Czasami

Lista utworów:
BIAŁA ARMIA – Bajm
BIELSZY NIŻ ŚNIEG – Wojciech Skowroński
COŚ ŚMIESZNEGO – Bogusław Mec
CYKADY NA CYKLADACH – Maanam
CZASAMI ZBIERA SIĘ NA BURZĘ – Renata Dąbkowska
I'LL BE HOME FOR CHRISTMAS – amerykańska piosenka świąteczna
I'M STILL STANDING – Elton John
KILLING ME SOFTLY WITH HIS SONG – Roberta Flack
M JAK MIŁOŚĆ – piosenka tytułowa z serialu tv, śpiewa Wojciech Gąssowski
MOJE SKRZYDŁA – Maja Kraft
NIEWCZESNA MIŁOŚĆ – Andrzej Dąbrowski
TIME – Alan Parsons Project

Publikacja w języku angielskim i włoskim. W serii "Practica musica" pragniemy udostępnić zarówno studiującym, jak i wszystkim interesującym się kulturą muzyczną wypowiedzi z różnych epok na temat pojmowania muzyki i jej roli, oceny dzieł muzycznych, problematyki wykonawczej, techniki kompozytorskiej itp., wypowiedzi pochodzące zarówno od teoretyków i muzyków - praktyków, jak miłośników i obserwatorów tej sztuki. Będą to więc zarówno teksty o dużym ciężarze gatunkowym, jak też refleksje o charakterze mniej systematycznym, traktujące o poszczególnych problemach nurtujących przedstawicieli kultury muzycznej danej epoki. Dziś wiele takich wypowiedzi, zwłaszcza pochodzących z dawnych wieków, zachowało się w unikalnych egzemplarzach drukowanych lub tylko w kopiach rękopiśmiennych. Nieraz dotąd niezauważone lub zapomniane, stanowią cenne źródło do znajomości epoki. Poszczególne zeszyty serii obejmują albo jedną wypowiedź, albo - jeśli są to wypowiedzi krótkie, poruszające zbliżoną tematykę - po kilka w jednym zeszycie, lub czasami są to wyjątki z większych dzieł dotyczące jednego problemu. Wszystkie teksty zawarte w serii "Practica musica" stanowią materiał ściśle źródłowy. [Fragment wstępu książki] Tom I zawiera wypowiedzi Agostino Agazzariego: "La musica ecclesiastica dove si contiene la vera diffinitione della musica come scienza" ["Muzyka kościelna, gdzie się zawiera prawdziwe określenie muzyki jako wiedzy"] oraz Marco Scacchiego: "Breve discorso sopra la musica moderna" ["Krótki wywód o muzyce współczesnej"]

Shania Twain dokonała rzeczy, która trafia się niezwykle rzadko - została wielką gwiazdą zarówno w świecie muzyki country, jak i na scenie pop. Do tej pory rozeszło się ponad 80 milionów egzemplarzy wszystkich jej płyt.Piękna Kanadyjka przyszła na świat w małej miejscowości Timmins, w prowincji Ontario, jako drugie z pięciorga dzieci. Dziś Shania jest multimilionerką, ale w dzieciństwie jej rodzina nie raz zaznała biedy. W jej domu czasami brakowało jedzenia, ale za to nigdy nie było za mało muzyki.Twain zaczęła jako dziecko uczyć się gry na gitarze. Od samego początku również dużo śpiewała i pisała teksty. Rodzice szybko odkryli, że ich córka posiada wielki talent i namówili ją do śpiewania w lokalnych klubach, na długo przed tym zanim osiągnęła pełnoletność. Shania pojawiała się również w lokalnych stacjach radiowych i telewizyjnych.
Publikacja zawiera utwory z płyty "Greatest Hits" z 2004 roku. Utwory opracowane są na gitarę solo zapisaną w sposób tradycyjny wraz tabulaturą i diagramami akordów oraz dodatkowo zalączone są teksty piosenek.

Być może czasami tak czegoś ci brak,
nie budzisz się z rana radosny jak ptak.

...

Być może czasami zasmuci cię coś,
lub wszystko układa się jakby na złość.

...

Być może czasami tak czegoś ci brak,
nie budzisz się z rana radosny jak ptak.

...

Być może czasami zasmuci cię coś,
lub wszystko układa się jakby na złość.

...

Piosenka Łazików

Idź z nami, idź z nami
po słońce i przygodę.
Czasami, czasami
odczujesz niewygodę.
Być może, być może
zaskoczy nas dzień słoty,
lecz nigdy, lecz nigdy
nie braknie nam ochoty:
...

Piosenka Łazików

Idź z nami, idź z nami
po słońce i przygodę.
Czasami, czasami
odczujesz niewygodę.
Być może, być może
zaskoczy nas dzień słoty,
lecz nigdy, lecz nigdy
nie braknie nam ochoty:
...

