Balladen

Prezentowana publikacja zawiera cztery Ballady fortepianowe, op. 10 Johannesa Brahmsa - niemieckiego kompozytora, dyrygenta i pianisty okresu romantyzmu. Kompozytor w swojej twórczości fortepianowej przeniósł zdobycze faktury symfonicznej, dlatego znajdujemy tu m. in. zdwojenia interwałów, czy też kontrasty rejestrów. Niniejsze Ballady to prawdziwa perełka dla miłośników literatury romantycznej.

Nowa edycja utworów fortepianowych Johannesa Brahmsa. Utwory te są rezultatem długoletniej pracy kompozytora, oraz doświadczeń zebranych dzięki trasom koncertowym po całym świecie. Wśród nich znajdziesz m. in.: Scherzo z 1853 roku, Ballady z 1854 roku, oraz Walce z 1865 roku.

Carl Loewe (1796 - 1869) to niemiecki kompozytor, dyrygent, organista i śpiewak, nazywany "Schubertem północnych Niemiec". Jest on autorem 17 oratoriów, 6 oper, 2 symfonii oraz licznych utworów kameralnych. Kompozytor zasłyną jednak przede wszystkim ze swoich ballad i pieśni na głos wokalny i fortepian. Utwory te komponował do słów poetów romantycznych (m. in. Mickiewicza, Goethego, Herdera oraz Uhlanda). Loewe jest przy tym uważany za twórcę gatunku ballady wokalnej. W swoich utworach wokalnych artysta rozwinął środki harmoniczne i usamodzielnił partię fortepianu. Zeszyt drugi "Balladen und Lieder" zawiera wybrane kompozycje wokalne Carla Loewe w opracowaniu na głos solowy (wysoki) i fortepian. W zbiorze tym odnaleźć można również cykl pieśni opartych na ludowych melodiach serbskich - "Serbischer Liederkreis".

Ross Lee Finney (1906 - 1997) to amerykański kompozytor, uczeń m. in. Nadii Boulanger, Albana Berga i Rogera Sessionsa. Jego twórczość obejmuje m. in. cztery symfonie, cztery koncerty oraz osiem kwartetów na różne obsady instrumentów. Utwór "Two Ballades" Finney przeznaczył na flety poprzeczne - flet w stroju C, flet piccolo i flet altowy (jeden wykonawca) oraz fortepian. Jest to kompozycja cechująca się harmoniką współczesną, zmienną, nieregularną rytmometryką, ciekawym kolorytem brzmieniowym, oraz użyciem różnych sposobów wydobycia dźwięku na fletach i fortepianie. W partii fletu odnaleźć można tremolanda, liczne tryle, czy też grę do wewnątrz pudła rezonansowego fortepianu. W głosie fortepianu natomiast Finney zastosował m. in. uderzanie i szarpanie strun instrumentu, glissanda na klawiszach i strunach oraz klastery dźwiękowe. Czas trwania kompozycji: ok. 15'.