Nie mów nic

Lista utworów:
Dwa obrazki bez wystawy (Widłak Wojciech)

Film "Pearl Harbor" (2001) w reżyserii Michaela Baya opowiada o wojnie i miłości, której akcja rozgrywa się po ataku Japończyków na Stany Zjednoczone, w grudniu 1941 roku. Muzykę do filmu skomponował Hans Zimmer. W obecnym wydaniu zawarto dwa utwory filmowe w aranżacji Jaya Bocooka na orkiestrę dętą mieszaną. Średni czas trwania: 2'50''.

Opracowanie Michael'a Sweeny słynnego "All Blues" Miles'a Davis'a - utworu nagranego w 1959 roku na płycie Kind of Blue, która to z kolei jest jednym z najcenniejszych albumów w historii jazz'u. Publikacja zawiera partyturę, głosy dla członków zespołu, oraz płytę ze wzorcowym wykonaniem "All Blues" i kilku innych standardów w opracowaniu na big-band - dostępnych w serii easy jazz ensemble. Aranżacja ta jest przygotowana z myślą o orkiestrze młodzieżowej, dla obniżenia stopnia trudności tonacja jest o sekundę wielką niższa od pierwowzoru, mimo to w opracowaniu tym jest wiele elementów z oryginalnego nagrania (trzygłosowego voicing'u), w którym obok Davisa uczestniczyli tacy giganci jazz'u jak: Cannonball Adderley (alto sax) czy John Coltrane (tenor sax).

Lista utworów:
Chanson Triste op. 40 nr 2 (Chanson Triste)

Piotr Iljicz Czajkowski (?e?? ????? ??????????), rosyjski kompozytor, urodził się 7 maja 1840 w Wotkińsku, zmarł 6 listopada 1893 w Petersburgu). Studiował między innymi pod kierunkiem Antoniego Rubinsteina i N.I. Zaremby. Ukończył konserwatorium w Petersburgu w 1865 r. Jego pracą dyplomową była Oda do radości do tekstu F. Schillera. W następnym roku został profesorem teorii muzyki w konserwatorium w Moskwie. Na tym stanowisku pozostał 11 lat, był to okres dużej aktywności twórczej Czajkowskiego. Powstałe wówczas kompozycje świadczą o dojrzewaniu indywidualnego stylu kompozytora. Kryzys psychiczny związany z nieudaną próbą założenia rodziny spowodował wyjazd Czajkowskiego na dłuższy czas za granicę (...).
Publikacja została opracowana na kwartet smyczkowy przez Rafała Olszewskiego.

From Kermit the Frog's lily pad to your concert stage, this easy setting of the Muppets' best-known ballad is sure to be a favorite with audiences and students alike. Nicely scored for young bands.

Lista utworów:
Summertime (Gershwin George)

Wydanie zawiera koncert na trąbkę z fortepianem Alexandy Pachmutovej, w aranżacji Timofeia Dokshitsera. Pachmutova to współczesna kompozytorka rosyjska, która ma w swoim utwory na orkiestrę symfoniczną, balet, muzykę dla dzieci i muzykę filmową. Niniejszy koncert był pierwotnie napisany na trąbkę i orkiestrę, zastąpioną w tym wydaniu przez partię fortepianu. Jest to utwór jednoczęściowy, przeznaczony dla conajmniej średniozaawansowanych trębaczy, m.in. ze względu na duże zagęszczenie znaków przykluczowych. Publikacja zawiera osobne materialy wykonawcze dla trąbki i fortepianu.

Wydanie zawiera 3 popularne standardy spiritual w opracowaniu J.Fr. Michela na 4 rogi F. Znajdziemy tu utwory Joshua fit the battle of Jericho, O when the Saints i Go down Moses. Są to żywe, energetyczne utwory, pozbawione większych problemów technicznych, a więc odpowiednie już dla średniozaawansowanych zespołów. Publikacja zawiera partyturę oraz osobne materiały wykonawcze dla wszystkich głosów.

Biagio Marini był skrzypkiem-wirtuozem i jednym z czołowych włoskich kompozytorów muzyki wokalnej i instrumentalnej wczesnego baroku. Kompozycje Mariniego zachowały się wyłącznie w drukach oznaczonych numerami opusów od 1 do 22 i wydawanych w latach 1617-1655 w Wenecji, Parmie, Mediolanie i Antwerpii. Sonaty VIII i IX na 2 fagoty i basso continuo pochodzą ze zbioru Sonate, symphonie, canzoni… op. 8. W niniejszym wydaniu przyjęto zasadę minimalnej ingerencji w tekst źródłowy, który nie przedstawia poważnych problemów edytorskich. Zachowano oryginalne oznaczenia metrum, z wyjątkiem środkowego odcinka Sonaty IX. Wprowadzono nieobecne w pierwodruku (poza głosem [Basso continuo], gdzie pojawiają się nieregularnie) kreski taktowe (co wiązało się z koniecznością rozbicia breves w metrum dwudzielnym na dwie całe nuty połączone ligaturą) i belkowanie nut. Zapis akcydencji dostosowano do współczesnego standardu (każdy znak chromatyczny obowiązuje w danym głosie do końca taktu). Zamiast komentarza krytycznego dołączono faksymilia odpowiednich stron poszczególnych ksiąg głosowych zawierających zapis obydwu sonat.