Piosenka Łazików

Idź z nami, idź z nami
po słońce i przygodę.
Czasami, czasami
odczujesz niewygodę.
Być może, być może
zaskoczy nas dzień słoty,
lecz nigdy, lecz nigdy
nie braknie nam ochoty:
...

Czwarty utwór z albumu "... de Lilian" Charles'a Koechlin'a, francuskiego kompozytora tworzącego na przełomie XIX i XX wieku, którego muzyka była utrzymana w nurcie impresjonizmu przypominającego czasami Debussego. Duży wpływ na jego styl muzyczny i środki wyrazu jakie stosował miała jego fascynacja Persją i krajami muzułmańskimi, gdzie dużo podróżował.

''Wspaniała, napisana z polotem autobiografia Noela Reddinga przedstawia w sposób obrazowy cały muzyczny biznes... Jedna z najlepszych książek o rock'n'rollu, której jedynym celem, tak jak innych znakomitych książek, jest pokazanie, że ja tam byłem.
- Graham Coster, London Review of Books

''Odsłaniająca najwięcej szczegółów książka o Hendrixie. Redding pisze emocjonalnie i z humorem, wspaniale ożywiając zakulisową scenę muzyczną w czasie szybkiego dojścia do sławy The Experience.''
- New Musical Express

''Redding opowie ci jak to wszystko wyglądało od środka''
- Observer

Kariera zespołu The Jimi Hendrix Experience jest jedną z najbardziej oszałamiających i nieprawdopodobnych w historii rock'n'rolla. Ich podróż przez wyprzedane do ostatniego miejsca sale koncertowe wypełniła ich życie seksem, narkotykami, gwiazdorstwem i wyczerpaniem. W tym czasie stworzyli najbardziej wybuchową, pomysłową i natchnioną muzykę jaką kiedykolwiek słyszano.

Teraz, po raz pierwszy, Noel Redding, basista The Experience, opowiada całą historię zespołu. Zrozumiale i dowcipnie opisuje tworzenie przez grupę nowej muzyki; fenomen występów na żywo; grę Hendrixa zębami i podpalanie gitary, reakcje rozhisteryzowanej publiczności; a także konsekwencje kłopotów prawnych i zbiorowej obłudy. Szczera, zabawna, bogata w anegdoty, dająca wgląd w życie Hendrixa, jego geniusz i sposób w jaki był wykorzystany, Are You Experienced? jest książką o niezapomnianej grupie i muzycznej legendzie.


Noel Redding zaczął grać rock'n'rolla w 1958 roku, w wieku trzynastu lat; w roku 1966 został basistą Jimiego Hendrixa. Mieszka w Clonakilty, w Irlandii.

Carol Appleby żyła i pracowała z nim prawie przez dwadzieścia lat.


Wiesław Królikowski
(TYLKO ROCK nr 4 (116) kwiecień 2001)


Najkrócej można tak to ująć: frapująca książka, poświęcona głównie frapującym czasom, w których powstało mnóstwo frapującej muzyki. A bardziej szczegółowo biorąc... To rzecz, którą napisał - z pomocą swej tragicznie zmarłej w 1990 roku przyjaciółki - muzyk, mający od dawna miejsce w historii rocka: Noel Redding, znany przede wszystkim jako gitarzysta basowy zespołu Jimiego Hendrixa, The Jimi Hendrix Experience (dodam na wszelki wypadek - grupa działała w latach 1966-69). Ponad połowa tej przeszło 200-stronicowej publikacji bezpośrednio dotyczy The Experience, a w pozostałej części roi się od odniesień do tego wyjątkowego okresu w życiu naszego autora.

Angielski podtytuł książki brzmi nieco inaczej niż polski: The inside story of The Jimi Hendrix Experience. I faktycznie - poznajemy w detalach zakulisową historię tej wyjątkowo ważnej dla rozwoju rocka grupy. W swej opowieści Redding też dobrze przekazuje atmosferę hippisowskich czasów, w których zespół odniósł wielki sukces.

Rola gwiazdy była naprawdę przytłaczająca... Mój najpiękniejszy sen przemieniał się w koszmar... - wspomina, lecz również nie kryje, że trójka młodych muzyków poczynała sobie dość wariacko w tym zwariowanym kręgu, preferowała narkotyczno-alkoholowy trans. ...nam po prostu odbiło. Jedynym lekarstwem na samotność były dziewczyny lub odlot... rano szliśmy do baru, gdzie się upijaliśmy, potem czuliśmy się niezbyt dobrze, braliśmy kąpiel, ćpaliśmy, dawaliśmy koncert, upijaliśmy się, po czym czując się rozbitymi, szliśmy spać. Dziwny jest ten świat: taki styl życia nie przeszkodził Hendrixowi i jego muzykom koncertować forsownie i nagrywać arcydzieło za arcydziełem: Are You Experienced?, Axis: Bold As Love i Electric Ladyland...

