Chopin Fryderyk

Album per pianoforte zawiera wybór 25 utworów fortepianowych Fryderyka Chopina, m.in: Etiudę c-moll op.10 nr 12, Nokturn e-moll op.72 nr 1, Nokturn cis-moll, Polonezy, Walce, Mazurki i Preludia.

Ballady Fryderyka Chopina stanowią punkt szczytowy w jego twórczości. Dzieła te budziły zainteresowanie nie tylko pianistów, ale stały się przedmiotem licznych i różnorodnych interpretacji słownych. Niniejsze wydanie zawiera cztery ballady Chopina: Ballada F-dur op. 38, Ballada g-moll op. 23, Ballada As-dur op. 47, Ballada f-moll op. 52. Do publikacji dołączony jest także, w formie luźnej wkładki, "Komentarz wykonawczy szczegółowy".

Etiuda - forma muzyczna, zwykle na solowy instrument. Początkowo etiuda była formą wyłącznie dydaktyczną, przeznaczoną dla uczniów w celu ćwiczeń aspektów technicznych instrumentu. Z czasem stała się samodzielną formą skierowaną na techniczną złożoność, wymagającą od instrumentalisty brawury wykonawczej oraz wirtuozerskich umiejętności. Wielkimi twórcami etiud byli Fryderyk Chopin, Robert Schumann, Niccolo Paganini i Henryk Wieniawski. Autorem olbrzymiego zbioru etiud dydaktycznych na fortepian był Karl Czerny. Etiudy F. Chopina zaliczane są w poczet najdoskonalszych dzieł w historii muzyki
Publikacja zawiera zbiór 27 etiud, m.in.: Allegro Etiuda C-dur, Allegro Etiuda a-moll
Lento ma non troppo, Etiuda E-dur Presto, Etiuda cis-moll Vivace, Etiuda Ges -dur
Andante, Etiuda es-moll Vivace, Etiuda C-moll (nazwana po śmierci Chopina rewolucyjną).

Lista utworów:
Fantaisie f-moll Tempo di marcia op. 49 (Chopin Fryderyk)
Berceuse Des-dur Andante op. 57 (Chopin Fryderyk)
Barcarolle Fis -dur Allegretto op. 60 (Chopin Fryderyk)

Mazurek - muzyczna forma stylizowana oparta na tańcu mazur. Zwykle w formie pieśni dwuczęściowej. Metrum nieparzyste 3/4. Rytm synkopowany. Silne akcenty na drugą, a niekiedy na trzecią część taktu. Tempo umiarkowanie. Mazurki komponowali m.in. Fryderyk Chopin, Karol Szymanowski, Claude Debussy.
Publikacja zawiera 58 mazurków Chopina, m.in.: Mazurek fis-moll, Mazurek cis-moll,
Mazurek E-dur, Mazurek es-moll, Mazurek B-dur Vivace

Chopin sięgał do bardzo wielu różnych, istniejących już gatunków kompozytorskich, wykorzystując je w swej twórczości (jak np. nokturny, etiudy, sonaty). Bardzo znaczące miejsce wśród wszystkich utworów zajmują, tworzone przez całe życie, polonezy i mazurki.
Publikacja zawiera wybór 24 utworów fortepianowych Fryderyka Chopina, m.in:
Etiuda As-dur, Preludium e-moll, Mazurek f-moll, Walc Des - dur.

Nokturn - bardzo spokojna i zrównoważona oraz równie nastrojowa instrumentalna forma muzyczna inspirowana poetyckim nastrojem ciemnej nocy. Jej początki pojawiły się w epoce klasycyzmu, utożsamiana jest jednak z muzyką romantyczną. Ostateczny kształt nokturnom nadał im ich pierwszy romantyczny kompozytor John Field szeregiem nokturnów na fortepian, a spopularyzował ten bardzo rzadko uprawiany przez kompozytorów gatunek muzyczny Fryderyk Chopin. Jedynie te dwie osoby uważa się za "czystych" nokturnowych kompozytorów, aczkolwiek incydentalnie próby kompozytorskie podejmowali również następni twórcy. Pewien renesans nokturnów nastąpił dopiero we współczesnej muzyce poważnej. Nokturn jest miniaturą bez określonego kształtu, w charakterze sentymentalną, powolną i nostalgiczną, aczkolwiek Chopin zwykł w środkowych częściach swych nokturnów wprowadzać dynamiczne fragmenty.
Powyższa publikacja zawiera 19 nokturnów Fryderyka Chopina.

Z serii wydawniczej "Wydanie Narodowe"; Niniejsze wydanie zawiera nokturny Fryderyka Chopina op. 9,15, 27, 32, 37, 48, 55, 62. Dodatkowo dołączony jest komentarz wykonawczy w języku angielskim.
Nokturny Chopina charakteryzują się wysokim kunsztem. Osiemnaście utworów tego gatunku kompozytor wydał w ośmiu opusach, w latach: 1832 - 1846. Charakter nokturnów określa się stwierdzeniem, iż są to "pieśni nocy" - nocy zarówno spokojnej, jak i burzliwej, miłosnej, itd.

