Jest tu u nas

Allegretto na flet i fortepian to jednoczęściowa kompozycja o budowie ABA1 z kadencją. Po czterotaktowej introdukcji fortepianu następuje wejście fletu, intonującego melodię o charakterze tanecznym, ludowym, której dalszy rozwój cechuje rozdrobnienie wartości rytmicznych i zagęszczenie faktury. Dialogowanie z fortepianem odbywa się na zasadzie wzajemnych uzupełnień motywicznych. Melodyka nabiera rozmachu (liczne pochody wznosząco-opadające, falowanie, charakterystyczne łukowania, tryle), gradacja dynamiczna doprowadza do części środkowej – spokojniejszej, kantylenowej. Kulminacja, zarysowana początkowo w partii fletu i kontynuowana przez fortepian, prowadzi do kadencji o dużej swobodzie wykonawczej, obejmującej motywy części A i B, ukazującej walory kolorystyczno-brzmieniowe instrumentu. Ogniwo A1 stanowi quasi-wariacyjne opracowanie pierwszego ustępu kompozycji, jest najbardziej dynamiczne, ruchliwe i zróżnicowane pod względem wykorzystanych rejestrów brzmieniowych (charakterystyczny przenośnik oktawowy), artykulacji i agogiki. Określenie piu vivo w takcie 136, w połączeniu z nieregularnymi podziałami metrycznymi i przesunięciami akcentów, wzmożoną dynamiką i ekspresją, nadaje żywiołowości, prowadząc ostatecznie do finału dzieła.