Etuda 14

Publikacja zawiera szanty - piosenki żeglarskie, które chętnie wykonuje się w czasie odpoczynku i wakacji. Szanty są to marynarskie pieśni wykonywane przy pracy i mają związek z rytmem pracy. Najstarsza zachowana taka pieśń pochodzi z okresu między III a V wiekiem naszej ery. Znajduje się w romansie greckim Longora: Dafnis i Chloe i jest śpiewana podczas wiosłowania. WIele archaicznych pieśni związanych z morzem można spotkać wśród mieszkańców wyspy Seram. Pieśni te przekazywane są metodą ustną z pokolenia na pokolenie i wykonywane przy akompaniamencie bębna i gongu. Rozwój piosenek marynarskich rozpoczął się w XIX wieku. Przyczyną był rozwój handlu bawełną i jej transportem z Zatoki Meksykańskiej do portów europejskich. Marynarze pływający na tych statkach zaczęli pracować z miejscowymi Murzynami przy załadunku bawełny. W ten sposób szanty zyskały odrębny, murzyński koloryt. Obecnie - szanty służą rytmom przy wykonywaniu prac pokładowych.

Metoda Suzuki, której twórcą był jeden z najwybitniejszych pedagogów XX wieku Shinichi Suzuki, jest nauczaniem muzyki, filozofią i przede wszystkim drogą do duchowego i intelektualnego rozwoju. Ten niezwykle skromny człowiek, ponad wszystko kochający dzieci uważał, że wszystkie są jednakowo zdolne a ich talent może rozwinąć się, jeśli tylko będą przebywać w sprzyjającym środowisku”. To „sprzyjające środowisko” to najbliższa rodzina a więc rodzice, dziadkowie, których nieustający entuzjazm przy zdobywaniu kolejnych umiejętności, dopinguje ich pociechę do dalszego wysiłku. Właśnie przy pomocy troskliwej i motywującej rodziny oraz pedagoga – nauczyciela, dziecko może rozwijać swój talent muzyczny, ale i także plastyczny, ruchowy oraz językowy. Wzbogacać swoją osobowość by stać się w przyszłości wartościowym człowiekiem. Shinichi Suzuki często powtarzał, że „Tam gdzie jest miłość, wiele można osiągnąć”.
W 1945 w japońskim Matsumoto wraz z małżonką, Waltraud Suzuki, założył Instytut Rozwoju Talentu, gdzie rozwijając wymyśloną przez siebie metodę nauczał gry na skrzypcach aż do śmierci (1998 r). Płyta CD zawiera utwory jak i nagrane techniczne zagadnienia związane z grą na skrzypcach.

Płyta CD jest dodatkiem do książki "Ma Premiere Annee De Piano". To bardzo znana i popularna metoda nauki we Francji polegająca na unikaniu żmudnych ćwiczeń a zastąpieniem ich innymi sposobami nauki gry. Płyta jest dodatkiem do 1 i 2 części książki.

Publikacja składa się z czterech tomów. Przeznaczona zarówno dla pedagogów jak i uczniów oraz koncertujących muzyków kompendium wiedzy o zagadnieniach gry skrzypcowej pióra znanego i cenionego skrzypka i pedagoga – Tadeusza Wrońskiego.
W I tomie autor omawia zagadnienia związane z intonacją, zarówno od strony teoretycznej, jak i praktycznej. Porusza kwestię zależności intonacji od aparatu gry i proponuje specjalne ćwiczenia służące uzyskaniu czystej intonacji. Omawia też sposoby odpowiedniego palcowania utworów oraz powiązań pomiędzy psychiką instrumentalisty a intonacją gry.
Tom II poświęcony jest właściwemu palcowaniu utworów. Autor rozważa kwestię obiektywnych praw rządzących palcowaniem, zależności pomiędzy palcowaniem a artykulacją lub akcentami. W publikacji znajdują się także analizy opracowań palcowania konkretnych utworów.
W tomie III autor koncentruje się na technikach pracy nad utworem, uczenia się, sposobami doskonalenia pamięci i metodami radzenia sobie z tremą.
W IV tomie autor omawia aparat lewej i prawej ręki oraz postawę ciała podczas gry. Porusza problem korekty aparatu gry i związanych z nim trudności. Rozważa też zagadnienie pracy ze zdolnymi i mniej zdolnymi uczniami.

Beppe Gambetta -The Flatpicking Sourcebook to wspaniały podręcznik do nauki gry na gitarze metodą kostkową włoskiego mistrza Beppe Gambetta. Książka obejmuje szeroki zakres tematów, między innymi rozgrzewkę, podtawowe techniki bicia, otwarte stroje, a dodatkowo 75 ćwiczeń. Do książki dołączony jest specjalny kod umożliwiający pobranie z internetu dodatkowych materiałów.

Ceniony reżyser Michał Znaniecki w szczerej rozmowie z muzykologiem Mateuszem Borkowskim zaprasza do swojego świata, pozwalając nie tylko wniknąć w tajniki warsztatu i rzemiosła, ale także pokazując krok po kroku meandry operowej reżyserii.
Czytelnik ma wyjątkową okazję poznać „od kuchni” złożony proces produkcji opery – od pierwszego otwarcia partytury, aż po premierę, od projektu, aż po jego realizację. Tytułowa „Złota klatka” to próba syntezy twórczej i analiza artystycznych wyborów dokonywanych przez reżysera wychowanego zawodowo w tradycji włoskiego teatru muzycznego. To świadomość artystycznych ograniczeń, jakie nakłada na reżysera libretto, partytura, tradycja i praktyka wykonawcza, ale i odkrycie kryjących się w owej klatce niespożytych możliwości dających poczucie twórczej wolności i zachęcających do dalszych poszukiwań i filozoficzno-estetycznych rozważań.
Paradoks złotej klatki polega na odnalezieniu swobody artystycznej wypowiedzi w granicach wytyczonych przez dzieło muzyczne. Książka jest zarówno autoanalizą twórczości Znanieckiego, jak i pewnego rodzaju podręcznikiem, swoistą „instrukcją obsługi” zarówno dla adeptów reżyserii, widzów, jak i wszystkich zainteresowanych światem opery. Okazuje się, że opowiadanie o operze od podszewki może być fascynujące także dla tych czytelników, którzy nigdy miłośnikami opery nie byli.