Cyt.. cyt..

Temat niniejszego opracowania sformułowany jako: Melodyka ludowych śpiewów religijnych w Polsce jest pierwszą próbą syntetycznego ujęcia bardzo obszernej problematyki związanej z muzyczną warstwą zbioru pieśni i śpiewów. "Ludowość" śpiewów religijnych należy rozumieć nie tylko w sensie genetycznym (to co pochodzi od ludu), ale przede wszystkim w sensie funkcjonalnym (to co funkcjonuje wśród ludu) niezależnie od rzeczywistych uwarunkowań genetycznych badanego materiału. Na końcu pracy zamieszczono wykaz miejscowości skąd pochodzi wykorzystany w pracy materiał wraz z dokumentacją taśm według katalogu w Archiwum Muzycznego Folkloru Religijnego w Instytucie Muzykologii KUL. Dla lepszej orientacji zamieszczono również mapkę, na którą naniesiono przybliżoną lokalizację poszczególnych punktów badań.

Niniejsza książka poświęcona jest głębokim studiom historycznym, liturgicznym i muzykologicznym, dotyczącym oficjum o św. Zygmuncie. Znajduje się ono w dwóch płockich antyfonarzach pochodzących z XV i XV/XVI w. Nie tylko ujawnia specyficzne tradycje Kościoła płockiego, ale także potwierdza prawdę o ścisłym związku muzyki polskiego średniowiecza z tendencjami ogólnoeuropejskimi.
Ze szczególnym uznaniem należy przyjąć podjętą próbę oceny estetycznej postgregoriańskich melodii oficjum, w tym ich relacji do tekstów, a także źródeł melodyki i techniki kompozytorskiej w nich zastosowanej. Bogactwo nowych pomysłów muzycznych dziś bardzo często oceniamy krytycznie, ale w późnym średniowieczu było ono akceptowane w szerokim obiegu międzynarodowym. Nie ulega wątpliwości, że w polskiej literaturze muzykologicznej prezentowana książka jest dziełem pionierskim, które powinno zainteresować nie tylko muzykologów-mediewistów, ale także historyków liturgii i kultury, dowodzi, że wkład Polski w dorobek religijnej kultury muzycznej Europy jest znaczny i że zasługuje na szacunek.

Mazurek fortepianowy w muzyce polskiej XX wieku to książka obejmująca mazurki fortepianowe skomponowane w latach 1900-2000 przez kompozytorów, którzy deklarowali swą przynależność do polskiej kultury zarówno tworzonymi dziełami, jak i innymi formami ekspresji potwierdzającymi ich kulturową więź z Polską. Wobec zagmatwanych dwudziestowiecznych dziejów narodu polskiego, który dwukrotnie odzyskiwał i tracił swoją suwerenność państwową, był poddawany działaniom przesiedleńczym oraz innym formom społecznego nacisku, kryterium deklarowanej tożsamości narodowej pozwala objąć refleksją wszystkie dzieła wpisujące się w tę muzyczną tradycję, niezależnie od miejsca i okoliczności ich powstania.