Stylizacje polonezów Chopina znacznie przewyższają osiągnięcia innych kompozytorów w tym zakresie i są wyrazem kształtowania się stylu narodowego w muzyce polskiej XIX wieku. Polonezy Chopina mają z reguły formę trzyczęściową z triem; niektóre wykazują wpływy formy ronda ( np. Polonez es-moll op 26 nr 2 ), formy sonatowej ( np. Polonez-Fantazja op. 61 ) lub innych form tanecznych.

Na zachodzie Europy powstawały polonezy (polonaise), które komponowali między innymi Jan Sebastian Bach, Ludwig van Beethoven i Franz Schubert. Utwory te niewiele mają wspólnego z polskim polonezem. Fryderyk Chopin wzniósł polonez na najwyższe poziomy artystyczne. Polonezy, Chopin pisał jeszcze w szkole Józefa Elsnera, który od tego gatunku rozpoczynał naukę kompozycji. Publikacja zawiera 8 polonezów Fryderyka Chopina.

Książka z serii wydawniczej "Dzieła wszystkie". Prezentowane wydanie zawiera 4 ronda Fryderyka Chopina: c-moll, F-dur, Es-dur na fortepian solo oraz C-dur na dwa fortepiany i C-dur bis na jeden fortepian.
Krakowiak, a właściwie Rondo a la Krakowiak F-dur op. 14 jest najpopularniejszym utworem spośród formy ronda Chopina. Dzieło to powstało w roku 1828. Tu również Chopin podejmuje kolejną udaną z resztą próbę ukazania partnerstwa pomiędzy orkiestrą a fortepianem. Orkiestra stała się tu partnerem wyrazistym, którego pominięcie byłoby niemożliwe.

Książka pochodzi z serii wydawniczej "Dzieła wszystkie" pod redakcją I. Paderewskiego. Zawiera ona 4 utwory. Powstały one równocześnie z czterema balladami, dlatego też są z nimi w pewien sposób powiązane. W okresie romantyzmu scherzo uległo znacznym przeobrażeniom w twórczości Chopina, stało się utworem samodzielnym, szeroko rozbudowanym. Budowa scherza u Chopina nie jest ustalona, krzyżują się tu różne formy. Scherzo h-moll, op. 20 - posiada krystaliczną, przejrzystą formę opartą na symetrii. Największą uwagę skupia się tu na ekspresji, gdyż zachodzi zderzenie dwóch jej rodzajów. Chopin zasięgnął w nim przede wszystkim po takie środki wyrazu, jak ruch i dynamika. Scherzo b-moll op. 31 powstało w latach: 1835 - 1837. Utwór wyróżnia się obszernymi zestawami słownych oznaczeń ekspresji, niezwykle bogatej w kontrasty, jak i niuanse. Chopin dzieło to określił mianem utworu "namiętnego", dającego się porównać z poematami lorda Byrona. Scherzo b-moll należy do najbardziej popularnych i cenionych przez pianistów i publiczność utworów. Kolejne Scherzo cis-moll op. 39, skomponowane zostało wiosną 1839 roku w Marsylii. Następują tu zderzenia m. in. odmiennych faktur, poziomów dynamicznych i rodzajów ekspresji. Scherzo cis-moll określa się mianem utworu wysoce dramatycznego. Ostatnie Scherzo - E-dur op. 54 - powstało w atmosferze Nohant, w latach: 1842 - 1843. Chopin osiągnął tu najwyższą doskonałość i mistrzostwo. Utwór zaliczany jest do dzieł dość skomplikowanych pod względem wydobycia z niego uczuć - zamyślenia i żarliwości.

Znakomitą większość wszystkich kompozycji napisanych przez Chopina stanowią utwory przeznaczone na fortepian solo. Wszystkie sonaty Chopina to formy czteroczęściowe, nawiązujące do tradycji formy sonatowej. Wraz z balladami, scherzami i Fantazją f-moll op. 49, Sonaty b-moll i h-moll stanowią grupę utworów mistrzowskich warsztatowo, najbardziej intensywnych w wyrazie i są szczytowym osiągnięciem w całej twórczości kompozytora. Prezentowane wydanie zawiera trzy sonaty c-moll op.4, b-moll op. 35 oraz h-moll op. 58.

