Introduction

„Recitativo e preghiera” kompozycja Marka Stachowskiego powstała w 1999 r., poświęcona „Pamięci Żony” istnieje w dwóch wersjach: pierwotnej na wiolonczelę solo i fortepian oraz na wiolonczelę solo i orkiestrę smyczkową. Poniższe słowa kompozytora, zamieszczone w nocie programowej przy okazji wykonania utworu na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową podczas 12. Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich (2000), śmiało można odnieść także do wersji pierwotnej ze względu na wspólny materiał dźwiękowy, środki wyrazu czy charakter utworu. W obu wersjach partia wiolonczeli solo jest niezmieniona. "„Recitativo e preghiera” na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową skomponowane pod koniec ubiegłego roku jest utworem bardzo osobistym. Wewnętrzna potrzeba zadumy i refleksji nad sprawami ostatecznymi narzuciły prostotę zakomponowania utworu, co wyraziło się w maksymalnym ograniczeniu środków techniki kompozytorskiej, zwłaszcza w głównej modlitewnej części utworu poprzedzonej wstępem o charakterze recytatywnym”.

Gabriel Fauré (1845 - 1924) to organista i kompozytor francuski, uczeń m. in. Kamila Saint - Saënsa. Razem z Cezarem Franckiem reprezentuje on narodową muzykę francuską. Fauré miał ogromną inwencję melodyczną oraz niezwykłą wrażliwość harmoniczną. Jego utwory cechują się klasyczną prostotą i klarownością. Szczególnym zamiłowaniem kompozytor darzył małe formy (miniatury). "Sicilianę" Fauré skomponował w 1893 roku. Utwór ten posiada kilka wersji. Pierwotnie napisany został z myślą o muzyce do sztuki Moliera - "Le Bourgeois gentilhomme". W obsadzie utworu znajdowały się flet, obój i kwartet smyczkowy. W kwietniu 1989 roku Fauré włączył "Sicilianę" do sztuki Maeterlincka "Pelléas et Mélisande", jako introdukcja do sceny, w której Melisanda gubi swój pierścień. Wówczas kompozytor opracował ten utwór na fortepian solo, a także na wiolonczelę i fortepian. Utwór "Elégie" Fauré ukończył w 1880 roku. Prawdopodobnie kompozycja ta miała być jedną z części sonaty. Premiera tego dzieła odbyła się w 1883 roku. Partię wiolonczeli wykonał Jules Loëb, a partie fortepianu - kompozytor. Prezentowana publikacja zawiera dwa utwory na wiolonczelę i fortepian - "Elegię" i "Sicilianę", wydane w oparciu o oryginalne rękopisy Fauré.