Pieśń rokoszan Zebrzydowskiego z 1606 roku
Poźniak Piotr

Faksimile i transkrypcja "Pieśni Rokoszan Zebrzydowskiego". Wydanie bibliofilskie w nakładzie pięciuset "manu propria" podpisanych egzemplarzy ukazało się jako część kolekcji "Biblioteki Tradycji Literackich". Utwór nawiązuje do walk toczonych w obronie swobód stanowych (w tekście określanych jako skarby) w czasie tzw. rokoszu, tj. wypowiedzenia przez szlachtę polską posłuszeństwa królowi. W roku 1606 rokosz, pod wodzą Mikołaja Zebrzydowskiego, skierowany był przeciw Zygmuntowi III Wazie. Pieśń, należąca do rozpowszechnionego w szesnastowiecznej Europie typu La Guerre (La Battaglia, Die Schlacht), jest wśród polskich zabytków zjawiskiem wyjątkowym ze względu na stosunkowo dużą ilość głosów, znaczne rozmiary, budowę z wielu kontrastujących ze sobą odcinków i nie spotykaną formę wiersza. Autorem tekstu mógł być sam kompozytor, bowiem uderzający jest ścisły związek warstwy słownej z muzyczną. Słowa są dobierane także pod względem brzmieniowych walorów sylab, co wraz ze zrywanymi dialogami przyczynia się do powstania doskonałej ilustracji bitewnego zamętu. Publikacja zawiera dwie wersje pieśni: na głos solowy oraz na chór.