I Kwartet smyczkowy

Grażyna Bacewicz (1909 - 1969) to wybitna polska kompozytorka i skrzypaczka. Urodziła się w rodzinie polsko-litewskiej, studiowała w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Po sukcesach w roli solistki wybrała drogę kompozycji. Przez wiele lat tworzyła w stylu neoklasycznym, przechodząc stopniowo ku muzyce bardziej ekspresyjnej, aż do form awangardowych. Ogół jej twórczości jednak można zamieścić w nurcie neoklasycznym. VII Kwartet smyczkowy pochodzi z 1965 roku.

Grażyna Bacewicz (ur. 5 lutego 1909 r w Łodzi, zm. 17 stycznia 1969 r. w Warszawie).
Wybitna polska kompozytorka i skrzypaczka. Urodziła się w polsko-litewskiej rodzinie o tradycjach muzycznych, studiowała w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego (kompozycja) i Józefa Jarzębskiego (skrzypce), a także Józefa Turczyńskiego (fortepian).

Kompozycje Łukaszewskiego wyróżniają się spośród utworów kompozytorów młodego pokolenia nie tylko stylistyczną oryginalnością, lecz także doskonałym wyczuciem chóralnej materii, doskonałym opanowaniem faktury i - co warto dodać - szacunkiem do tekstu

I kwartet smyczkowy Odyseja Michała j. Papary zdobył I nagrodę na VII Konkursie Kompozytorskim im. T. Ochlewskiego w 2009 roku. To młody kompozytor, który ukończył Szkołę Muzyczną w Krakowie jak i Akademię muzyczną i Muzykologię. Inspiracją jego twórczości jest literatura, malarstwo, Biblia i mitologia. Odwołuje się również do tematów związanych z magią, światem nadprzyrodzonym. Utwór trwa 14 minut.

Ze swą skomplikowaną strukturą rytmiczną i koniecznością wydobywania flażoletów od dźwięków obniżonych lub podwyższonych o ćwierćton, stawia przed wykonawcą ogromne wyzwanie. Pisząc na zamówienie Kwartetu Kronos Mykietyn miał jednak komfort komponowania bez ograniczania się myślą o ewentualnych trudnościach wykonawczych. Efektem tej pracy jest dzieło fascynujące swym nowatorskim brzmieniem, pomysłami muzycznymi i sposobem formułowania. Odwrotnie niż w przypadku wielu utworów XX-wiecznych, w których ćwierćtonowe następstwa dźwięków były traktowane jako element przejściowy, pozostający w otoczeniu dźwięków skali równomiernie temperowanej półtonami [] tutaj dominuje mikrotonowość, a momenty przejawiania się ,,zwykłych półtonów są właśnie niezwykłym efektem. [] Fragmenty odwołujące się do tradycyjnej tonalności lub choćby zwyczajnej atonalności wyznaczają szczególne momenty, w których umysł słuchacza może dokonać swoistej ,,akomodacji bądź znaleźć wytchnienie po wysiłku postrzegania nieznanego.