Koncert na wiolonczelę i orkiestrę

Commissioned by the Chicago Symphony Orchestra in 1988. First performance was by YoYo Ma with the CSO in February of 1990. Duration: ca. 28 minutes.

"For a long time I could not make up my mind what kind of Concerto it was going to be - pathos-laden, lyrical, avant-garde or traditional? I was beset with doubts and hesitations for a long time. And then one morning, during a stroll in the Białowieża national park. I at last heard this longsought-for note - lyrical, a little pensive, clearly of bordeland provance in tone. I started to sketch the score quickly and the work was ready in a dozen or so days. The first rehearsals with the soloist followed, as well as the first revisions of the solo part to highlight it out and reveal more fully the instrument's potential. Finally, after several years and dozens of meetings with Tomasz Strahl, the cello part took final shape in spring 1997. The work was finished. You will find in it echoes of our Polish Eastern Bordeland - now and then in the music of the Concerto one will hear scraps of melodies and songs - once heard by me in the Vilnius region - enveloped in mild melancholy and sadness..."
Romuald Twardowski (Białystok, 14 November 1997).

Lista utworów:
Concerto per cello and orchestra (Romuald Twardowski)

Bernhard Heinrich Romberg żył w Niemczech na przełomie XVIII i XIX wieku. Był on kompozytorem i wiolonczelistą klasycznym. Jest odpowiedzialny między innymi za znaczne uproszczenie zapisu muzyki na wiolonczelę (wcześniejszy kompozytorzy używali nawet sześciu kluczy a on postulował używanie jedynie trzech). Wprowadził też wykonywanie mniejszych wiolonczel dla dzieci. Publikacja zawiera jego koncert w oryginale na wiolonczelę i orkiestrę, tu zastąpioną wyciągiem fortepianowym.

Koncert na wiolonczelę i orkiestrę op. 129 Robert Schumann skomponował w 1850 roku. Jest to kompozycja w romantycznej stylistyce. Wyodrębnić w niej można kilka, bezpośrednio następujących po sobie odcinków w różnych tempach. Pierwszy z nich rozpoczyna orkiestra czterotaktowym tutti (wskazówka - "Nicht zu schnell") po czym następuje solo wiolonczeli (brak ekspozycji orkiestry). Drugi segment - "Langsam" - jest w tempie wolnym, to fragment liryczny. Trzeci segment - "Etwas lebhafter" z elementami dialogowania. Czwarty "Sehr lebhaft" (bardzo żywo) jest typowo wirtuozowski zakończony fragmentem finałowym "Schneller" w tempie bardzo szybkim. Kompozytor wszechstronnie wykorzystuje wiolonczelę (liczne flażolety, gra staccato, dwudźwięki, szybkie, efektowne pasaże). Niniejsze wydanie zawiera partię wiolonczeli oraz wyciąg fortepianowy partii orkiestry.

"Honor Song for Sitting Bar" to kompozycja Davida Amrama bazująca na indiańskiej piosence o tym samym tytule, ukazującej siłę i piękno indiańskich ludów. Amram podczas pobytu na Festiwalu Sztuki Indiańskiej na Florydzie miał przyjemność koncertować z Kevinem Locke - piosenkarzem, tancerzem i flecistą. To właśnie Kevin nauczył Davida tej popularnej indiańskiej piosenki. Utwór w oryginale skomponowany został na wiolonczelę i orkiestrę. W niniejszej publikacji zawarto opracowanie na wiolonczelę i fortepian również wykonane przez kompozytora.

Though prolific, relatively little of Luigi Boccherini's musical output was known until quite recently. This apparent neglect may neverthless be said to have received recompense over the past number of years by the growing interest shown in Boccherini's works. Today, Boccherini is regarded and revered as a great composer whose style of writing betrays a throroughly individual approach and whose music is a blend of masterly brillance and refinement with poetic inspiration and profoundity brought to ultimate perfection.

Lista utworów:
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę D-dur GV 476 (Boccherini Luigi)