"Sonaty" (obok ballad, scherz i "Fantazji f-moll") tworzą grupę utworów okresu syntezy, mistrzowskich warsztatowo i najbardziej intensywnych w wyrazie. Tom X WN zawiera 2 "Sonaty" Chopina. W zapisie nutowym znajdują się warianty. Warianty opatrzone określeniem "ossia" zostały oznaczone w ten sposób przez samego Chopina lub wpisane jego ręką do egzemplarzy uczniów; warianty bez tego określenia wynikają z rozbieżności tekstu w przekazach autentycznych lub z niemożności jednoznacznego odczytania tekstu.

Sonata b-moll op. 35 jest utworem wręcz porywającym, poruszającym do głębi. Powstała jednak nie od razu, gdyż początkowo zaistniał Marsz żałobny. Pozostałe części Sonaty powstały w Nohant. Posiada ona wydźwięk i wymowę tragiczną i katastroficzną.

Sonata h-moll op. 58 została skomponowana również w Nohant, w roku 1844. Różni się ona od poprzedniej odrębnością ekspresji i charakteru. Narracja dramatyczna zawarta jest w czterech etapach: pierwsza część bliska jest balladzie; część druga to scherzo; część trzecia - nokturn. Charakter znacznie różni się od poprzedniej sonaty.

Na zachodzie Europy powstawały polonezy (polonaise), które komponowali między innymi Jan Sebastian Bach, Ludwig van Beethoven i Franz Schubert. Utwory te niewiele mają wspólnego z polskim polonezem. Fryderyk Chopin wzniósł polonez na najwyższe poziomy artystyczne. Polonezy, Chopin pisał jeszcze w szkole Józefa Elsnera, który od tego gatunku rozpoczynał naukę kompozycji.
W niniejszym zbiorze opublikowane są trzy polonezy: Polonez g-moll (1817), B-dur (1817) i As-dur (1821).

Publikacja zawiera 17 walców F. Chopina, który stworzył w nich wzór stylizacji tanecznej, F. Chopin wykształcił dwa typy walców, mianowicie: wirtuozowsko - brawurowy, czyli valse brillante, oraz melancholijno - liryczny, przejęty później jako valse triste.

Wielka popularność muzyki Chopina, istniejąca już za jego życia, trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Muzyka Chopina symbolizowała w okresie zaborów uczucia patriotyczne, jej kult znalazł odbicie w powstaniu Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie (1927) oraz Instytutu im. F. Chopina. Od 1946 odbywa się Festiwal Chopinowski w Dusznikach, od 1959 w Mariańskich Łaźniach. W interpretacji wykonawczej utworów Chopina wyróżniły się rozmaite nurty - do głównych należą nurt romantyczny oraz klasycyzujący, jednak wielość interpretacji wykonawczych muzyki Chopina stała się przedmiotem licznych klasyfikacji. Twórczość Chopina, wyjątkowa poprzez przekazane w niej bogactwo kategorii wyrazowych i emocjonalnych, wywarła szeroki wpływ na muzykę romantyzmu i I połowie XX w. Niniejsze wydanie zawiera drobne utwory Fryderyka Chopina: Boléro op. 19, Tarantelle op. 43, Marche Funebre (D' apres l'édition de Fontana oraz d' Oxford) c-moll op. 72 nr 1, Nocturne c-moll, Nocturne cis-moll, Contredanse Ges-dur, Cantabile G-dur, Feuille d ' Album E- dur, Largo Es -dur oraz Fuga a-moll.

"Mazurki" komponował Chopin nieprzerwanie od 1825 - 1849 r. Punktem wyjścia był gatunek na wpół użytkowy. Stopniowo stawał się formą liryki refleksyjnej - wypowiedzi najbardziej osobistej. "Mazurki" Chopina nastręczają szereg specyficznych problemów wykonawczych. Wynikają one z przyczyn takich, jak różnorodność poszczególnych mazurków, ujmowanie ich przez Chopina w grupy opusowe, inspiracja formami tanecznymi polskiej muzyki ludowej. Tom IV WN zawiera 43 "Mazurki". W zapisie nutowym znajdują się warianty. Warianty opatrzone określeniem "ossia" zostały oznaczone w ten sposób przez samego Chopina lub wpisane jego ręką do egzemplarzy uczniów; warianty bez tego określenia wynikają z rozbieżności tekstu w przekazach autentycznych lub z niemożności jednoznacznego odczytania tekstu.

Lista utworów:
Etiuda c-moll "Rewolucyjna" op. 10 nr 12 (Chopin F.)

