It s My Party

"[...] This simple story has a profound meaning for me, a timeless meaning, conveying the essence of artistic creativeness or even the essence of culture and our participation in it. [...]" So wrote Zbigniew Bujarski about the sources of his inspiration.
The symphonic poem Peirene is a programmatic work, its music originating in Greek mythology - its various motifs being treated in a fairly free way by the composer. (Cracow, 7 - 8 November 2003, from the programme of the concert).

Lista utworów:
Peirene (Bujarski Zbigniew)

'The First concert [17 March 1830 at the National Theatre in Warsaw], even though the hall was full [...], did not make an impression, to my mind, on the masses. - The first Allegro, accessible only to the few, won some bravos, but it seems to me because they had to wonder what it was! - and to pose as connoisseurs! - The Adagio and Rondo produced the greatest effect, and more sincere shouts were heard [...]. - Kurpiński found new beauties in my concerto that evening, [...] and Elsner regretted that my pantaleon was dull and the bass arpeggios could not be heard.'

Lista utworów:
Koncert f-moll op. 21 (Chopin Fryderyk)

'The First concert [17 March 1830 at the National Theatre in Warsaw], even though the hall was full [...], did not make an impression, to my mind, on the masses. - The first Allegro, accessible only to the few, won some bravos, but it seems to me because they had to wonder what it was! - and to pose as connoisseurs! - The Adagio and Rondo produced the greatest effect, and more sincere shouts were heard [...]. - Kurpiński found new beauties in my concerto that evening, [...] and Elsner regretted that my pantaleon was dull and the bass arpeggios could not be heard.'

Lista utworów:
Koncert f-moll op. 21 (Chopin Fryderyk)

Rapsodia litewska op.11 stanowi trzeci po "Powracających falach " i "Odwiecznych pieśniach" z sześciu poematów symfonicznych. Wydanie Dzieł Mieczysława Karłowicza ma charakter źródłowo-krytyczny. Obejmuje całokształt jego twórczości kompozytorskiej. Celem wydania jest przekazanie tekstu autentycznego, autorskiego. Nie jest to łatwe zadanie. Sytuacja w zakresie materiałów źródłowych do twórczości Karłowicza jest bardzo zróżnicowana. Kompozytor przygotował do druku i wydał ze swego życia Serenadę op. 2 na orkiestrę smyczkową, Preludium i fugę op. 5, Koncert A-dur op. 8 na skrzypce i orkiestrę, Powracające fale op. 9 i Odwieczne pieśni op. 10.

Podstawą wydania jest z zasady pierwodruk, konfrontowany z zachowanymi autografami względnie autoryzowanymi kopiami partytur.

Rapsodia litewska powstała prawdopodobnie w 1906 roku w Warszawie, choć jej geneza sięga conajmniej 1900 roku, kiedy kompozytor podróżując po Litwie, w swoim notatniku zapisał pięć tematów ludowych, które osobiście usłyszał. Utwór jest oparty przede wszystkim na materiale tematycznym wywiedzionym z twórczości ludowej i wykazuje znacznie więcej stylistycznej niezależności od muzyki niemieckiej w porównaniu z Odwiecznymi pieśniami czy Stanisławem i Anną Oświęcim.

Wydanie Dzieł Mieczysława Karłowicza ma charakter źródłowo-krytyczny. Obejmuje całokształt jego twórczości kompozytorskiej.
Celem wydania jest przekazanie tekstu autentycznego, autorskiego. Nie jest to łatwe zadanie. Sytuacja w zakresie materiałów źródłowych do twórczości Karłowicza jest bardzo zróżnicowana. Kompozytor przygotował do druku i wydał za swego życia – oprócz większości pieśni – Serenadę op. 2 na orkiestrę smyczkową, Preludium i fugę op. 5, Koncert A-dur op. 8 na skrzypce i orkiestrę, Powracające fale op. 9 i Odwieczne pieśni op. 10. Jako znakomity znawca wielkiej orkiestry symfonicznej i nowoczesnej instrumentacji w stylu noworomantycznym opracowywał swoje partytury z wielką starannością. Pozostałe poematy były wydawane już po śmierci twórcy. Symfonia e-moll „Odrodzenie” op. 7, której rękopis ocalał cudem z pożogi ostatniej wojny światowej, doczekała się pierwszego wydania dopiero w ramach niniejszej edycji Dzieł w 1993 roku. W czasie tejże wojny zaginęły autografy większości kompozycji Karłowicza, w tym wszystkich (z wyjątkiem Smutnej opowieści) poematów symfonicznych.
Podstawą wydania jest więc z zasady pierwodruk, konfrontowany z zachowanymi autografami względnie autoryzowanymi kopiami partytur. Poprawki błędów oczywistych, autorskich lub drukarskich nie zostały uwidocznione graficznie, a jedynie opisane w komentarzu rewizyjnym.