Barbara

Mark Knopfler (ur. 12 sierpnia 1949 w Glasgow), szkocki gitarzysta, kompozytor i wokalista. Przed rozpoczęciem kariery muzycznej pracował także jako dziennikarz i wykładowca. Jest najbardziej znany jako lider zespołu Dire Straits, ale grał on także z innymi zespołami (przede wszystkim Notting Hillbillies) i artystami (między innymi Chet Atkins, Eric Clapton, Tina Turner, Bob Dylan). Jest także kompozytorem muzyki filmowej do licznych filmów. Jest kawalerem Orderu Imperium Brytyjskiego.
Publikacja zawiera 10 utworów, m.in.: I'll See You In My Dreams, Just One Time,
Poor Boy Blues, So Soft Your Goodbye, Sweet Dreams, Tahitian Skies.

John Michael Osbourne urodził się 3 grudnia 1948 roku. Jego ojcem był John Thomas Osbourne (pracował jako rzemieślnik), a matką Lillian Osbourne (pracowniczka fabryki samochodów Lucas). Miał dwóch braci (Paula i Tony'ego) oraz trzy siostry (Jean, Iris i Gillian). Cała ośmioosobowa rodzina mieszkała w dużym, typowo przemysłowym mieście Birmingham (Anglia) na ulicy Lodge Road 14. Byli bardzo biedni. W domu nie było kanalizacji i łazienki. Wszystkie sześcioro dzieci państwa Osbourne'ów spało w jednym łóżku. Na garderobę młodego Johna składały się 1 koszulka, 1 kurtka i 1 para skarpetek! Od dziecka był on zafascynowany twórczością zespołu The Beatles i pragnął być jednym z nich. W wolnym czasie, nie mając nic innego do roboty, namiętnie oglądał telewizję, a jego ulubionymi programami były: show "I Love Lucy" i serial "Lassie". Życie w Birmingham nie było zbyt ciekawe, rodzice Ozzy'ego cały czas pracowali, aby utrzymywać dom, przez co rodzina spędzała razem niewiele czasu.
W szkole średniej John otrzymał przezwiska "Ozz-brain" i "Ozzy", które powstały przez skrócenia nazwiska. Z niechęcią brał udział w jakichkolwiek przedstawieniach szkolnych i buntował się przeciwko całemu światu. Jednym z jego największych nieprzyjaciół w szkole, był niejaki Tony Lommi, który wraz ze swoimi kolegami wyśmiewał jego wysoki, "babski" głos i prześladował go niemiłosiernie (...).
Publikacja zawiera utwory z płyty,,Diary Of A Madman". Utwory te można wykonywać także na zespół gitar.

Utwór na obój z akompaniamentem harfy lub fortepianu polskiego, współczesnego kompozytora. Władysław Walentynowicz urodził się w 1902 r. zmarł w 1999 r. Był kompozytorem, pianistą, pedagogiem. W latach 1922-23 uczył się w szkole muzycznej w Moskwie pod kierunkiem Heleny Gniesiny (fortepian), Aleksandra Greczaninowa (solfeż) i Reinholda Gliera (harmonia). Od 1923 roku studiował w Konserwatorium Warszawskim w klasie fortepianu Antoniego Dobkiewicza, Józefa Sikorskiego. Dyplom uzyskał w 1930 roku. W latach powojennych był jednym z głównych organizatorów szkolnictwa muzycznego na Wybrzeżu, założycielem Gdańskiego Instytutu Muzycznego, który przyczynił się do powstania Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie w roku 1947. W latach 1951-1952 był rektorem uczelni, a od 1952 do 1972r. dziekanem Wydziału Instrumentalnego. Był również wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków i współzałożycielem Związku Kompozytorów Polskich na Wybrzeżu w 1963 roku.
Dorobek twórczy Walentynowicza obejmuje ponad 130 utworów. Są to kompozycje symfoniczne, utwory na instrumenty solowe z orkiestrą, utwory kameralne, utwory na instrument solowy i fortepian, utwory na fortepian solo, pieśni, utwory dla dzieci i młodzieży, muzyka teatralna, symfoniczne utwory rozrywkowe i piosenki. W twórczości Walentynowicza dominują formy klasyczne, gatunki koncertujące - koncerty, concerina: znaczącą rolę odgrywają utwory pedagogiczne. Styl muzyczny Walentynowicza cechuje tradycyjny język dźwiękowy, lapidarność wypowiedzi, jasność formy opartej głównie na szeregowaniu odcinków, wyrazisty, motoryczny tok narracji muzycznej. Jest to neoklasyczny język muzyczny wzbogacony elementami nastrojowymi, romantyzującymi. Partia oboju dla instrumentalistów średniozaawansowanych, akompaniament harfy lub fortepianu dla wprawnego akompaniatora. Utwór w tempie wolny o charakterze cantyleny.