Sonata nr 2 op. 61

Niniejsza publikacja zawiera pięć Sonat na wiolonczelę i fortepian Ludwiga van Beethovena. Są to wszystkie sonaty, jakie stworzył on na taką obsadę. Utwory te powstawały w latach 1796 - 1815, kiedy w twórczości Beethovena dokonywały się radykalne przemiany stylistyczne. Kompozytor dążył wtedy do wykształcenia własnego indywidualnego stylu. Przeznaczenie sonat „na fortepian i wiolonczelę” było w czasach współczesnych kompozytorowi nowatorskim pomysłem. Beethoven chciał zaznaczyć, że nie traktuje już fortepianu jako instrumentu wyłącznie akompaniującego. Partia fortepianu w jego sonatach jest równoważna z partią wiolonczeli. Kompozytorzy romantyczni pójdą dalej tym tropem, traktując wiolonczelę jako jeden z ulubionych instrumentów pozwalających na wyrażenie „mowy uczuć”.