Karnawał rosyjski op.11 to jeden z najbardziej popisowych utworów Henryka Wieniawskiego. Utrzymany w ludowym kolorycie i nasycony błyskotliwą wirtuozerią, wpisuje się w tradycję XIX-wiecznych karnawałów skrzypcowych zapoczątkowana przez Niccolo Paganiniego w "Karnawale weneckim" op.10, który stał się później inspiracją dla innych skrzypków - kompozytorów. Budowa utworu oparta jest na prostym schemacie tematu z wariacjami, chętnie stosowanym przez wirtuozów. W utworze ujawnia się jedna z najbardziej charakterystycznych cech języka muzycznego XIX - wiecznego wirtuoza - element ludyczny.

Konsultacja wykonawcza partii skrzypiec: Detlef Hahn.

Lista utworów:
Concerto No.2 Op.22(Weiniawski)

Lista utworów:
Kujawiak (Wieniawski Henryk)

Lista utworów:
Le Carnaval Russe op. 11 (Wieniawski Henryk)

Henryk Wieniawski (ur. 10 lipca 1835 w Lublinie - zm. 31 marca 1880 w Moskwie) - skrzypek, kompozytor i pedagog. Pochodził z żydowskiej rodziny z pod lubelskiej Wieniawy, która na początku XIX wieku przyjęła chrześcijaństwo. Jego ojciec, Tadeusz, był znanym chirurgiem, matka, Regina z domu Wolff, bardzo dobrze grała na fortepianie. Dom Wieniawskich był prawdziwym lubelskim salonem. Odwiedzali go wybitni artyści, tu odbywały się koncerty, spotkania literackie i dyskusje.
Publikacja przeznaczona jest dla instrumentalistów zaawansowanych.

„Legenda” op. 17 na skrzypce i fortepian powstała w 1859 roku w Ostendzie, pod wpływem gorącego uczucia do Izabeli Hampton, przyszłej żony Henryka. Tęsknota, ból i miłość emanują z każdego elementu dzieła, toteż wszystkie czynniki podporządkowane są nadrzędnym celom wyrazowym: molowa tonacja, liryczna, śpiewna melodia, balladowa nastrojowość, stopniowanie napięcia poprzez narastające tremolo akompaniamentu, kontrast tonacyjny - w części środkowej G-dur. Utwór jest typowo romantyczną miniaturą, o prostej trójczłonowej budowie ABA. W całości zawiera duży ładunek ekspresji.

Utwory zawarte w niniejszym zbiorze to jedne z najbardziej efektownych i pięknych spośród kompozycji na skrzypce i fortepian Henryka Wieniawskiego (jedynie Trzy kaprysy pochodzące z op. 10 i 18 z partią fortepianową zaaranżowaną przez Z. Jahnkego w oryginale przeznaczone są na skrzypce solo lub solo z towarzyszeniem drugich skrzypiec).

Zbiór składa się z 12 następujących kompozycji Henryka Wieniawskiego: Kujawiak a-moll, Polonaise brillante D-dur, Souvenir de Moscou, Sielanka, Pieśń polska, Legenda, Obertas, Dudziarz, Gigue oraz Trzy kaprysy: Prélude, La Vélocité, Le Chant du Bivouac. Utwory przejrzane zostały przez znakomitych polskich pedagogów A. Cofalika, I. Dubiską, Z. Jahnkego, E. Umińską.

Kompozycje Wieniawskiego wykonywane przez samego autora zawsze cieszyły się olbrzymim aplauzem, podejmowane przez kolejnych skrzypków weszły na stałe do literatury skrzypcowej ciesząc się niezmiennym powodzeniem. Do ich popularności i rozpowszechnienia przyczynił się niewątpliwie trwający od 1935 roku Międzynarodowy Konkurs im. H. Wieniawskiego.

Lista utworów:
Polonaise Brillante

Polonaise Brillante, op. 4 został skomponowany ok. 1870 roku przez Henryka Wieniawskiego. Uchodzi on za jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów, pedagogów i przede wszystkim skrzypków. Ku czci jego pamięci, od 1935 roku, odbywa się co 5 lat konkurs skrzypcowy dla muzyków do 30 roku życia.

„Romance sans paroles et Rondo élégant” - dwuczęściowa kompozycja op. 9 powstała w 1852 r. w czasie wielkiego rosyjskiego tournée siedemnastoletniego skrzypka i była hołdem młodego kompozytora wobec uwielbiającej go publiczności rosyjskiej. Romance - melodią i nastrojem przypominająca rosyjską dumkę, poprzedza rozbudowane, efektowne Rondo o charakterze popisowym. Zastosował w nim kompozytor znane z innych utworów efekty wirtuozowskie: szybkie staccata, błyskotliwe pasaże, pizzicata lewą ręką równocześnie z grą smyczkiem, oktawy, polifonizujące dwudźwięki. Podobnie jak w Karnawale rosyjskim op. 11, tak i tutaj wykorzystuje Wieniawski kontrasty dynamiczne, stosuje zmiany temp oraz tonacji, eksponuje zmienność nastrojów. Całość utrzymana jest w typowym dla epoki stylu popisowo-salonowym. W opracowaniu niniejszym oparłem się na najbardziej, moim zdaniem wiarygodnych wydaniach Kistnera oraz Universal Edition. Jeśli chodzi o aplikaturę i smyczkowania uwzględniłem wymogi współczesne, zachowując szacunek dla oryginalnych rozwiązań kompozytorskich. W kilku miejscach uzupełniłem artykulację, dodałem oznaczenia interpunkcyjne. Dynamika, prócz drobnych retuszów pozostaje niezmieniona. Z uwagi na walory instrumentalne publikowane utwory stanowią znakomite przygotowanie do trudniejszych kompozycji Henryka Wieniawskiego oraz innych kompozytorów. Myślę, że odpowiednio zdolni i ambitni uczniowie, a także koncertujący skrzypkowie chętnie sięgać będą po nie, a dydaktyczny i koncertowy repertuar skrzypcowy wzbogaci się o bez wątpienia wartościową pozycję. [Antoni Cofalik]