Lista utworów:
Walc h-moll op. 69 nr 2 (Chopin Fryderyk)

Prezentowane wydanie Instytutu Fryderyka Chopina zawiera cztery łatwe Preludia: e-moll, h-moll, A-dur, c-moll z op. 28. Pochodzą one z cyklu 24 Preludiów op. 28. Preludium A-dur należy do grupy określanej mianem utworów idyllicznych - wyróżnia je monofakturalność i monotematyczność. Dynamika bliższa jest piano niż forte, pogodny wyraz, tempa umiarkowane, tryb durowy. Preludia e-moll i h-moll zostały zaliczone do grupy utworów elegijnych - także monofakturalne i monotematyczne. Operują one kontrastem monofonicznego tła harmonicznego i schromatyzowanej, krańcowo ekspresywnej melodyki. Preludium c-moll należy już do grupy utworów marszowo - hymnicznych. Charakter jest poważny i wzniosły. Charakterystyczne jest tu wolne tempo, skontrastowana dynamika, rytm podobny do marsza żałobnego, oraz melodyka hymniczna.

Najbardziej znana i najpopularniejsza seria wydań utworów Fryderyka Chopina przygotowana przez I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego i J. Turczyńskiego. Zamiarem Komitetu redakcyjnego było jak najwierniejsze oddanie zamysłu kompozytora poprzez silne oparcie wydania na rękopisach, kopiach zatwierdzonych przez samego Chopina oraz na pierwszych wydaniach. Całość składa się z 21 tomów. Prezentowany zeszyt zawiera dwa łatwe Mazurki Chopina pod redakcją I. J. Paderewskiego.

Publikacja zawiera 8 walców Fryderyka Chopina, który stworzył w nich wzór stylizacji tanecznej. Fryderyk Chopin wykształcił dwa typy walców, mianowicie: wirtuozowsko - brawurowy czyli valse brillante, oraz melancholijno - liryczny, przejęty później jako valsetriste. Do publikacji dołączony jest komentarz w języku angielskim.

Zbiór zawiera 18 najłatwiejszych utworów Fryderyka Chopina. m.in.: Preludium A-dur, Mazurek C-dur, Nokturn c-moll, Walc a-moll, Largo Es-dur, Fuga a-moll.

Lista utworów:
Allegro de Concert A-dur op. 46 (Chopin Fryderyk)
Variations E-dur (Chopin Fryderyk)
Variations Brillantes B-dur op. 12 (Chopin Fryderyk)
Souvenir de Paganini A-dur (Chopin Fryderyk)
Variation E-dur (Chopin Fryderyk)

W twórczości Fryderyka Chopina szczególne miejsce zajmują walce oparte na prostych melodiach i formach. Łącznie Chopin skomponował 18 walów, z których wydzielić można dwa typy kompozycji: typ kompozycji szybkiej, wirtuozowskiej ("Grande valse brillante") i typ walca lirycznego, melancholijnego, o wolniejszym tempie (m. in. Walc cis-moll op. 64 nr 2). W niniejszej publikacji zawarto 15 najpiękniejszych Walców fortepianowych Chopina, opalcowanych przez Carla Mikuli.

Prezentowane wydanie to opracowanie Grande Polonaise op. 22 na jeden fortepian Fryderyka Chopina. Jest to publikacja z Wydania Narodowego pod redakcją Jana Ekiera. Do wydania dołączony jest komentarz wykonawczy w języku angielskim. Polonez Es dur op. 22 poprzedzony jest Andante spianato równiez w wersji na jeden fortepian.

Publikacja zawiera 57 utworów znanych kompozytorów epoki baroku, klasycyzmu, romantyzmu i czasów współczesnych.

Fryderyk Franciszek Chopin urodził się 1 marca (za mniej pewną datę uważa się obecnie 22 lutego) 1810 w Żelazowej Woli niedaleko Warszawy, zmarł 17 października w 1849 w Paryżu. Najwybitniejszy polski kompozytor, a także wybitny pianista. Czołowy przedstawiciel muzyki okresu romantyzmu na świecie. Nazywany jest poetą fortepianu.
Publikacja zawiera 26 preludiów F. Chopina. Dodatkowo do publikacji dołączona jest płyta CD, na której znajdują się wzorcowe wykonania poszczególnych utworów.

Zbiór polonezów Fryderyka Chopina wybranych przez Claude Debussy'ego. Chopin jest uważany za najwybitniejszego polskiego kompozytora, wybitnego pianistę i czołowego przedstawiciela muzyki okresu romantyzmu na świecie. Nazywany jest poetą fortepianu. Jego dzieła wymagają od wykonawcy znakomitego warsztatu i wirtuozerii.

Publikacja jest kolekcją popularnych utworów muzyki poważnej na fortepian. Oprócz utworów typowo fortepianowych zamieszczono kilka transkrypcji, między innymi: "Marsz Weselny" F. Mendelssohna czy "Aine Kleine Nachtmusik" W. A. Mozarta. Dwie spośród pozycji ("Ave Maria" i "Pstrąg") opatrzone zostały słowami. W zbiorze znajdują się utwory takich kompozytorów, jak: Fryderyk Chopin, Johannes Brahms, Franciszek Schubert czy Ludwig van Beethoven.

Lista utworów:
Ballada f-moll op. 52 (Chopin Fryderyk)