Tarantella

W dorobku artystycznym Henryka Wieniawskiego, w sposób charakterystyczny dla wielu twórców XIX wieku, splata się kariera artysty muzyka z karierą kompozytorską, w obu też zakresach odnosił sukcesy. Postrzegany był jednak przede wszystkim jako skrzypek - wirtuoz: najpierw jako cudowne dziecko, a następnie fascynujący solista i kameralista występujący w wielu miejscach Europy i Ameryki Północnej.

Scherzo-Tarantella na skrzypce z fortepianem op. 16- roziskrzona , błyskotliwa miniatura wirtuozowska -powstało w 1855 roku, kiedy rozpoczynał się szczytowy okres sławy i kariery wiolinistycznej Wieniawskiego, gdy po dwóch latach spędzonych z bratem na turnée koncertowym w Europie wrócił na pewien czas do Lublina.Scherzo zadedykowane zostało Lambertowi Massartowi- profesorowi Konserwatorium Paryskiego, nauczycielowi Wieniawskiego.Utwór należy do kategorii miniatur wirtuozowskich, nosi jednak charakter mniej salonowy niż inne miniatury.Wydany został w wersji na skrzypce solo z towarzyszeniem orkiestry, o czym świadczy zachowany autograf partytury , a co dowodzi, iż przeznaczał tę kompozycję do wykonywania raczej w salach koncertowych nie zaś w salonach.Utwór napisany jest z rozmachem , daje soliście sposobność zaprezentowania biegłości technicznej, zarazem jednak nie brak mu charakterystycznej ,lirycznej , słodkiej kantylety.