Zawsze warto

Kompozycja do słów Kazimierza Przerwy-Tetmajera.

Ku mej kołysce leciał od Tatr
o skrzydła orle otarty wiatr,
o limby, co się patrzą w urwisko
leciał i szumiał nad mą kołyską.
I serce moje na zawsze wlał,
i tę zadumę limb co się ciszą
wielką objęte, w pustce kołyszą.

"O Radix Jesse” (wersja na chór żeński) należy do cyklu Antiphonae, powstałego na przestrzeni lat 1995 - 1999. Ta, ponad 40-minutowa symfonia chóralna charakteryzuje się wysokim stopniem trudności wykonawczej, zagęszczoną fakturą i wysoce zindywidualizowanym językiem dźwiękowym, wyróżniającym się pewnymi rozwiązaniami melodycznymi, harmonicznymi, rytmicznymi i kolorystycznymi przy jednoczesnym pozostaniu w quasi tonalnej materii, zwanej powszechnie w dzisiejszych czasach neotonalną. Każda antyfona posiada swoje własne cechy stylistyczne, jednakże w całości można doszukać się licznych podobieństw, przewijających się przez poszczególne utwory wątków przewodnich i cech wspólnych typowych dla całego cyklu, np.: ulegające wyciszeniu, wygaśnięciu lub zawieszeniu zakończenia, odznaczająca się przeplataniem głównych wątków odcinkowość, charakterystyczne motywy (np. skok kwinty lub seksty w górę), przypominanie w zakończeniu początkowego tematu, burdonowe kwinty w głosach męskich, trójfazowa ewolucja motywiczna, polegająca na realizowaniu linii melodycznej zawsze w trzech fazach rozwojowych, z których druga jest powtórzeniem pierwszej, a trzecia jej rozwinięciem. W Kościele Katolickim antyfony „O” śpiewa się w ostatnim tygodniu Adwentu: „W miarę zbliżania się Bożego Narodzenia, Kościół święty z coraz to gorętszym pragnieniem oczekuje na przyjście Zbawiciela. Począwszy od 17 grudnia śpiewa przy Magnificat nieszpornym Wielkie Antyfony zwane również Antyfonami O, od litery zaczynającej każdą z nich. Są one płomiennym wołaniem do Mesjasza, a zarazem przedziwnie określają Jego właściwości i chwalebne Imiona." (Mszał Rzymski, 1956). Treść omawianych antyfon stanowią żarliwe zawołania do Mesjasza, zawierające element wysławiający Boga pod jego wieloma imionami, a także wyrażają oczekiwanie i tęsknotę za Mesjaszem.