O Mare E Tu

Pierwsza część kolekcji utworów gitarowych Marca Lajarrige. Każdy utwór posiada dokładne określenie tempa, co ułatwia zrozumienie charakteru danej kompozycji.

Fernando Sor (1778 - 1839), jedna z najwybitniejszych postaci muzyki gitarowej XIX w., jest autorem "Gran Solo" gitarowego. Utwór wymaga przestrojenia struny szóstej na dźwięk d. Ponadto we wstępie publikacji zamieszczono tłumaczenia oznaczeń zawartych w notacji muzycznej.

Spośród muzyków młodego pokolenia Marek Pasieczny należy do jednego z najbardziej charakterystycznych koncertujących gitarzystów i kompozytorów piszących na gitarę. Urodził się 14 lutego 1980 roku w Zamościu. Naukę gry na gitarze rozpoczął w wieku 10 lat. W latach 2000-2005 studiował na Akademii Muzycznej im K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie gitary prof. Piotra Zaleskiego, którą ukończył z wyróżnieniem w 2005 roku. Studia kontynuował w The Royal Scottish Academy of Music w Glasgow w klasie gitary Allana Neave'a.
Two Stories About Patrick, Aquarius i Cool Night Lights to trzy niezależne kompozycje, które także mogą być wykonywane jako całość. Powstały na przestrzeni lat 1997-2003 z inspiracji twórczością jazzowego gitarzysty Pata Metheny.

Jan Nepomucen Bobrowicz urodził się w Krakowie w 1805 roku w rodzinie szlacheckiej. Należał do grupy najwybitniejszych gitarzystów epoki, do której zaliczeni zostali jeszcze trzej polscy wirtuozi: Feliks Horecki, Marek Sokołowski i Stanisław Szczepanowski. Jeszcze jako dziecko rozpoczął naukę gry na gitarze pod kierunkiem swojego ojca. Kształcił się później u Mauro Giulianiego w Wiedniu. W 1822 roku został przyjęty do Krakowskiego Towarzystwa Muzycznego. Brał udział w koncertach wielu odwiedzających Kraków artystów oraz występował jako solista, zyskując sławę znakomitego wykonawcy.
Bobrowicz był gitarzystą - wirtuozem, jak również znakomitym kompozytorem. Napisał około 70 utworów, z czego zachowało się około 50. Są to wariacje, fantazje, marsze, walce, polonezy, transkrypcje pieśni na głos z gitarą i transkrypcje utworów Chopina.
Niniejsza publikacja zawiera utwór "Distraction rondeau brillant et facile" z op. 17 i jest to pierwsze polskie wydanie tego utworu.

1. Według Artura Jacobsa:
Villanella (wł.) villanelle (fr.) są to wiejskie pieśni (lub utwory instrumentalne o zbliżonym charakterze) zwłaszcza typ XVI wiecznej pieśni zwrotkowej o prostej fakturze, przeciwieństwo kunsztownego madrygału.
2. Według Józefa Władysława Reissa:
Villanella to taneczna piosenka neapolitańska XVI w. Żywa i pogodna zwykle opracowana homofonicznie na trzy głosy, często z umyślnymi błędami kwint równoległych dla podkreślenia jej prostego charakteru i niekunsztownej budowy. Do najbardziej znanych kompozytorów villanelli należeli: Ruggiero Giowanelli (1560 - 1625), Sigismondo d'India (XVII w.), i sławny madrygalista L. Marenzio, który wydał 5 zbiorów villanell (1584 - 1587). Śpiewano je również poza Włochami, a we Francji powstały wzorowane na nich pieśni sielskie zwane brunettes - miłosne o zabarwieniu sentymentalnym.
3. Według Janusza Ekierta:
Villanella, villanesca to renesansowa piosenka neapolitańska. Żartobliwa w rytmach tanecznych z tekstem w dialekcie neapolitańskim zwykle 3 - głosowa w prostej fakturze akordowej. W połowie XVI wieku spopularyzowała się też w północnych Włoszech. Podobnie jak jej odmiana villota była reakcją przeciw zbytniemu wyrafinowaniu madrygału.
W publikacji zawarto 15 Villanelles na tematy ludowe bretońskie i irlandzkie w oryginale przeznaczone na harfę celtycką, w niniejszej aranżacji na gitarę klasyczną.

Journey Variations powstały w roku 1999 w wyniku fascynacji kompozytora francuskim impresjonizmem, a w szczególności twórczością Francisa Poulenca i jego suitą Les Soirées de Nazelles. Temat główny „narodził się” w czasie podróży – stąd tytuł „journey”. W formie są to typowe wariacje neoklasyczne obejmujące wstęp, przedstawienie tematu, kontrastowe wariacje oraz efektowny finał. Jednak język melodyki i harmoniki jest tu jak najbardziej impresjonistyczny. Kompozytor postrzega ten utwór jako swoisty eksperyment, w którym: „autonomia ruchu melodycznego zanika na korzyść (…) przemienności harmoniczno-melodycznej”. Utwór został napisany z wyczuciem możliwości technicznych gitary, dlatego z powodzeniem może być wykonywany zarówno przez uczniów średnich szkół muzycznych jak i, ze względu na wysokie walory artystyczne, włączony do repertuaru studentów akademii muzycznych oraz koncertujących wirtuozów gitary. Utwór dedykowany jest polskiemu gitarzyście – Michałowi Danielowi Bąkowi, który dokonał pierwszego płytowego nagrania Journey Variations.

W hołdzie Sztuce Astora Piazzolli.