Pozycja I

Lista utworów:
Niggunim (Twardowski Romuald)

Grażyna Bacwicz - wybitna polska kompozytorka i skrzypaczka. Urodziła się w polsko-litewskiej rodzinie o tradycjach muzycznych, studiowała w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego (kompozycja) i Józefa Jarzębskiego (skrzypce), a także Józefa Turczyńskiego (fortepian). Po błyskotliwej karierze wykonawczej w latach pięćdziesiątych XX wieku oddała się niemal całkowicie kompozycji. Przez wiele lat tworzyła w stylu neoklasycznym, potem przechodziła stopniowo ku muzyce bardziej ekspresyjnej. Przez różnorodną fakturę utworów, klarownośc i logikę wypowiedzi zdobyła trwałą pozycję w klasycznym repertuarze koncertowym.

Lista utworów:
Pieśń hiszpańska (Eckert Carl)

Husa's Concerto for Violin and Orchestra was commissioned by the New York Philharmonic for its 150th Anniversary and given its premiere performance on May 27, 1993 at the Lincoln Center for the Performing Arts.

Tribute revolves on a dual axis comprised of two lyrical themes that generate the other musical ideas appearing throughout this one movement work. The first theme is given to the piano in the opening and the second theme is announced by the violin on the heels of the opening piano section. Both Themes are developed and elaborated on, woven in and around one another, until they are, at length, transformed into new themes that are more dramatic and rhythmic that their lyrical forebears. The end of the work is announced when a hymn-like section commences in the piano after a genuinely loud climactic section.
- Stephen Albert

This spirited piece incorporates many varying styles, including ragtime. It was commissioned by Portland Summer Concerts for Sergiu Luca, a longtime proponent of Bolcom's music.

Lista utworów:
Graceful Ghost Rag - Concert Variation for Violin and Piano (Bolcom William)

George Antheil was an American composer (1900-1959) whose most famous works include the 'Airplane' Sonata for piano and the Ballet Mecanique. His distinctly modern compositions were landmark in the avant garde movement in Paris in the 1920's, and his influences included Stravinsky and Schoenberg.

"Symfonia hiszpańska" op. 21 na skrzypce i orkiestrę to najpopularniejszy utwór Edwarda Lalo (1823 - 1892) - kompozytora francuskiego pochodzenia hiszpańskiego. W rzeczywistości kompozycja ta posiada formę koncertu skrzypcowego o pięciu częściach (zamiast tradycyjnego układu trzyczęściowego). Zadedykowana została ona wybitnemu skrzypkowi - wirtuozowi Pablo Sarasatemu. W swojej "Symfonii" Lalo wykorzystuje wiele elementów muzyki hiszpańskiej, o czym świadczą m. in. instrumentacja, oraz charakterystyczne wzory melodyczne i rytmiczne. Kompozycja składa się z kolejnych pięciu części: cz. I - Allegro non troppo (w formie allegra sonatowego), cz. II - Scherzando. Allegro molto, cz. III - Intermezzo, cz. IV - Andante, cz. V - Rondo. Prezentowane wydanie utworu zawiera opracowanie na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry).

"Sérénade mélancolique" op. 26 Piotr Czajkowski ukończył w 1875 roku. Jest to krótki, efektowny utwór, który cechuje się typowo romantycznym emocjonalizmem. W oryginale kompozycja ta została skomponowana na skrzypce z orkiestrą. Niniejsze wydanie zawiera partię skrzypiec oraz wyciąg fortepianowy partii orkiestry.

Henry Cowell (1897 - 1965) to amerykański muzykolog i kompozytor. Artysta ten kojarzony jest głównie jako nauczyciel słynnego Johna Cage'a. Był on także twórcą oraz popularyzatorem muzyki eksperymentalnej. W jego utworach odnaleźć można liczne klastery dźwiękowe i inne niekonwencjonalne sposoby gry na instrumentach (np. grę na strunach fortepianu). W swojej twórczości Cowell niejednokrotnie inspirował się muzyką etniczną, orientalną (m. in. dlatego, że jego matka pochodziła ze Środkowego Wschodu). Kompozycja "Hommage to Iran" jest właśnie odzwierciedleniem tych fascynacji kompozytora. Charakterystyczne orientalne zwroty melodyczno - rytmiczne są celowym zabiegiem stylistycznym. Utwór posiada cztery części:
I - Andante rubato
II - Interlude - Presto
III - Andante rubato
IV - Con spirito

Luigi Boccherini (1743 - 1805) to włoski kompozytor i wiolonczelista okresu klasycyzmu. W jego dorobku znajduje się około 600 utworów, w tym m. in. symfonie, koncerty wiolonczelowe, utwory kameralne, oratoria i kantaty. "Sonata B-dur" na skrzypce i fortepian (lub klawesyn) op. 5 nr 3 pochodzi ze zbioru "Sei sonate di cembalo e violino obbligato" wydanego w 1769 roku w Paryżu. Utwór ten posiada dwuczęściową budowę: cz. I - Moderato con espressione oraz cz. II - Allegro. Jest to kompozycja w typowej klasycznej stylistyce.

