Scherzo b

Książka pochodzi z serii wydawniczej "Dzieła wszystkie" pod redakcją I. Paderewskiego. Zawiera ona 4 utwory. Powstały one równocześnie z czterema balladami, dlatego też są z nimi w pewien sposób powiązane. W okresie romantyzmu scherzo uległo znacznym przeobrażeniom w twórczości Chopina, stało się utworem samodzielnym, szeroko rozbudowanym. Budowa scherza u Chopina nie jest ustalona, krzyżują się tu różne formy. Scherzo h-moll, op. 20 - posiada krystaliczną, przejrzystą formę opartą na symetrii. Największą uwagę skupia się tu na ekspresji, gdyż zachodzi zderzenie dwóch jej rodzajów. Chopin zasięgnął w nim przede wszystkim po takie środki wyrazu, jak ruch i dynamika. Scherzo b-moll op. 31 powstało w latach: 1835 - 1837. Utwór wyróżnia się obszernymi zestawami słownych oznaczeń ekspresji, niezwykle bogatej w kontrasty, jak i niuanse. Chopin dzieło to określił mianem utworu "namiętnego", dającego się porównać z poematami lorda Byrona. Scherzo b-moll należy do najbardziej popularnych i cenionych przez pianistów i publiczność utworów. Kolejne Scherzo cis-moll op. 39, skomponowane zostało wiosną 1839 roku w Marsylii. Następują tu zderzenia m. in. odmiennych faktur, poziomów dynamicznych i rodzajów ekspresji. Scherzo cis-moll określa się mianem utworu wysoce dramatycznego. Ostatnie Scherzo - E-dur op. 54 - powstało w atmosferze Nohant, w latach: 1842 - 1843. Chopin osiągnął tu najwyższą doskonałość i mistrzostwo. Utwór zaliczany jest do dzieł dość skomplikowanych pod względem wydobycia z niego uczuć - zamyślenia i żarliwości.