A na czas wojny

Koncert C-dur został napisany przez Mozarta dla żony jednego z salzburskich magnatów, hr. Lützowa. Rękopis partytury zaginął podczas ostatniej wojny światowej, zachowała się jedynie ręcznie przepisana kopia partii solowej fortepianu, którą Mozart poprawiał i gdzie zanotował krótkie kadencje do cz. I i II. Odczytując tę kopię, E. Mandyczewski zwrócił uwagę na wypisaną w niektórych miejscach realizację basu cyfrowanego. W wieku XVIII w ówczesnych koncertach klawesynowych, a także i późniejszych fortepianowych, w miejscach tutti instrument solowy brał czynny udział, potęgując tym samym brzmienie całości. W partyturach z tego okresu partia fortepianu była notowana jako bas cyfrowany. Zachowana autentyczna realizacja basu cyfrowanego pokazuje nam, jak ją sobie Mozart wyobrażał, dlatego w niniejszym wydaniu umieszczamy fotokopię zachowanych fragmentów z części I i II Koncertu.