Dixit Dominus

O. Eryk Brikner cieszył się w zakonie wielkim szacunkiem, pełniąc m.in. na Jasnej Górze odpowiedzialną funkcję egzorcysty. Jako muzyk określany był przez współczesnych mianem świetnego organisty i kompozytora. Jego twórczość, mimo że stosunkowo skromna ilościowo, zasługuje na zainteresowanie ze względu na dobry warsztat i dużą inwencję melodyczną kompozytora.

Nieszpory maryjne Elsnera w znacznym stopniu odzwierciedlają wpływy ogólnej konwencji epoki w zakresie użytkowej twórczości kościelnej, choć odnajdujemy w nich specyficzny dla prezentowanego twórcy klimat muzyki religijnej. Poszczególne psalmy opracowane są stosunkowo zwięźle, a całość cyklu wieńczy szeroko rozbudowane „Magnificat”, zakończone szerzej rozwiniętą doksologią. Większość psalmów i końcowy kantyk utrzymane są w fakturze chóralnej, stosunkowo prostej, najczęściej o charakterze deklamacyjnym. Ustępy solowe ograniczone są do krótkich odcinków, a większe znaczenie uzyskują jedynie w psalmie „Laudate pueri”, gdzie jednak wykorzystane są wszystkie głosy solowe, a czynnik melodyczny zdecydowanie usuwa w cień wokalną wirtuozerię. [...] Publikowane nieszpory J. Elsnera potwierdzają fakt, że twórczość religijna, która - co znamienne - rozpoczyna i kończy jego dorobek twórczy, jest mocno osadzona w środkowoeuropejskiej tradycji muzycznej okresu klasycznego, szczególnie zaś austriacko-czeskiej i śląskiej.