Spis treści:
Od wydawców Plan edycji Dzieł Wszystkich Henryka Wieniawskiego Editor's Forewort Schedule of the edition of the Complete Works of Henryk Wieniawski Wstęp do utworu Introduction to the Work Romance Sans Paroles et Rondo Elegant pour violon avec de piano op.9 Zasady przygotowania tekstu nutowego wydania Dzieł szystkich Henryka Wieniawskiego Editorial principles used in the edition of the Complete Works of Henryk Wieniawski Komentarz krytyczny Critical Commentary

Lista utworów:
Scherzo- tarantelle pour violon avec accompagnement de piano op. 16 (Wieniawski Henryk)

Souvenir de Moscou op. 6 znane także jako Aors Russes jest przykładem doskonałej miniatury wirtuozowskiej na skrzypce z akompaniamentem fortepianu, która była stałym elementem programów koncertowych H. Wieniawskiego. Utwór grywany był we wszystkich krajach w których artysta występował.

Lista utworów:
Wariacje na temat własny op. 15 (Wieniawski Henryk)

Lista utworów:
Kujawiak op. 3 nr 2 (Wieniawski Henryk) Sielanka op. 12 nr 1 (Wieniawski Henryk) Pieśń Polska (Wieniawski Henryk) Obertas op. 19 nr 1 (Wieniawski Henryk) Dudziarz (Wieniawski henryk)

Utwór ten napisali artyści młodzi, stojący dopiero u progu wielkiej kariery. Dzieło powstało w 1848 r., a ułożyli je 13-letni Henryś i niespełna 11-letni Józio Wieniawscy. Były to więc jeszcze dzieci, ale prawdziwie "cudowne dzieci". Podobno było "Allegro de sonate" zadaniem egzaminacyjnym braci Wieniawskich na zakończenie kursu harmonii i kontrapunktu w paryskim konserwatorium. Zostało zapewne wysoko ocenione przez profesorów oraz dyrekcję konserwatorium, przeznaczone bowiem zostało do druku. Utwór był potem często wykonywany przez braci na ich wspólnych koncertach. Stał się na tyle popularny, że niedługo po pierwszym wydaniu ukazał się w znanej oficynie u Kistnera w Lipsku.

Temat z filmu Sabrina autorstwa Johna Williamsa, w aranżacji na szkrzypce i fortepian. Sam film jest adaptacją sztuki Sabrina Fair z 1954 roku.

Zawarte w książce trzy utwory pochodzą z filmu Stevena Spielberga zatytułowanego "Lista Szindlera". Film jest poruszającym dramatem opowiadającym o holokauście Żydów podczas II wojny światowej. Oscar Szindler - tytułowa postać - jest niemieckim przemysłowcem zatrudniającym w swojej firmie Żydów. Początkowo nieczuły na los i cierpienie pracowaników, z czasem zmienia zdanie i rozpoczyna walkę o ratowanie życia ponad tysiąca Żydów...
Prezentowane utwory, to: "Theme from Schindler's List", "Jewish Town (Krakow Ghetto - Winter 41')" i "Remembrances.

Lista utworów:
Dom na Prerii Zagraj mi piękny Cyganie Pije Kuba do Jakuba Zachodzi słoneczko Stoi grusza w polu I to i owo Kiedy święci idą do nieba Świeć miesiączku Marianna Cyganeczka Asturia El condor pasa Jak długo na Wawelu Happy Birthday Sto lat Gwiazdka Chłopcy, a hoj! Zuzanna

Miniatury na skrzypce i fortepian Pawła Wójtowicza to cykl publikacji zawierających utwory dedykowane najmłodszym adeptom gry na skrzypcach i ich nauczycielom.
Książka zawiera utwory utrzymane w formie tańców pochodzących z różnych regionów świata. Prosta faktura w głosie fortepianu, zastosowana w większości kompozycji, pozwoli na wykonywanie ich w duecie z rówieśnikiem-pianistą.

Miniatury na skrzypce i fortepian zeszyt 2 Pawła Wójtowicza to kolejna propozycja autora dla młodych skrzypków i ich pedagogów.
W porównaniu z zeszytem 1., utwory znajdujące się w niniejszym zbiorze, stawiają przed wykonawcami nieco wyższe wymagania techniczne oraz muzyczne. Również partia fortepianu jest bardziej urozmaicona i kolorowa.
Kompozycje ujęte zostały w formie barwnych, widowiskowych tańców. Ich charakterystyczne rytmy, współbrzmienia i melodyka, pozwalają wykonawcom zaprezentować w pełni swoje umiejętności i wrażliwość muzyczną, a nauczycielom dają możliwość wzbogacenia warsztatu pracy.