Se bel rio

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

The Hal Leonard Funk Bass Method is your complete guide to learning funk bass. It uses real funk songs to teach you the basics of grooving and soloing funk bass in the style of Flea, Victor Wooten, Marcus Miller, Rocco Prestia, and many others. Songs include: Brick House • Can't Stop • Fire • Higher Ground • I'll Take You There • Let's Groove • Pick up the Pieces • Stay • Sumthin', Sumthin' • What Is Hip • and more.

Spis treści:

Książka zatytułowana "Sto słynnych kompozytorów" przedstawia stu najwybitniejszych twórców wszystkich epok. Wybór dokonany został na podstawie ich znaczenia w historii muzyki oraz wpływu, jaki mieli na dalszy jej rozwój. Przedstawieni zostali według nazwisk podanych alfabetycznie - od Isaaca Albeniza do Władysława Żeleńskiego.
Historycznie obejmuje to okres od muzyki renesansowej: Mikołaja Gomółki, Orlando di Lasso i Giovanniego P. da Palestriny do twórców współczesnych: Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara, Johna Caga i Karolheinza Stockhausena.
Kompozytorzy Ci pochodzą z różnych krajów europejskich; od twórców polskich, niemieckich, austriackich, francuskich, włoskich poprzez rosyjskich, angielskich, hiszpańskich, czeskich, węgierskich, aż do amerykańskich - Scotta Joplina i Georga Gershwina. Znaleźć to możemy również kompozytora fińskiego i brazylijskiego.
Twórcy ci potraktowani zostali w sposób wszechstronny. Obok życiorysów podana jest, w miarę możliwości, ich pełna twórczość artystyczna. Kompozycje podzielone zostały na trzy działy ze względu na ich fakturę: muzykę wokalno - instrumentalną, instrumentalną i wokalną. Podana jest również ich ewentualna działalność literacka, następnie kompozytorzy w malarstwie, ekranizacjach filmowych i na końcu w anegdocie.

Podręczniki do Audycji muzycznych zawierają całość materiału związanego z podstawami teorii literatury muzycznej oraz historii muzyki i podzielone są na 3 tomy. Niniejszy tom III - część II przeznaczona jest dla uczniów klasy szóstej działu dziecięcego, odpowiadającego poziomowi nauczania w dziale młodzieżowym szkoły muzycznej I st., innych typów podstawowych szkół muzycznych oraz pierwszych klas szkół muzycznych II stopnia. Każda nowa epoka omówiona jest najpierw w sposób ogólny, a następnie podane są charakterystyczne dla niej formy. Życie i twórczość kompozytorów danego stylu opisane są raczej pod kątem przybliżenia ich osobowości twórczych, aniżeli czystych wiadomości encyklopedycznych (chociaż i takie tu się znajdują). Z twórczości zasygnalizowane są ciekawsze utwory oraz dokonany został podział według zastosowania przez kompozytora odpowiedniej faktury muzycznej. Przyczyni się to niewątpliwie do szybszego zapamiętania materiału przez ucznia.

Tematy Muzyczne stanowią nową pozycję w procesie kształcenia muzycznego, zapoznaje ucznia z materiałem muzycznym w poznawaniu literatury. Opracowane utwory opierają się na wykazach literatury zamieszczonych w materiałach metodycznych do audycji muzycznych. Podane tematy są obszerne, mają zapis fortepianowy a przy utworach orkiestrowych zastosowano zapis trzech pięciolinii.

"Obfitość muzyki skomponowanej w XX wieku oraz jej ogromne zróżnicowanie sprawiły, że okresowi temu poświęcone są dwie książki. Wytyczną dla pierwszej, a więc tego tomu, jest podstawowy poziom wiedzy wymaganej przy egzaminie maturalnym z historii muzyki (...). Argumentem przemawiającym na rzecz tak obszernego omówienia repertuary powstałego w minionym stuleciu była chęć przybliżenia do czytelników muzyki uważanej niekiedy za "trudną", "niezrozumiałą", a nawet "brzydką". Oczywiście, rodzi to pytanie: czy muzykę można "zrozumieć"? Otóż w pewien sposób można, a służy temu poznanie technik kompozytorskich, czyli zasad według których kompozytorzy "składają dźwięki" - jak pisze Gwizdalanka we wstępie "Od Autora". Prezentowany podręcznik zawiera liczne fotografie, przykłady muzyczne, fragmenty partytur, ilustracje, rysunki, diagramy wykresy, które z pewnością przybliżą uczniom zagadnienia związane z muzyką XX wieku.

