It s My Party

Lista utworów:
I Kwartet smyczkowy C-dur op. 37 (Szymanowski Karol)
II Kwartet smyczkowy op. 56 (Szymanowski Karol)

Lista utworów:
Anno Cum Tettigonia (Kutavicius Bronius)

Lista utworów:
Kwartet smyczkowy nr 1 (Kutavičius Bronius)

Lista utworów:
II Kwartet smyczkowy (Lasoń Aleksander)

Lista utworów:
III Kwartet Smyczkowy (Lasoń Aleksander)

Lista utworów:
V Kwartet smyczkowy (Bacewicz Grażyna)

Lista utworów:
II Kwartet smyczkowy (Bacewicz Grażyna)

Rękopis I Kwartetu smyczkowego nie zachował się. Podstawę wydania stanowi rękopiśmienna kopia partytury sporządzona przez S.B.Dworeckiego. Na końcu partytury wpisana ręką kompozytorki data: Warszawa 1938 r.

Prawykonanie 26.04.1939, Paris. Rękopis I Kwartetu smyczkowego nie zachował się. Podstawę wydania stanowi rękopiśmienna kopia partytury sporządzona przez S.B. Dworeckiego. Na końcu partytury wpisana ręką kompozytorki data: Warszawa 1938 r.

Grażyna Bacewicz (1909 - 1969) to wybitna polska kompozytorka i skrzypaczka. Urodziła się w rodzinie polsko-litewskiej, studiowała w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Po sukcesach w roli solistki wybrała drogę kompozycji. Przez wiele lat tworzyła w stylu neoklasycznym, przechodząc stopniowo ku muzyce bardziej ekspresyjnej, aż do form awangardowych. Ogół jej twórczości jednak można zamieścić w nurcie neoklasycznym. VII Kwartet smyczkowy pochodzi z 1965 roku.

Lista utworów:
Filigree Setting

Ze swą skomplikowaną strukturą rytmiczną i koniecznością wydobywania flażoletów od dźwięków obniżonych lub podwyższonych o ćwierćton, stawia przed wykonawcą ogromne wyzwanie. Pisząc na zamówienie Kwartetu Kronos Mykietyn miał jednak komfort komponowania bez ograniczania się myślą o ewentualnych trudnościach wykonawczych. Efektem tej pracy jest dzieło fascynujące swym nowatorskim brzmieniem, pomysłami muzycznymi i sposobem formułowania. Odwrotnie niż w przypadku wielu utworów XX-wiecznych, w których ćwierćtonowe następstwa dźwięków były traktowane jako element przejściowy, pozostający w otoczeniu dźwięków skali równomiernie temperowanej półtonami [] tutaj dominuje mikrotonowość, a momenty przejawiania się ,,zwykłych półtonów są właśnie niezwykłym efektem. [] Fragmenty odwołujące się do tradycyjnej tonalności lub choćby zwyczajnej atonalności wyznaczają szczególne momenty, w których umysł słuchacza może dokonać swoistej ,,akomodacji bądź znaleźć wytchnienie po wysiłku postrzegania nieznanego.

III Kwartet smyczkowy powstał w 1947 roku w Paryżu. To jeden z najbardziej zrównoważonych wewnętrznie utworów G. Bacewicz, może najbliższy ideałowi sérénité, charakterystycznego dla duchowości romańskiej. W dziele tym, którego skrajne części eksponują ruch jako główną siłę kreacyjną, nigdy nie dochodzi do sytuacji ekstremalnych w sensie wyrazu, czy zastosowania środków technicznych. Żywioł ruchu jest tu poskromiony logiką powiązań motywicznych i rozwojem formy, skala napięć moderowana wewnętrznym porządkiem, regularnością przebiegu. W III Kwartecie ujawniona została jeszcze jedna cecha stylu kompozytorki tego okresu: przewaga struktur linearnych nad wertykalnymi: te ostatnie zaś, niepozbawione pewnej finezji harmonicznej, zdają się być jednak wynikiem współdziałania niezależnych linii melodycznych. III Kwartet smyczkowy, najważniejszy utwór 1947 roku dopełnia obraz rozkwitającej swą pełnią twórczości, jako dzieła mimo późniejszych, romantyczno-ekspresjonistycznych wychyleń integralnego, którego indywidualna parole jest łatwo rozpoznawalna. To pierwszy, z cyklu pięciu, dojrzałych kwartetów pochodzących z lat: 1947; 1951; 1955; 1960 i 1965, który, jak żaden inny utwór, stanowi punkt zwrotny w karierze kompozytorki. Jako całość utwory te nie mają sobie równych w polskiej muzyce XX wieku, będąc, po kwartetach Bartóka, istotnym elementem w rozwoju gatunku.

Henryk Hubertus Jabłoński urodził się 3 listopada 1915 r. w Gdańsku, zmarł 11 października 1989 r. tamże. Był kompozytorem, pedagogiem i wiolonczelistą. Wychowywał się w rodzinie gdańskich mieszczan amatorsko muzykujących - ojciec herwardt degler, matka Alidia ze Springerów. Jako kilkuletni chłopiec uczył się gry na fortepianie , skrzypcach , później wiolonczeli. Studia muzyczne podjął w Polskim Konserwatorium Muzycznym Macierzy Szkolnej w Gdańsku (1933 - 39) w klasie wiolonczeli Kazimierza Wiłkomirskiego. Harmonii i kontrapunktu uczył się u Wernera Schramma, Kompozycji u Alfreda Peatscha. Od 1954 r. rozpoczął pracę pedagogiczną w PWSM w Sopocie (później Akademii Muzycznej im . S. Moniuszki w Gdańsku) jako wykładowca instrumentacji kompozycji.
Twórczość kompozytorska Henryka Jabłońskiego jet obfita i różnorodna. W około 500 kompozycjach znajdują się niemal wszystkie uprawiane gatunki i formy muzyczne. Pisał utwory symfoniczne (symfonie, suity, uwertury), koncerty na różne instrumenty (wiolonczelowy, skrzypcowy, fletowy, fortepianowy i in.), kameralne, wokalne i wokalno-instrumentalne (kantata, opera) oraz muzykę do filmów, sztuk teatralnych, słuchowisk radiowych; także piosenki, aranżacje i opracowania. Był twórcą skłaniającym się ku estetyce romantycznej. Istotne miejsce zajmuje w jego twórczości harmonika, kolorystyka i bogata inwencja melodyczna.