolorowe ramki i ikony. Wskazówki metodyczne i akompaniamenty do ćwiczeń zamieszczonych w podręczniku wydane zostały w odrębnej publikacji.
Bohaterami Elementarza są Hania i Grześ, którzy tak jak dzieci uczą sie muzyki.Hania ładnie rysuje, a Grześ uwielbia układać wieże z klocków, ale od kiedy grają na gitarze bardzo lubią razem ćwiczyć i wspólnie rozwiązywać muzyczne zagadki.Od niedawna też czytają książkę "Detektyw Lupka na tropie muzycznych znaków". W "Elementarzu" jest kilka stron z tej książeczki. hania i Grześ mają swoje ulubione zwierzątka: pieska i kotka, które czasem psocą, a czasem pomagają im w nauce. Zapraszamy na spotkanie z gitarą i bohaterami.