Koncert A

Lista utworów:
VIII Koncert skrzypcowy a-moll op. 47 nr 8 (Spohr Louis)

For clarinet and orchestra (piano reduction).

Koncert a-moll Antonio Vivaldi (1678 - 1741) w oryginale skomponował na obój i orkiestrę smyczkową. Publikacja stanowi wyciąg fortepianowy partii orkiestry i partię oboju. Utwór posiada klasyczną 3-częściową budowę: I - Allegro non molto, II - Larghetto, III - Allegro.

James Galway is recognized throughout the world as a superstar of music. Equally at ease with classical as with popular "encore" repertoire, he has an enormous reputation both as a musician and as an entertainer. His record success range from a Grand Prix du Disque for his Mozart concertos to top spot in the pop charts in many countries. As a flutist he is generally regarded as the greatest of his generation.

Lista utworów:
Concerto in A Minor - I BWV 1056 (Bach J. S.)
Concerto in A Minor - II BWV 1056 (Bach J. S.)
Concerto in A Minor - III BWV 1056 (Bach J. S.)

Canadian Brass Limited Edition. Transcribed for brass quintet by Arthur Frackenpohl. Recorded on CBS Masterworks release Canadian Brass: The Four Seasons.

Lista utworów:
Concerto In A Minor Op.53

Two Pianos, Four Hands. 2 Copies needed to perform.

This Concerto was written in the autumn of 1782 at Vienna and first published by Artaria & Co. in 1785. Concerning this work and two others composed at about the same time (K. 413, 415), Mozart wrote to his father on December 28, 1782: "These concertos are a happy medium between what is too easy and too difficult; they are very brilliant, pleasing to the ear, and natural, without being vapid. There are passages here and there from which connoisseurs alone can derive satisfaction, but these passages are written in such a way that the less learned cannot fail to be pleased, although without knowing why".
All the cadenzas in the present edition are by Mozart.

Lista utworów:
Conerto No. 12 In A major For The Piano KV 414 (Mozart W. A.)

For Violin and orchestra (piano reduction).

Lista utworów:
Bourree I (z trzeciej suity na altówkę) (Bach Johan Sebastian)
Grave (Abaco Evaristo dall')
Concert (koncert a - moll na skrzypce) (Vivaldi Antonio)
Prelude and Allegro (z sonaty G - dur) (Andrieu Jean Francois d')
Sonata in C Minor (Haendel Frideric George)
Sonatina (Beethoven Ludwig van)
Minuet (Beethoven Ludvig van)
Elegy (Bottesini Giovani)
Andante (z koncertu nr. 2) (Bottesini Giovani)
Aria (z opery Rigoletto) (Verdi Giuseppe)
Adagio (z koncertu na kontrabas) (Geissel Johan)
Vocalise (Rachmaninoff Sergey Vassilievitch)
Romance (z Lieutenant Kilé) (Prokofiev Sergey Sergeyevitch)
Introduction and Tarentelle (Franchi C.)
Serenade (z sonaty na viola d'gamba i fortepian) (Beveridge Thomas)
Chaconne (Russell Armand)

This volume presents the Concerto for violin, strings and basso continuo, BWV 1041, in A minor by Johann Sebastian Bach. The first and second movements of this concerto are particularly popular among learnings and can be played after a few years of lessons. Our edition allows you to work through the piece systematically and at different tempi with accompaniment.

Lista utworów:
I. Allegro moderato BWV 1041 (Bach J. S.)
II. Largo BWV 1041 (Bach J. S.)
III. Allegro assai BWV 1041 (Bach J. S.)

This volume presents the Concertino "in Hungarian style" for violin and piano, Op. 21, in A minor by Oscar Rieding. The piece is ideal for learners trying to master the third position. Our edition allows you to work through the piece systematically and at different tempi with acompaniament.

Lista utworów:
Concertino "in Hungarian Style" op. 21

Koncert a-moll op. 100 na organy solo Marco Enrico Bossi'ego (1861 - 1925) - jednego z największych włoskich kompozytorów i organistów XIX i XX wieku.

Koncert na wiolonczelę i orkiestrę op. 129 Robert Schumann skomponował w 1850 roku. Jest to kompozycja w romantycznej stylistyce. Wyodrębnić w niej można kilka, bezpośrednio następujących po sobie odcinków w różnych tempach. Pierwszy z nich rozpoczyna orkiestra czterotaktowym tutti (wskazówka - "Nicht zu schnell") po czym następuje solo wiolonczeli (brak ekspozycji orkiestry). Drugi segment - "Langsam" - jest w tempie wolnym, to fragment liryczny. Trzeci segment - "Etwas lebhafter" z elementami dialogowania. Czwarty "Sehr lebhaft" (bardzo żywo) jest typowo wirtuozowski zakończony fragmentem finałowym "Schneller" w tempie bardzo szybkim. Kompozytor wszechstronnie wykorzystuje wiolonczelę (liczne flażolety, gra staccato, dwudźwięki, szybkie, efektowne pasaże). Niniejsze wydanie zawiera partię wiolonczeli oraz wyciąg fortepianowy partii orkiestry.

