Andante D

1 Vierstimmige Suite Franck, Melchior
2 Concerto Bb Major - Adagio Händel, Georg Friedrich
3 Concerto Bb Major - Allegro Händel, Georg Friedrich
4 Concerto Bb Major - Siciliana Händel, Georg Friedrich
5 Concerto Bb Major - Vivace Händel, Georg Friedrich
6 Concertino Op. 4 - Allegro maestoso David, Ferdinand
7 Concertino Op. 4 - Andante David, Ferdinand
8 Concertino Op. 4 - Allegro maestoso David, Ferdinand
9 Sonate C Minor - Adagio Meyer, Hannes
10 Sonate C Minor - Allegro Meyer, Hannes
11 Sonate C Minor - Largo Meyer, Hannes
12 Sonate C Minor - Marcia Meyer, Hannes
13 Gelobet seist Du, Jesu Christ Scheidt, Samuel
14 Concerto Eb Major - Maestoso e deciso Bellini, Vincenzo
15 Concerto Eb Major - Polonese Bellini, Vincenzo

Kwintet F-dur op. 20 był wykonany po raz pierwszy w Warszawie 19 listopada 1834 roku w Resursie Kupieckiej. Wykonawcami byli amatorzy: kapitan Tatarinow i pan Pfaff (skrzypce), Józefowa Kaczyńska i Karol Wernik (altówki) oraz „rodzynek” zawodowiec Józef Kaczyński. Jak zauważa sprawozdawca „Pamietnika Muzycznego i Teatralnego” wykonawcy grali „dzielnie, ze szczególną mocą i cieniowaniem”. Rok później Kwintet wydany został z Lipsku u F. Hofmeistera i na tym wydaniu oparte jest, wobec zaginięcia autografu, niniejsze wydanie. [...] Kształt Kwintetu F-dur jest bardzo klasyczny. Zgodnie ze wskazaniami wyrosłego w poprzedniej epoce pedagoga J. Elsnera, pierwsza część jest typowym allegrem sonatowym, druga, mimo iż nazywa się Menuetto jest mazurkiem. Część trzecia „Andante doloroso ma non troppo lento” jest przykładem spontanicznej reakcji na rezultaty Powstania Listopadowego. Polski hymn narodowy umieszczony w części „Andante doloroso” mówi sam za siebie. Dobrzyński i tak wiele ryzykował umieszczając zakazaną wówczas melodię w utworze kameralnym. Kilkadziesiąt lat później R. Wagner pisząc swoją uwerturę „Polonia” również korzysta z tej melodii. W obydwu przypadkach sens polityczny jest oczywisty. Część czwarta jest typową formą ronda.