Let go and let god

Twórczość Briknera, mimo że stosunkowo skromna ilościowo, zasługuje na zainteresowanie ze względu na dobry warsztat i dużą inwencję melodyczną kompozytora. Jego utwory zachowały się do naszych czasów wyłącznie w zasobach archiwum jasnogórskiego. [...] „Completorium” o. Eryka Briknera, podobnie jak inne jego utwory, skomponowane zostało bez użycia bardziej skomplikowanych rozwiązań technicznych. Głosy wokalne mieszczą się w wygodnych dla nich rejestrach. Melodyka pozbawiona dłuższych melizmatów, prowadzona jest na ogół płynnym ruchem repetycyjno-sekundowym lub trójdźwiękowym, a niekiedy - zwłaszcza we fragmentach w pełnej obsadzie - przyjmuje postać deklamacyjną. Dłuższe frazy melizmatyczne, składające się na rzadko stosowaną przez Briknera fakturę koncertującą, zarezerwowane zostały dla odcinków końcowych ze słowem „Amen”. Melodyka skrzypcowa po części upodabnia się do głosów wokalnych, wówczas, gdy skrzypce pierwsze lub drugie na zmianę dublują głos sopranowy, oplatając go swoim brzmieniem. Kiedy indziej partie skrzypiec wykazują czysto instrumentalne cechy, wśród których najbardziej charakterystyczne są łamane akordy, dynamiczne pochody skalowe oraz tremolo. W przebiegu utworów cyklu zdecydowanie przeważa faktura dwugłosowa wokalna często dopełniana przez instrumenty. W pozostających w mniejszości fragmentach z udziałem czterech głosów wokalnych dominuje homorytmia. Nieobligatoryjne alt i tenor pełnią funkcję wypełnienia harmonicznego. Brzmienie utworów jest miękkie, eufoniczne, pozbawione ostrych dysonansów. Utwór „Vos saeculorum judices” przeznaczony jest do wykonania podczas nieszporów na święta apostołów. Pod wieloma względami kompozycja ta podobna jest do hymnu wchodzącego w skład 'Completorium'

„Twórczość Briknera, mimo że stosunkowo skromna ilościowo, zasługuje na zainteresowanie ze względu na dobry warsztat i dużą inwencję melodyczną kompozytora. Jego utwory zachowały się do naszych czasów wyłącznie w zasobach archiwum jasnogórskiego. [...] „Completorium” o. Eryka Briknera, podobnie jak inne jego utwory, skomponowane zostało bez użycia bardziej skomplikowanych rozwiązań technicznych. Głosy wokalne mieszczą się w wygodnych dla nich rejestrach. Melodyka pozbawiona dłuższych melizmatów, prowadzona jest na ogół płynnym ruchem repetycyjno-sekundowym lub trójdźwiękowym, a niekiedy - zwłaszcza we fragmentach w pełnej obsadzie - przyjmuje postać deklamacyjną. Dłuższe frazy melizmatyczne, składające się na rzadko stosowaną przez Briknera fakturę koncertującą, zarezerwowane zostały dla odcinków końcowych ze słowem „Amen”. Melodyka skrzypcowa po części upodabnia się do głosów wokalnych, wówczas, gdy skrzypce pierwsze lub drugie na zmianę dublują głos sopranowy, oplatając go swoim brzmieniem. Kiedy indziej partie skrzypiec wykazują czysto instrumentalne cechy, wśród których najbardziej charakterystyczne są łamane akordy, dynamiczne pochody skalowe oraz tremolo. W przebiegu utworów cyklu zdecydowanie przeważa faktura dwugłosowa wokalna często dopełniana przez instrumenty. W pozostających w mniejszości fragmentach z udziałem czterech głosów wokalnych dominuje homorytmia. Nieobligatoryjne alt i tenor pełnią funkcję wypełnienia harmonicznego. Brzmienie utworów jest miękkie, eufoniczne, pozbawione ostrych dysonansów. Utwór „Vos saeculorum judices” przeznaczony jest do wykonania podczas nieszporów na święta apostołów. Pod wieloma względami kompozycja ta podobna jest do hymnu wchodzącego w skład 'Completorium”.