Kisielewski Stefan

Czy Kisiel - krytyk muzyczny stał się obrońcą konserwatywnej twierdzy, czy też wynosił pod niebiosa dokonania awangardy? Czy w ciągu kilkudziesięciu lat swej aktywności zmieniał poglądy wraz z kolejnymi ideami artystycznymi, czy nie wychylił nosa poza swój ulubiony neoklasycyzm? Czym irytował go Penderecki i Wagner, a czym zachwycił Hendrix i Strawiński? Dlaczego Kisiel nie znosił opery i sopockiego festiwalu? Czy muzykę uważał za sztukę autonomiczną, czy też wypełnioną znaczeniami i skojarzeniami? Odpowiedzi nie tylko na te pytania można znaleźć w niniejszej publikacji.

Stefan Kisielewski – publicysta, prozaik, krytyk muzyczny, polityk i… kompozytor! Prawdę o Kisielewskim – kompozytorze postanowiła pokazać Małgorzata Gąsiorowska w pierwszej monografii artysty wydanej nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Kisiel znany wszystkim jako mistrz felietonu, autor „Dzienników” oraz zaangażowany polityk w głębi ducha był zawsze artystą. Artystą kompozytorem! Jak w każdej dziedzinie swojego życia i tu nie uznawał kompromisów. Tworząc, ucząc, komentując muzykę zawsze starał się być w zgodzie z przyjętym własnym widzeniem świata. Był twórcą powojennego Ruchu Muzycznego, autorem bestsellerowych książek o muzyce, świetnym pedagogiem i awangardowym kompozytorem. Pod koniec swojego życia zwierzył się synowi: „Wiesz, wczoraj z nudów liczyłem swoje utwory. Jest ich sto. I wymienił płynnie kolejne kompozycje solowe, kameralne, orkiestrowe, balety, muzykę filmową, śpiewogry”. Książka ukazała się dokładnie w setną rocznicę urodzin kompozytora.