Z książki wyziera portret Jimiego Hendrixa i na pewno dochodzi kilka nowych, nieznanych szczegółów. Uwagi Reddinga wydają mi się bardzo celne i prawdziwe, na dodatek miewają anegdotyczny walor. Choćby ta: Miał obsesję na punkcie gitary. Był nią zafascynowany do tego stopnia, że czasami brzdąkał na niej siedząc w ubikacji, gdyż podobała mu się akustyka tego wyłożonymi płytkami pomieszczenia... Nie widzę też powodu, aby nie wierzyć Reddingowi, że... Jimi cierpiał na depresyjne ataki paniki. Że potrafił pewnego razu dać dwóm dziewczynom 3 tysiące dolarów tylko dlatego, żeby się odczepiły. Basista opisuje również, jak to pod koniec działalności The Experience, w dniu koncertu na Hawajach, Hendrix w ostatniej chwili nie zgodził się wyjść i zagrać z powodu cichego brzęczenia wzmacniacza. To, że nasz autor składa powyższe na karb gwiazdorskiej pozy, jest też jakimś przyczynkiem do jego własnej charakterystyki...

Redding nie kryje swych zatargów z genialnym gitarzystą, weźmy choćby ten fragment wspomnień o sesji Electric Ladyland: Podczas nagrywania ''Watchtower'' wkurzyłem się i wyszedłem ze studia, a na basie zagrał Dave Mason. Jimi powtarzał ten utwór w nieskończoność, ponieważ chociaż coś było zrobione perfekcyjnie, to i tak nie był zadowolony... Jimi tak bardzo eksperymentował, że zmieniając zdanie co sekundę już sam nie wiedział kiedy było dobrze. A tak na marginesie: możemy też dowiedzieć się, że po jednej z nieudanych sesji Hendrix wysłał do Reddinga i Mitcha Mitchella (perkusisty The Experience) list z przeprosinami.

Redding przyznaje, że potraktował snucie tych wspomnień jako swego rodzaju terapię i rzeczywiście zdarza mu się być zastanawiająco szczerym, gdy pisze o sobie samym. Można podejrzewać, że charakter ma raczej trudny: Muszę przyznać, że nawet kilka razy umyślnie źle grałem, aby przeszkadzać Jimiemu. Mówi dość niefrasobliwym tonem o ekscesach z przeszłości. Choćby ta opowieść o zdarzeniu w Berlinie, w styczniu 1969 roku: na przyjęciu dla prasy muzycy dodali narkotyków do serwowanych lodów i patrzyli z rozbawieniem, jak zaproszeni tracą nad sobą kontrolę...

To ksiażka o barwnym życiu artysty, ale też jednak książka-przestroga. Poznajemy późniejsze losy Reddinga. Brak pracy po klapie jego grupy Fat Mattress (która zaczynała jako support The Jimi Hendrix Experience), najzwyklejsza bieda i coraz to bardziej dołujące borykanie się z nałogami, uczucie wyobcowania - także muzycznego. Postscriptum, które dopisał w październiku 1995 roku, utrzymane jest w optymistycznym tonie, ale kto wie...

Luzak Redding bywa całkiem serio, gdy pisze o show businessie. Czuje się jego ofiarą. Nie ma wątpliwości, że w czasach The Experience agencja Yameta nadużyła jego zaufania, pozbawiła dużej części dochodów. Czy faktycznie rozliczenia były tak robione, że musiał pokrywać część wydatków Jimiego, jak utrzymuje? Może. Na pewno pisze prawdę o różnych biznesowych kombinacjach: Publisher otrzymuje pieniądze co kwartał, a autorzy co pół roku. Dlatego też publisherom narastają odsetki od niewypłaconych należności. Przy okazji daje rade, która może przydać się każdemu. Zawsze bierz kopie wszystkiego, co podpisujesz, i chowaj je. Oczywiście najpierw trzeba wszystko przeczytać i zrozumieć.

Lista utworów:
All This Time (Maria Mena)
Autobiografia (Perfect)
Berlin Lubi Deszcz (Manchester)
Bliska moim myślom ( Andrzej Tenrad)
Chodź, Przytul, Przebacz (Andrzej Piaseczny)
Czasami mam do Ciebie (Big Day)
Dlaczego ja (Szymon Wydra & Carpe Diem)
Free Me (Uriah Heep)
Krakowska kwaiciarka (Sława Przybylska)
Zegar (Edyta Bartosiewicz)
To mój czas (Justyna Steczkowska)

Książka poświęcona jest teorii muzyki w której najważniejsze są współbrzmienia czyli harmonia. Zawiera podstawowe i najważniejsze zagadnienia z harmonii, teorię, przykłady i miejsce do własnych zapisków jak w zeszycie ćwiczeń. Język publikacji jasny i przystępny czasami wręcz zabawny więc dla młodych adeptów muzyki zrozumiały. Z książki mogą korzystać osoby szkół muzycznych przedmiotu harmonia jak i amatorzy chętni do rozwijania umiejętności harmonizacji.