Kujawiak

Kujawiak jest muzyczną formą taneczną opartą na ludowym tańcu kujawiak. Występuje zwykle w tempie wolnym, posiada metrum nieparzyste 3/4 i rytm synkopowany. Niniejsza publikacja zawiera popularny Kujawiak a-moll Henryka Wieniawskiego skomponowany w 1853 roku na skrzypce z fortepianem.

W dorobku artystycznym Henryka Wieniawskiego, w sposób charakterystyczny dla wielu twórców XIX wieku, splata się kariera artysty muzyka z karierą kompozytorską, w obu też zakresach odnosił sukcesy. Postrzegany był jednak przede wszystkim jako skrzypek - wirtuoz: najpierw jako cudowne dziecko, a następnie fascynujący solista i kameralista występujący w wielu miejscach Europy i Ameryki Północnej.

Prawie 90 prostych utworów skrzypcowych przeznaczonych dla trzech pierwszych klas szkoły muzycznej I stopnia. Niektóre z nich można grać z akompaniamentem zamieszczonym w oddzielnej publikacji.

Akompaniament fortepianowy dla publikacji Ładnie gram na skrzypcach.

Tematy Muzyczne stanowią nową pozycję w procesie kształcenia muzycznego, zapoznaje ucznia z materiałem muzycznym w poznawaniu literatury. Opracowane utwory opierają się na wykazach literatury zamieszczonych w materiałach metodycznych do audycji muzycznych. Podane tematy są obszerne, mają zapis fortepianowy a przy utworach orkiestrowych zastosowano zapis trzech pięciolinii.

Zbiór czterech krótkich i łatwych Melodii Mariusza Matuszewskiego na róg F z fortepianem:
1. "Łobuziak" z tempie Allegro,
2. "Sanie Królowej Śniegu" w tempie Moderato;
3. "Kujawiak" w tempie Moderato;
4. "Pieśń Dziada z Wesela" w tempie Lento.

Henryk Wieniawski postrzegany był przede wszystkim jako skrzypek - wirtuoz: najpierw jako cudowne dziecko, a następnie fascynujący solista i kameralista występujący w wielu miejscach Europy i Ameryki Północnej. W niniejszej publikacji zawarto Kujawiaka, w oryginale skrzypcowego, w obecnym wydaniu opracowanego na flet z fortepianem przez Joannę Krakowską.

Henryk Hubertus Jabłoński urodził się 3 listopada 1915 r. w Gdańsku, zmarł 11 października 1989 r. tamże. Był kompozytorem, pedagogiem i wiolonczelistą. Wychowywał się w rodzinie gdańskich mieszczan amatorsko muzykujących- ojciec Herwardt Degler, matka Alidia ze Springerów. Jako kilkuletni chłopiec uczył się gry na fortepianie, skrzypcach, później wiolonczeli. Studia muzyczne podjął w Polskim Konserwatorium Muzycznym Macierzy Szkolnej w Gdańsku (1933-39) w klasie wiolonczeli Kazimierza Wiłkomirskiego. Harmonii i kontrapunktu uczył się u Wernera Schramma, kompozycji u Alfreda Paetscha. Od 1954 r. rozpoczął pracę pedagogiczną w PWSM w Sopocie (później Akademii Muzycznej im. S.Moniuszki w Gdańsku) jako wykładowca instrumentacji i kompozycji. Twórczość kompozytorska Henryka Jabłońskiego jest obfita i różnorodna . W około 500 kompozycjach znajdują się niemal wszystkie uprawiane gatunki i formy muzyczne. Pisał utwory symfoniczne (symfonie, suity, uwertury) , koncerty na różne instrumenty (wiolonczelowy, skrzypcowy, fletowy, fortepianowy i in.) , kameralne, wokalne i wokalno-instrumentalne (kantata,opera) oraz muzykę do filmów, sztuk teatralnych, słuchowisk radiowych; także piosenki, aranżacje i opracowania. Był twórcą skłaniającym się ku estetyce romantycznej. Istotne miejsce zajmuje w jego twórczości harmonika, kolorystyka i bogata inwencja melodyczna.

Zygmunt Noskowski był kompozytorem, dyrygentem i pedagogiem.Urodził się 2 maja 1846 r. w Warszawie, zmarł 23 lipca 1909 r. tamże.Kształcił się początkowo u Jana Hornziela (skrzypce) , następnie w latach 1864-67 w Instytucie Muzycznym w Warszawie u Apolinarego Kątskiego (skrzypce), Stanisława Moniuszki (harmonia) i Franciszka Ciaffeiego (śpiew). W latach 1872-75 kontynuował naukę u Friedricha Kiela (kompozycja) i Richarda Würsta (instrumentacja) w Berlinie,dokąd wyjechał dzięki uzyskaniu stypendium Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Od 1867.grał w orkiestrze Teatru Wielkiego w Warszawie, wstępując jako śpiewak i pianista. Prowadził żywą działalność w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. W listopadzie 1875 r. Towarzystwo urządziło jego koncert kompozytorski . W latach 1876-80 był dyrektorem Towarzystwa Śpiewaczego Bodan w Konstytucji, w latach 1881-1902 -dyrektorem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego.Działał jako dyrygent opery i drugi dyrygent Filharmonii Warszawskiej .W 1886 r. objął klasę kompozycji w Instytucie Muzycznym w Warszawie.Obdarzony wybitnym zmysłem pedagogicznym, wykształcił w ciągu 20 lat całe pokolenie kompozytorów polskich. Do uczniów jego należeli m.in.: Henryk Melcer, Witold Frieman, Grzegorz Fitelberg, Mieczysław Karłowicz, Karol Szymanowski, Ludomir Różycki.Obszerna twórczość Noskowskiego obejmuje dzieła symfoniczne i kameralne, utwory wokalno-instrumentalne oraz utwory fortepianowe.

Utwory dedykuję Zespołowi Pieśni i Tańca Politechniki Warszawskiej i jego członkini sekcji tanecznej w latach 1987-1992 mojej córce Elżbiecie.
Wojciech Rybicki

Suita polska op. 16 to utwór na fortepian solo utrzymany w zróżnicowanej formie polskich tańców: polonez, krakowiak, kujawiak, przeznaczony dla pianistów i uczniów szkół muzycznych II stopnia. Utwór został opublikowany w 1883 r. przez oficynę Breitkopf @ Härtel (Lipsk). Kompozytor zadedykował utwór Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu. Kopię pierwodruku otrzymano od Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie.