Andante für Klavier C

Henry Cowell (1897 - 1965) to amerykański muzykolog i kompozytor. Artysta ten kojarzony jest głównie jako nauczyciel słynnego Johna Cage'a. Był on także twórcą oraz popularyzatorem muzyki eksperymentalnej. W jego utworach odnaleźć można liczne klastery dźwiękowe i inne niekonwencjonalne sposoby gry na instrumentach (np. grę na strunach fortepianu). W swojej twórczości Cowell niejednokrotnie inspirował się muzyką etniczną, orientalną (m. in. dlatego, że jego matka pochodziła ze Środkowego Wschodu). Kompozycja "Hommage to Iran" jest właśnie odzwierciedleniem tych fascynacji kompozytora. Charakterystyczne orientalne zwroty melodyczno - rytmiczne są celowym zabiegiem stylistycznym. Utwór posiada cztery części:
I - Andante rubato
II - Interlude - Presto
III - Andante rubato
IV - Con spirito

Serenada, jako XVIII - wieczna forma muzyczna, wykonywana była w dni świąteczne w czasie koncertów plenerowych (zazwyczaj w parku). Niniejsza publikacja zawiera "Serenadę D-dur" op. 41 na flet lub skrzypce i fortepian Ludwika van Beethovena (1770 - 1827). Składa się ona z kilku odcinków o różnych, kontrastujących tempach: Allegro (Entrata) - Tempo ordinario d'un Menuetto (z dwoma Triami) - Molto allegro - Andante con Variazioni (w formie tematu z trzema wariacjami) - Allegro, scherzando e vivace - Adagio - Allegro, vivace e disinvolto.

Prezentowana Publikacja gromadzi w sobie jedenaście popularnych utworów, będących opracowaniami na skrzypce i fortepian dzieł wybitnych kompozytorów baroku, klasycyzmu i wczesnego romantyzmu. W zbiorze odnaleźć można m. in. "Sarabandę" z trzeciej Suity wiolonczelowej Bacha, "Largo" z opery "Xerxes" Haendla (a więc słynna aria "Ombra mai fu"), "Nocturne" Johna Fielda oraz "Menuett" z "Divertimenta D-dur" Mozarta.

Giovanni Battista Viotti (1755 - 1824) to włoski wirtuoz skrzypiec i kompozytor, słynny przede wszystkim ze swoich dzieł na skrzypce. Jest autorem dwudziestu dziewięciu koncertów na ten ten instrument. Niniejsza publikacja zawiera Koncert nr 23 G-dur w obecnym wydaniu na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry). Utwór posiada budowę 3 - częściową: Allegro - Andante - Allegro. Dołączona została także kadencje wg. Paula Klengela.

Ignaz Joseph Pleyel (1757 - 1831) to kompozytor i kapelmistrz austriacki, uczeń Josepha Haydna. Jest twórcą symfonii, koncertów, a także wielu kwartetów smyczkowych. W 1795 roku Pleyel osiadł w Paryżu, gdzie założył sklep muzyczny. Następnie otworzył tam w 1807 roku słynną fabrykę fortepianów (prowadzoną przez jego syna - Kamila). Publikacja "6 Duos" op. 48 zawiera sześć kompozycji Pleyela na skrzypce i fortepian lub na dwoje skrzypiec i fortepian. Kompozytor załącza bowiem dodatkowy, odrębny głos dla skrzypiec drugich. Są to krótkie, klasyczne utwory o trzyczęściowej budowie. "Duo I" np. posiada części: Allegro - Andante - Rondo, a "Duo IV" : Andante - Menuetto (z triem) - Allegretto (w formie tematu z wariacjami).

Carl Maria von Weber (1786 - 1826) to niemiecki dyrygent, pianista i kompozytor reprezentujący okres wczesnego romantyzmu w muzyce. Pozostawił on różnorodny dorobek kompozytorski, począwszy od dzieł fortepianowych, przez koncerty na instrumenty dęte (słynne są koncerty na trąbkę) i opery. Dziś kompozytor znany jest przede wszystkim właśnie z dzieł operowych ("Wolny strzelec", "Oberon"). Muzyka instrumentalna Webera należy do romantycznego stylu brillante. Dominuje w niej bowiem wirtuozeria. W jego dziełach fortepianowych odnaleźć można bogactwo efektownych pasaży, błyskotliwych ozdobników, figuracji. Prezentowana publikacja - "Grand Duo Concertant in E flat major" Webera przeznaczona jest na klarnet w stroju B lub skrzypce oraz fortepian. W wydaniu zamieszczone są osobne partie dla klarnetu i skrzypiec. "Grand Duo Concertant" to kompozycja wirtuozowska, w której wydzielić można trzy części: cz. I - Allegro con fuoco, cz. II - Andante con moto, cz. III - Allegro (w formie Ronda). Oba instrumenty - klarnet (skrzypce) i fortepian traktowane są równorzędnie, jako instrumenty koncertujące.

"Sonata nr 3" na skrzypce i fortepian to utwór Elie Siegmeister (1909 - 1991) - amerykańskiego kompozytora i pisarza. W swojej twórczości kompozytorskiej wielokrotnie nawiązywał on do bluesa, jazzu oraz muzyki ludowej. Jest autorem m. in. dziewięciu oper, ośmiu symfonii, a także wielu dzieł kameralnych. "Sonata nr 3" to utwór dwuczęściowy - cz. I - Moderato , cz. II - Andante, które zakończone jest jednak szybkim Vivace (co dzieli sonatę na wyraźne trzy części). Kompozycja charakteryzuje się nowoczesną harmonią. W partii skrzypiec kompozytor wykorzystuje różne sposoby gry - dwudźwięki, glissanda, flażolety, grę sul ponticello, pizzicato. Przy tym partia fortepianu jest w pełni równoważna z partią skrzypiec.