Publikacja zawiera partyturę Koncertu A- dur op. 8 na skrzypce i orkiestrę polskiego kompozytora M. Karłowicza. Styl Koncertu uwarunkowany został z jednej strony specyfiką gatunku i nawiązaniem do pewnych określonych, tradycyjnych form rozwojowych, z drugiej ogólnymi koncepcjami kompozytorskimi wyrastającymi z neoromantycznych założeń estetycznych. Duże znaczenie posiada fakt, że kompozytor znał skrzypce z własnej praktyki.

Rapsodia litewska op.11 stanowi trzeci po "Powracających falach " i "Odwiecznych pieśniach" z sześciu poematów symfonicznych. Wydanie Dzieł Mieczysława Karłowicza ma charakter źródłowo-krytyczny. Obejmuje całokształt jego twórczości kompozytorskiej. Celem wydania jest przekazanie tekstu autentycznego, autorskiego. Nie jest to łatwe zadanie. Sytuacja w zakresie materiałów źródłowych do twórczości Karłowicza jest bardzo zróżnicowana. Kompozytor przygotował do druku i wydał ze swego życia Serenadę op. 2 na orkiestrę smyczkową, Preludium i fugę op. 5, Koncert A-dur op. 8 na skrzypce i orkiestrę, Powracające fale op. 9 i Odwieczne pieśni op. 10.

Podstawą wydania jest z zasady pierwodruk, konfrontowany z zachowanymi autografami względnie autoryzowanymi kopiami partytur.

Rapsodia litewska powstała prawdopodobnie w 1906 roku w Warszawie, choć jej geneza sięga conajmniej 1900 roku, kiedy kompozytor podróżując po Litwie, w swoim notatniku zapisał pięć tematów ludowych, które osobiście usłyszał. Utwór jest oparty przede wszystkim na materiale tematycznym wywiedzionym z twórczości ludowej i wykazuje znacznie więcej stylistycznej niezależności od muzyki niemieckiej w porównaniu z Odwiecznymi pieśniami czy Stanisławem i Anną Oświęcim.

This edition presents a piece that belongs in the standard repertoire of every budding violinist: the Concerto For Two Violins, Strings And Basso Continuo Op. 3 No. 8, Rv 522 In A Minor by Antonio Vivaldi. I allows you to work through the piece systematically and at different tempi with accompaniment. The fingering and bowing marks in our volume were provided by Herbert Scherz, a renowned violin teacher who for many years was proffesor of violin and violin methodology at the conservatories in Lucerne and Zurich.

Lista utworów:
I. Allegro op. 3 nr 8 (Vivaldi Antonio)
II. Larghetto e spiritoso op. 3 nr 8 (Vivaldi Antonio)
III. Allegro op. 3 nr 8 (Vivaldi Antonio)

Wydanie Dzieł Mieczysława Karłowicza ma charakter źródłowo-krytyczny. Obejmuje całokształt jego twórczości kompozytorskiej.
Celem wydania jest przekazanie tekstu autentycznego, autorskiego. Nie jest to łatwe zadanie. Sytuacja w zakresie materiałów źródłowych do twórczości Karłowicza jest bardzo zróżnicowana. Kompozytor przygotował do druku i wydał za swego życia – oprócz większości pieśni – Serenadę op. 2 na orkiestrę smyczkową, Preludium i fugę op. 5, Koncert A-dur op. 8 na skrzypce i orkiestrę, Powracające fale op. 9 i Odwieczne pieśni op. 10. Jako znakomity znawca wielkiej orkiestry symfonicznej i nowoczesnej instrumentacji w stylu noworomantycznym opracowywał swoje partytury z wielką starannością. Pozostałe poematy były wydawane już po śmierci twórcy. Symfonia e-moll „Odrodzenie” op. 7, której rękopis ocalał cudem z pożogi ostatniej wojny światowej, doczekała się pierwszego wydania dopiero w ramach niniejszej edycji Dzieł w 1993 roku. W czasie tejże wojny zaginęły autografy większości kompozycji Karłowicza, w tym wszystkich (z wyjątkiem Smutnej opowieści) poematów symfonicznych.
Podstawą wydania jest więc z zasady pierwodruk, konfrontowany z zachowanymi autografami względnie autoryzowanymi kopiami partytur. Poprawki błędów oczywistych, autorskich lub drukarskich nie zostały uwidocznione graficznie, a jedynie opisane w komentarzu rewizyjnym.