Adam Sławiński urodził się w 1935 roku w Leśniczówce koło Szamocina. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów rozpoczął działalność publicystyczną w periodykach “Ruch Muzyczny” i “Jazz”. W latach 1957-63 był redaktorem muzycznym w Telewizji Polskiej. Tam zadebiutował jako autor muzyki dla Teatru Telewizji i cyklu programów Agnieszki Osieckiej Listy śpiewające. Pochodzące stąd piosenki zaczęły później istnieć samodzielnie. Współpracował także z Wojciechem Młynarskim i później z Jeremim Przyborą. Pierwsze prace zaowocowały propozycjami napisania muzyki do filmów: Sławiński jest autorem muzyki m.in. do seriali Chłopi, Komediantka (obydwa wg Reymonta) oraz Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy. Od roku 1970 powstają utwory z zakresu nowej muzyki: Upamiętnienie na mezzosopran, fortepian przestrojony i taśmę do tekstu Wisławy Szymborskiej, Ballada dla sześciu perkusistów, Canto na orkiestrę smyczkową, Pulsar na perkusję i taśmę, Intermezzo na kwartet smyczkowy. Do nurtu bardziej popularnego należy Symfonia “Dokończona” na mezzosopran, bas, chór i orkiestrę z tekstem Jeremiego Przybory oraz adresowana do młodych słuchaczy baśń muzyczna Lis Witalis wg Jana Brzechwy na śpiewających aktorów, chór i orkiestrę. Sławiński należy do Związku Kompozytorów Polskich, działał w jego władzach. Pracował także krótko w Polskim Radiu – w latach 1990-91 był dyrektorem II programu.

Intermezzo powstało na zamówienie Programu II Polskiego Radia na początku 1996 roku i wiosną tego samego roku zostało wykonane przez Kwartet Wilanów na Zamku Królewskim w Warszawie podczas “Warszawskich Spotkań Muzycznych”. Ten sam zespół dokonał również nagrania archiwalnego Intermezza dla fonoteki Polskiego Radia.

Lista utworów:
Trio per violino, clarinetto e pianoforte (Eugeniusz Knapik)

Kwintet F-dur op. 20 był wykonany po raz pierwszy w Warszawie 19 listopada 1834 roku w Resursie Kupieckiej. Wykonawcami byli amatorzy: kapitan Tatarinow i pan Pfaff (skrzypce), Józefowa Kaczyńska i Karol Wernik (altówki) oraz „rodzynek” zawodowiec Józef Kaczyński. Jak zauważa sprawozdawca „Pamietnika Muzycznego i Teatralnego” wykonawcy grali „dzielnie, ze szczególną mocą i cieniowaniem”. Rok później Kwintet wydany został z Lipsku u F. Hofmeistera i na tym wydaniu oparte jest, wobec zaginięcia autografu, niniejsze wydanie. [...] Kształt Kwintetu F-dur jest bardzo klasyczny. Zgodnie ze wskazaniami wyrosłego w poprzedniej epoce pedagoga J. Elsnera, pierwsza część jest typowym allegrem sonatowym, druga, mimo iż nazywa się Menuetto jest mazurkiem. Część trzecia „Andante doloroso ma non troppo lento” jest przykładem spontanicznej reakcji na rezultaty Powstania Listopadowego. Polski hymn narodowy umieszczony w części „Andante doloroso” mówi sam za siebie. Dobrzyński i tak wiele ryzykował umieszczając zakazaną wówczas melodię w utworze kameralnym. Kilkadziesiąt lat później R. Wagner pisząc swoją uwerturę „Polonia” również korzysta z tej melodii. W obydwu przypadkach sens polityczny jest oczywisty. Część czwarta jest typową formą ronda.

