Co jest najważniejsze

Książka, która jest muzyką, gdzie nie ma przypadkowych słów, a melodia przenika każdy wers. Płynie powoli, mieni się, wiruje, opowieści przenikają się, sączą... Regularnie wypływają najważniejsze tematy: dzieciństwo, młodość, pierwsze miłości, przyjaźnie, ślady, jakie zostawiło życie i sztuka. To opowieści, które mają swoje korzenie w Pink Floydach, Rolling Stonesach, Dylanie, Doorsach, Zappie. Tu muzyka miesza się z życiem, nie sposób odróżnić tego, co było wcześniej. Ale to nie ważne - bo tekst gra. Słodko, gorzko. Pięknie. Czasem pachnie piżmem i korzeniami, czasem zakłuje, zaboli, czasem jakiś smak, dawno zdawałoby się utracony wybrzmi, i pamięć na nowo rozbłyska. To książka, którą możną czytać na okrągło, do zasłuchania.

"Od Testamentu Stachury i Obłędu Krzysztonia nie czytałem równie rozpłaczliwej spowiedzi ze zmagań o sens, o "istotę tego wszystkiego", o Boga (jakkolwiek go pojmujemy). O Światło."

Edward Redlińśki


Dariusz Bugalski, z wykształcenia filmolog. Pracował w Muzeum Sztuki w Łodzi. Dziennikarz radiowy i telewizyjny. Najpierw związany z Tok FM, a ostatnio z Trójką, gdzie prowadzi programy "Klub Trójki" i "Polska według Polaków". Pisał o sztuce i edukacji. Autor kilku tomów wierszy, m.in. Miejsce, w którym nic się nie stało; Przekłady, Turtle, turtle, turtle. Po godzinach słucha jazzu i Bruce'a Springsteena.

Nie ulega wątpliwości, że Depeche Mode jest największym syntezatorowym zespołem na świecie, świadczy o tym choćby liczba sprzedanych płyt, która przekroczyła 40 milionów egzemplarzy. Członkowie Depeche Mode doświadczyli w swej karierze wszystkiego, włącznie z wyrokami sądowymi nakazującymi podjęcie leczenia od uzależnień; najważniejsze jednak, że przetrwali - w przypadku wokalisty Dave Gahana w całkiem dosłownym sensie. Pisząc monografię Depeche Mode autor przeprowadził ekskluzywne wywiady z członkiem założycielem zespołu Vincem Clarkiem i producentem Garethem Jonesem, oraz umieścił w książce niepublikowane wcześniej wywiady z aktualnymi depeszowcami. Książka jest absolutnym strzałem w dziesiątkę dla wszystkich fanów sceny elektronicznej.

Książka zatytułowana "Leksykon Kompozytorów" jest kolejną pozycją cyklu ABC. Zamierzeniem było umieszczenie w niej jak najwięcej sylwetek kompozytorów polskich i obcych oraz ich związki z Polską (zawiera ponad 3500 twórców). Informacje o nich mają charakter skrótowy, encyklopedyczny.
Opisując kompozytora przyjęta została określona kolejność: najpierw najważniejsze cechy jego działalności, dane z życiorysu, następnie ogólne dane o stylu jego dzieł muzycznych i najważniejsze kompozycje. Wyszczególnienie utworów autorów obcych podkreśla ich nawiązanie do polskiej tradycji muzycznej i wykorzystania w swych dziełach pieśni i rytmów polskich tańców narodowych (np. poloneza, mazura).
"Leksykon Kompozytorów" przeznaczony jest dla szerokiego kręgu odbiorców - przekazuje on wiadomości dotyczące twórców na przestrzeni dziejów. Szczególnie istotny jest dla uczniów szkół muzycznych, bowiem podana wiedza będzie im niewątpliwie pomocna przy wykonywaniu dzieł twórców z różnych epok.

Poczet kompozytorów polskich jest zestawem blisko stu sylwetek wybitnych twórców muzyki polskiej, nie tylko tych o najczęściej wymienianych nazwiskach, lecz również mniej znanych, niekiedy niesłusznie zapomnianych. Przedstawia ich biografie i najważniejsze utwory. Chronologiczny układ całości umożliwił uzupełnienie tekstu zwięzłymi omówieniami szerszego tła historyczno-kulturowego poszczególnych epok i ukazanie w zarysie panoramy dziejów muzyki polskiej.

Książka poświęcona jest teorii muzyki w której najważniejsze są współbrzmienia czyli harmonia. Zawiera podstawowe i najważniejsze zagadnienia z harmonii, teorię, przykłady i miejsce do własnych zapisków jak w zeszycie ćwiczeń. Język publikacji jasny i przystępny czasami wręcz zabawny więc dla młodych adeptów muzyki zrozumiały. Z książki mogą korzystać osoby szkół muzycznych przedmiotu harmonia jak i amatorzy chętni do rozwijania umiejętności harmonizacji.

Chciałbym Państwu polecić pracę o początkach i drogach rozwoju rosyjskiej muzyki organowej; pierwszą polską monografię na ten temat. Ogromne zainteresowanie organami w gronie arystokracji i szlachty, a potem inteligencji rosyjskiej, poczynając od XVIII wieku, jest swoistym fenomenem w społeczeństwie, którego wyznanie nie dopuszczało żadnych instrumentów w obrzędach religijnych. Tym bardziej zaskakuje więc stopień kultywacji muzyki organowej w następnych stuleciach, podyktowany wyłącznie kryteriami intelektualno-kulturowymi, a nie kultowymi.
Prof.dr hab. Jerzy Gołos
Rozprawa opisuje rosyjską i radziecką muzykę organową w szerokim zakresie oraz w różnych aspektach i kontekstach:

- w aspekcie historycznym – rozważane są kolejne etapy rozwoju tej muzyki przypadające na różne okresy.
- w kontekście systematyki rodzajów, gatunków oraz form muzycznych – dokonano podziału rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej na: solową, kameralną, oratoryjno-kantatową, symfoniczną, operową, baletową, teatralną i filmową, tradycyjną, awangardową, programową, użytkową itp.
- w kontekście tzw. Szkół organowych – wyodrębniono i scharakteryzowano główne ośrodki związane z rozwojem organów, muzyki organowej oraz kształceniem organistów, koncentrujące się wokół wybitnych wirtuozów i pedagogów.
- w aspekcie kronikarskim – omówiono postacie wybranych reprezentatywnych twórców rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej oraz ich najważniejsze dzieła.

Do książki dołączona jest płyta CD ilustrująca na przykładzie wybranych utworów treść rozprawy.

1.Aleksander Głazunow – Preludium i fuga D-dur
2.Aleksander Goedicke – Preludium Es-dur
3.Dymitr Szostakowicz – Passacaglia z opery „Katarzyna Izmajłowa”
4.Georgij Muszel – Suita na organy /Aria, Toccata i Fuga/
5.Alfred Schnittke – Dwa utwory na organy
6.Sofia Gubajdulina – Hell und Dunkel