Ben and I really enjoyed writing these pieces for You. We hope that Kate's lovely illustrations and the lyrics of each piece will encourage you to compose your own music, write your own poems and draw your own illustrations. There is a page for you to create your own rhythmic spells at the back of the book. Try out different ideas on your cello and then write them down. It is great fun to do.
When learning each new pieces, listen to Emma and Ben playing on the accompanying CD, then follow the instructions suggested at the top of each page.
Finally play along with Ben accompanying you. Have fun with noises!

Lista utworów:
Wizards' potion
Dizzy Lizzy Lightweight
Flickering shadows
Spitter spatter
Jump slimy toad
Flash of lightning
Taste the tangy brew
Doom and gloom
Poor old battered...
Wizards united
Text a message
Hoens poens,...
Strike it lucky!
Melted mouse...
Search for the...
Grab the slippery toad!
Compose a position

Louis Spohr (1784 - 1859) to niemiecki wirtuoz - skrzypek, kompozytor i dyrygent. Skomponował on m. in. dwanaście koncertów skrzypcowych. "Koncert d-moll" op. 2 nr 2 na skrzypce i orkiestrę Spohra to kompozycja wirtuozowska złożona z trzech części: cz. I - Allegro moderato, cz. II - Adagio, cz. III - Alla Polacca. Utrzymana jest ona w typowo romantycznej stylistyce. Cechuje się bowiem m. in. ogromnym ładunkiem emocjonalnym, oraz charakterystycznym patosem linii melodycznej. Pełna jest efektownych pasaży, dwudźwięków oraz tryli. Prezentowana publikacja zawiera "Koncert d-moll" op. 2 nr 2 w opracowaniu na skrzypce i fortepian (wyciąg partii orkiestry).

"Koncert B-Dur" na skrzypce i orkiestrę KV 207 Wolfgang Amadeusz Mozart ukończył wiosną 1773 roku w Salzburgu. Kompozycja ta posiada typową klasyczną budowę trzyczęściową: cz. I - Allegro moderato, cz. II - Adagio, cz. III - Presto (z kadencją skomponowaną przez Hansa Sitta). Wirtuozowska partia skrzypiec zawiera liczne dwudźwięki (tercje, seksty), tryle oraz efektowne pasaże. Prezentowane wydanie "Koncertu B-dur" zawiera opracowanie na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry).

Giovanni Battista Viotti (1755 - 1824) to włoski wirtuoz skrzypiec i kompozytor, słynny przede wszystkim ze swoich dzieł na skrzypce. Jest autorem dwudziestu dziewięciu koncertów na ten ten instrument. Koncert nr 22 a-moll posiada klasyczną, trzyczęściową formę: cz. I -Moderato, cz. II - Adagio, cz. III - Agitato assai (poprzedzone kadencją). Jest to kompozycja wirtuozowska, pełna efektownych tryli, pasaży i dwudźwięków. Niniejsza publikacja zawiera głos solowy skrzypiec oraz wyciąg fortepianowy partii orkiestry.

Carl Maria von Weber (1786 - 1826) to niemiecki dyrygent, pianista i kompozytor reprezentujący okres wczesnego romantyzmu w muzyce. Pozostawił on różnorodny dorobek kompozytorski, począwszy od dzieł fortepianowych, przez koncerty na instrumenty dęte (słynne są koncerty na trąbkę) i opery. Dziś kompozytor znany jest przede wszystkim właśnie z dzieł operowych ("Wolny strzelec", "Oberon"). Muzyka instrumentalna Webera należy do romantycznego stylu brillante. Dominuje w niej bowiem wirtuozeria. W jego dziełach fortepianowych odnaleźć można bogactwo efektownych pasaży, błyskotliwych ozdobników, figuracji. Prezentowana publikacja - "Grand Duo Concertant in E flat major" Webera przeznaczona jest na klarnet w stroju B lub skrzypce oraz fortepian. W wydaniu zamieszczone są osobne partie dla klarnetu i skrzypiec. "Grand Duo Concertant" to kompozycja wirtuozowska, w której wydzielić można trzy części: cz. I - Allegro con fuoco, cz. II - Andante con moto, cz. III - Allegro (w formie Ronda). Oba instrumenty - klarnet (skrzypce) i fortepian traktowane są równorzędnie, jako instrumenty koncertujące.

"Sonata nr 3" na skrzypce i fortepian to utwór Elie Siegmeister (1909 - 1991) - amerykańskiego kompozytora i pisarza. W swojej twórczości kompozytorskiej wielokrotnie nawiązywał on do bluesa, jazzu oraz muzyki ludowej. Jest autorem m. in. dziewięciu oper, ośmiu symfonii, a także wielu dzieł kameralnych. "Sonata nr 3" to utwór dwuczęściowy - cz. I - Moderato , cz. II - Andante, które zakończone jest jednak szybkim Vivace (co dzieli sonatę na wyraźne trzy części). Kompozycja charakteryzuje się nowoczesną harmonią. W partii skrzypiec kompozytor wykorzystuje różne sposoby gry - dwudźwięki, glissanda, flażolety, grę sul ponticello, pizzicato. Przy tym partia fortepianu jest w pełni równoważna z partią skrzypiec.