Hardy Schneiders (o pseudonimie Norman Tailor) urodził się w Niemczech, ale w wieku 3 lat wrócił z rodzicami do Szwajcarii. Studiował muzykę w Nechâtel i Genewie uzyskując dyplom klasy puzonu. Po krótkim czasie gry na puzonie w Orkiestrze Radia Basle rozpoczął dalsze studia pod kierunkiem Eugena Jochuma w Monachium. W kolejnych latach pracował jako pianista w różnych operach w Niemczech i Szwajcarii. W 1959 roku wyemigrował do USA, gdzie zajmował się głównie grą na fortepianie i aranżacjami muzycznymi. Po powrocie do Niemiec rozpoczął regularne aranżowanie rozmaitych kompozycji dla orkiestry radiowej. Niniejsza publikacja zawiera Koncert piccolo na saksofon barytonowy i orkiestrę dętą mieszaną.

Hardy Schneiders (o pseudonimie Norman Tailor) urodził się w Niemczech, ale w wieku 3 lat wrócił z rodzicami do Szwajcarii. Studiował muzykę w Nechâtel i Genewie uzyskując dyplom klasy puzonu. Po krótkim czasie gry na puzonie w Orkiestrze Radia Basle rozpoczął dalsze studia pod kierunkiem Eugena Jochuma w Monachium. W kolejnych latach pracował jako pianista w różnych operach w Niemczech i Szwajcarii. W 1959 roku wyemigrował do USA, gdzie zajmował się głównie grą na fortepianie i aranżacjami muzycznymi. Po powrocie do Niemiec rozpoczął regularne aranżowanie rozmaitych kompozycji dla orkiestry radiowej. Niniejsza publikacja zawiera Koncert piccolo Schneidersa w opracowaniu na wibrafon solo i orkiestrę dętą mieszaną.

Lista utworów:
La donna e moble z III aktu opery Rigoletto (Verdi Giuseppe)

Ze swą skomplikowaną strukturą rytmiczną i koniecznością wydobywania flażoletów od dźwięków obniżonych lub podwyższonych o ćwierćton, stawia przed wykonawcą ogromne wyzwanie. Pisząc na zamówienie Kwartetu Kronos Mykietyn miał jednak komfort komponowania bez ograniczania się myślą o ewentualnych trudnościach wykonawczych. Efektem tej pracy jest dzieło fascynujące swym nowatorskim brzmieniem, pomysłami muzycznymi i sposobem formułowania. Odwrotnie niż w przypadku wielu utworów XX-wiecznych, w których ćwierćtonowe następstwa dźwięków były traktowane jako element przejściowy, pozostający w otoczeniu dźwięków skali równomiernie temperowanej półtonami [] tutaj dominuje mikrotonowość, a momenty przejawiania się ,,zwykłych półtonów są właśnie niezwykłym efektem. [] Fragmenty odwołujące się do tradycyjnej tonalności lub choćby zwyczajnej atonalności wyznaczają szczególne momenty, w których umysł słuchacza może dokonać swoistej ,,akomodacji bądź znaleźć wytchnienie po wysiłku postrzegania nieznanego.

Henryk Hubertus Jabłoński urodził się 3 listopada 1915 r. w Gdańsku, zmarł 11 października 1989 r. tamże. Był kompozytorem, pedagogiem i wiolonczelistą. Wychowywał się w rodzinie gdańskich mieszczan amatorsko muzykujących - ojciec herwardt degler, matka Alidia ze Springerów. Jako kilkuletni chłopiec uczył się gry na fortepianie , skrzypcach , później wiolonczeli. Studia muzyczne podjął w Polskim Konserwatorium Muzycznym Macierzy Szkolnej w Gdańsku (1933 - 39) w klasie wiolonczeli Kazimierza Wiłkomirskiego. Harmonii i kontrapunktu uczył się u Wernera Schramma, Kompozycji u Alfreda Peatscha. Od 1954 r. rozpoczął pracę pedagogiczną w PWSM w Sopocie (później Akademii Muzycznej im . S. Moniuszki w Gdańsku) jako wykładowca instrumentacji kompozycji.
Twórczość kompozytorska Henryka Jabłońskiego jet obfita i różnorodna. W około 500 kompozycjach znajdują się niemal wszystkie uprawiane gatunki i formy muzyczne. Pisał utwory symfoniczne (symfonie, suity, uwertury), koncerty na różne instrumenty (wiolonczelowy, skrzypcowy, fletowy, fortepianowy i in.), kameralne, wokalne i wokalno-instrumentalne (kantata, opera) oraz muzykę do filmów, sztuk teatralnych, słuchowisk radiowych; także piosenki, aranżacje i opracowania. Był twórcą skłaniającym się ku estetyce romantycznej. Istotne miejsce zajmuje w jego twórczości harmonika, kolorystyka i bogata inwencja melodyczna.

Lista utworów:
The Long Day Closes (Sullivan)

Lista utworów:
St.James Infirmary Blues (Brzozowski Adam)