No. 2, Song

Pieśń Solvejgi Edwarda Griega jest to najbardziej znany utwór cyklu, mimo zdecydowanie większej popularności I części suity niż drugiej. Suita oparta jest na norweskich motywach ludowych i została napisana przez kompozytora do wzruszającej sceny powrotu Peer Gynta do Solwejgi. Wierna swojej pierwszej miłości, siedzi przed chatą w górach i śpiewa. Nie widzi zbliżającego się Peer Gynta, straciła wzrok płacząc z rozpaczy za nim przez tyle lat.
Pieśń Solwejgi, Edwarda Griega w opracowaniu na średni głos wokalny i fortepian.

Niniejsza publikacja - "Cztery pieśni poważne" Johannesa Brahmsa to zbiór czterech pieśni w opracowaniu na średni lub niski głos wokalny oraz fortepian. Brahmsa można zakwalifikować do konserwatywnego prądu w rozwoju pieśni w XIX wieku. Główną inspiracją jego twórczości na głosy wokalne był bowiem dorobek Franza Schuberta. Kompozycje wokalne Brahmsa cechuje zatem romantyczna stylistyka. Wielokrotnie wykorzystuje on w swoich pieśniach budowę zwrotkową. Kompozycje te charakteryzują również: prymat melodii nad tekstem słownym oraz częste nawiązywanie do muzyki ludowej.

Zeszyt pierwszy zbioru klasycznych pieśni niemieckich obejmujący 45 pozycji. Wśród nich znajdują się utwory Ludwiga van Beethovena, Carla Marii von Weber, Friedricha Silchera, Carla Loewe i Franza Schuberta. Niniejsze pieśni pochodzą głównie z pierwszej połowy XIX wieku.

Robert Franz (1815 - 1892) to niemiecki kompozytor, autor licznych pieśni (ok. 350). Artysta wzorował się przede wszystkim na dziełach słynnych niemieckich twórców pieśni - Roberta Schumanna oraz Franza Schuberta. Wiele ze swoich utworów wokalnych Franz skomponował do słów Heinricha Heinego. Prezentowana publikacja zawiera pięćdziesiąt wybranych pieśni Franza na głos wokalny i fortepian. Są to kompozycje o typowo romantycznej stylistyce oraz prostej, niejednokrotnie stroficznej budowie. Pośród tytułów odnaleźć można m. in. pieśń "Widmung" ("Dedykacja"), "Abschied" ("Pożegnanie") oraz "Waldfahrt" ("Leśna podróż").