Allegro con fuoco B

Etiuda - forma muzyczna, zwykle na solowy instrument. Początkowo etiuda była formą wyłącznie dydaktyczną, przeznaczoną dla uczniów w celu ćwiczeń aspektów technicznych instrumentu. Z czasem stała się samodzielną formą skierowaną na techniczną złożoność, wymagającą od instrumentalisty brawury wykonawczej oraz wirtuozerskich umiejętności. Wielkimi twórcami etiud byli Fryderyk Chopin, Robert Schumann, Niccolo Paganini i Henryk Wieniawski. Autorem olbrzymiego zbioru etiud dydaktycznych na fortepian był Karl Czerny. Etiudy F. Chopina zaliczane są w poczet najdoskonalszych dzieł w historii muzyki
Publikacja zawiera zbiór 27 etiud, m.in.: Allegro Etiuda C-dur, Allegro Etiuda a-moll
Lento ma non troppo, Etiuda E-dur Presto, Etiuda cis-moll Vivace, Etiuda Ges -dur
Andante, Etiuda es-moll Vivace, Etiuda C-moll (nazwana po śmierci Chopina rewolucyjną).

Lista utworów:
Etiuda c-moll "Rewolucyjna" op. 10 nr 12 (Chopin F.)

Publikacja zawiera wybór największych dzieł Felixa Mendelssohna, zaaranżowanych na fortepian solo. Mendelssohn urodził się w 1809 roku. Jego talent został szybko rozpoznany i rozwinięty dzięki inteligenckiemu środowisku w jakim obracała się jego rodzina. To Mendelssohn wraz ze swoim nauczycielem - Carlem Friedrichem Zelterem - przywrócił światu zapomniane przez cały okres klasyczny, kompozycje Jana Sebastiana Bacha. Mendelssohn był też założycielem konserwatorium muzycznego w Lipsku.