Adagio E major

Publikacja zawiera trzeci Koncert skrzypcowy G-dur KV 216 Wolfganga Amadeusa Mozarta. Kompozytor napisał dzieło w 1775 roku w Salzburgu. Dużą rolę odgrywa w Koncercie partia orkiestry, nie tylko w tutti, ale i w partiach solowego instrumentu, np. w I części (Allegro) drugim, śpiewnym tematem dzielą się skrzypce z orkiestrą. W sumie Allegro jest jednak uważane za najmniej okazałą część tego Koncertu. Część II - śpiewne, delikatne Adagio - bardziej zwraca uwagę pięknym brzmieniem, oraz, szerokim i łagodnym tematem głównym. Ostatnia część - Rondo finałowe - złożone jest natomiast z kontrastujących w charakterze i nastroju melodii, gdzie m. in. obok zdobnego, licznego w tryle, ale sztywnego fragmentu rokokowego (gitarowe pizzicato skrzypiec) pojawia się żywiołowy epizod o całkiem ludowym charakterze.
Niniejsza publikacja zawiera partię solową skrzypiec i wyciąg fortepianowy partii orkiestry.

"Koncert B-Dur" na skrzypce i orkiestrę KV 207 Wolfgang Amadeusz Mozart ukończył wiosną 1773 roku w Salzburgu. Kompozycja ta posiada typową klasyczną budowę trzyczęściową: cz. I - Allegro moderato, cz. II - Adagio, cz. III - Presto (z kadencją skomponowaną przez Hansa Sitta). Wirtuozowska partia skrzypiec zawiera liczne dwudźwięki (tercje, seksty), tryle oraz efektowne pasaże. Prezentowane wydanie "Koncertu B-dur" zawiera opracowanie na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry).

Felix Mendelssohn (1809 - 1847), pomimo krótkiego życia, wypracował sobie wiele osiągnięć twórczych. Talent "cudownego dziecka" i staranna edukacja sprawiły, że mając lat kilkanaście Mendelssohn był już wykształconym kompozytorem, pianistą i dyrygentem. Publikacja zawiera Sonatę F-dur na skrzypce i fortepian, którą kompozytor ukończył w 1838 roku w Berlinie. Jest to utwór 3 - częściowy: I - Allegro vivace, II - Adagio, III - Assai vivace. Kompozytor zawarł tu romantyczne walory zaczerpnięte z twórczości Schumanna, oraz elegancję i przejrzystość zaczerpniętą od Mozarta.