Dzieje kultury polskiej, zwłaszcza zaś kultury muzycznej, stanowią dotąd niezapisaną kartę. Każdy bowiem badacz przeszłości staje przed tajemnicą, którą tylko w części zdolny jest wyjaśnić. Religijna kultura muzyczna w Polsce nie została dotąd całościowo opracowana. Rozprawa w dużym stopniu przybliża dzieje muzyki na terenie miasta Lublina w latach 1574-1794, nie tylko zresztą religijnej. Przy okazji dowiadujemy się również o dziejach pięciu najważniejszych kościołów lubelskich oraz o działalności szkół kościelnych. Całość dopełniają cztery aneksy i zestaw ilustracji. stanowią one ciekawą dokumentację rozprawy.

Spis treści:

Ks. Zbigniew Stępniak urodzony 22 marca 1968 roku w Giżycku. Ukończył studia magisterskie w Wyższym seminarium Duchownym "Hosianum" Metropolii Warmińskiej w Olsztynie (1988 - 1994), w Instytucie Muzyki na Wydziale Pedagogiki i Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (1988 - 2000) oraz na Wydziale Wokalno- Aktorskim Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy (2010-2012). Studiował również w Sekcji Muzykologi Teoretycznej i Stosowanej na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (2000 - 2004), w Podyplomowym Studium Emisji Głosu przy akademii Muzycznej w Bydgoszczy i Narodowym Centrum Kultury w Warszawie (200-2004) oraz w Prywatnym Policealnym Studium Sztuki Wokalnej w Poznaniu. Pracę doktorską obronił na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych UKSW (2011). Pełnił funkcje wikariusza Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i nauczyciela religii w Zespole Szkół Zawodowych w Olsztynku (1994-200). Jako proboszcz pracował w parafii pw. św. Andrzeja Apostoła i św. Rocha w Ramsowie (2006-2009). Od 2003 roku jest nauczycielem akademickim, obecnie na stanowisku adiunkta Katedry Aksjologicznych Podstaw Edukacji na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Współpracuje też z Archidiecezjalną Szkołą Muzyki Kościelnej w olsztynie i Warmińsko-Mazurskim Ośrodkiem Doskonalenia Nauczycieli w Olsztynie. Jest autorem kilku haseł w encyklopediach: Religia. Encyklopedia PWN i Encyklopedii katolickiej KUL oraz artykułów naukowych i popularno-naukowych. Jest pomysłodawcą, inicjatorem i pierwszym dyrektorem artystycznym Letnich Koncertów Muzyki Wokalnej "Varmia gaudet et cantat"w Romsowie, a także cyklicznych spotkań z muzyką wokalną w Instytucie Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie. Jako śpiewak (bas) koncertuje głównie na terenach województwa warmińsko-mazurskiego, choć w swoim dorobku artystycznym ma również koncerty solowe w Szwajcarii.

Mazurek fortepianowy w muzyce polskiej XX wieku to książka obejmująca mazurki fortepianowe skomponowane w latach 1900-2000 przez kompozytorów, którzy deklarowali swą przynależność do polskiej kultury zarówno tworzonymi dziełami, jak i innymi formami ekspresji potwierdzającymi ich kulturową więź z Polską. Wobec zagmatwanych dwudziestowiecznych dziejów narodu polskiego, który dwukrotnie odzyskiwał i tracił swoją suwerenność państwową, był poddawany działaniom przesiedleńczym oraz innym formom społecznego nacisku, kryterium deklarowanej tożsamości narodowej pozwala objąć refleksją wszystkie dzieła wpisujące się w tę muzyczną tradycję, niezależnie od miejsca i okoliczności ich powstania.

Część druga Szkoły na kontrabas, zatytułowana Midi, jest kontynuacją części pierwszej Szkoły – Mini, której treść obejmowała podstawowe informacje o budowie instrumentu, elementarne zagadnienia teoretyczne, mające zastosowanie w praktyce wykonawczej początkujących muzyków, oraz propozycje utworów, których skala trudności ograniczała się do pozycji I oraz IV.
W części drugiej Szkoły na kontrabas autor wprowadza kolejne pozycje na gryfie. Każdy rozdział podręcznika to nowa pozycja lub nowe zagadnienie techniczne. Pozycjom przypisane są tonacje wraz odpowiednimi ćwiczeniami, etiudami oraz wzorami rytmów. Cały materiał ćwiczeniowy stanowi przygotowanie do wykonania konkretnych utworów. Wśród tych wybranych kompozycji znajdują się popularne melodie z różnych krajów, fragmenty znanych dzieł klasycznych oraz standardy jazzowe. Opracowane są tak, by umożliwić soliście grę z akompaniamentem fortepianu, w duecie z drugim kontrabasem lub w trio (dwa kontrabasy i fortepian).
Twórczym zastosowaniem nowo poznanej tonacji, rytmów oraz skali są ćwiczenia z improwizacji. Umieszczone zostały w różnych rozdziałach niniejszego podręcznika i oparte zostały na schematach odpowiadających określonemu stylowi muzycznemu.

Grzegorz Frankowski