Publikacja zawiera Operę - Fantasia Ottona Lueninga, amerykańskiego kompozytora i pedagoga pochodzenia niemieckiego. Utwór dedykowany jest Fundacji McKim z the Library of Congress. Pierwsze wykonanie miało miejsce 1. kwietnia 1985 roku podczas imprezy urodzinowej Ferruccio Busoniego. Kompozycja składa się z czterech części:
I - Dramatic Scene (Moderato);
II - Lyric Scene (Allegretto);
III - Masks (Vivace);
IV - Recitative and Finale (Allegro moderato).

Lista utworów:
Hang Time for Clarinet, Violin and Piano (Bauer Ross)

"I left aside all the unfinished work and got down to (...) a little story for violin and orchestra", a wrote Michał Spisak in his letter of 7th December 1953 to Grażyna bacewicz, informing her of the start of work on a new composition. Initially meant to be a Capriccio, the work eventually saw the light of day as Andante and Allegro for violin and string orchestra. The commissioned by Nadia Boulanger for the purpose of a course taught by Yehudi Menuhin in summer 1954 in Fontainebleau. It is worth nothing that the course curriculum also included compositions by D. Milhaud, G. Auric, H. Dutilleux and I. Strawinsky, all of them commissioned by nadia Boulanger. Though Spisak did not treat Andante and Allegro seriously enough, calling the work "a trifle" or an "odd piece" in letters to his friends, Nadia Boulanger valued the work highly, herself conducting its performance of 16th November 1954 at the concert celebrating 50 years of her teaching career. Kenneth Gordon, the soloist, was accompanied by the RTF Chamber Orchestra.

Lista utworów:
Andante and Allegro (Spisak Michał)

Burlesque for violin and piano was composed in 1990. The light and cheerful four-minute miniature contains elements evocative of earlier composition by Romuald Twardowski - Capriccio in Blue of 1979. Just like in that composition, we will find echoes of American folk music and jazz in Burlesque. The piece was first performed by Sławomir Tomasik (violin) and Barbara Topolnicka (piano) in Warsaw on 9th December 1991.

Lista utworów:
Burleska (Twardowski Romuald)

Associating the title of the composition - Pleiades - with the poem by Jarosław Iwaszkiewicz is thoroughly justified. By his composition for violin and piano Romuald Twardowski wished to pay tribute to the poet, with whom he was a close friend. The piece was composed in 1993, thirteen years after the poet's death. In the musical language of Pleiades we shall find traces of works by karol Szymanowski. In Pleiades Twardowski uses similar solutions regarding the music texture, such as the high register of the violin playing the cantilena against the background of figurative arabesques of the piano. Irregular rhythm structure of the melodic line can also be encountered in Pleiades. The composition was first performed by Piotr Stawski (violin) and Maciej Grzybowski (piano) in Warsaw on 25th October 1993.

Lista utworów:
Plejady (Twardowski Romuald)

Lista utworów:
Pożegnanie (Górecki Mikołaj)

„Romance sans paroles et Rondo élégant”, Op. 9, a two - part composition written in 1852 during the great Russian tour of the seventeen year - old violinist, was a homage paid by the young composer to the Russian audience that adored him.
Romance, resembling a Russian dumky in its melody and mood, is followed by an extensive, brillant exhibitionist Rondo. The composer here employed virtuoso effects familiar from his other works; quick staccatos, brilliant passage works, left - hand pizzicatos in conjunction with bowing, octaves, pseudo - contrapuntal doublestops.

Lista utworów:
Romance sans paroles et Rondo élégant op. 9 (Wieniawski Henryk)

Pojęcie "juweniliów" oznacza utwory szkolne, ćwiczenia kompozytorskie powstałe w pierwszych trzech latach studiów Heinricha Urbana, to jest od jesieni 1895 do wiosny 1898 roku. Jedynie pierwsza z kompozycji umieszczonych w tomie - miniatura Chant de mai na fortepian - reprezentuje wcześniejsze utwory skomponowane w latach warszawskich. Miniatura jest najstarszą zachowaną i samodzielnie napisaną kompozycją Karłowicza.
W publikacj znajdziemy utwory na fortepian solo (Chant de mai, Walc G-dur, Andante F-dur, Rondo I formy , II formy i II formy, Fuga B-dur nr.2, Preludium D-dur i fuga Podwójna G-dur op.5, Sonatina d-moll (cz.I), Sonata B-dur (cz.I). Na skrzypce i fortepian Impromptu D-dur, Na wiolonczelę i fortepian Serenada G-dur oraz Serenada marcowa z kotem. Marsz na chór instrumentów dętych. Der Tag verrinnt (Upływa dzień) kanon na dwa głosy żenskie i fortepian: słowa: Hermann Kletke, tłum: Ignacy Ziółkowski,

Lista utworów:
Krakowiak (Wójtowicz Paweł)
Oberek (Wójtowicz Paweł)
Bitwa morska (Wójtowicz Paweł)
Walc Folijo (Wójtowicz Paweł)
Tango I (Wójtowicz Paweł)
Tango II (Wójtowicz Paweł)