III Kwartet smyczkowy powstał w 1947 roku w Paryżu. To jeden z najbardziej zrównoważonych wewnętrznie utworów G. Bacewicz, może najbliższy ideałowi sérénité, charakterystycznego dla duchowości romańskiej. W dziele tym, którego skrajne części eksponują ruch jako główną siłę kreacyjną, nigdy nie dochodzi do sytuacji ekstremalnych w sensie wyrazu, czy zastosowania środków technicznych. Żywioł ruchu jest tu poskromiony logiką powiązań motywicznych i rozwojem formy, skala napięć moderowana wewnętrznym porządkiem, regularnością przebiegu. W III Kwartecie ujawniona została jeszcze jedna cecha stylu kompozytorki tego okresu: przewaga struktur linearnych nad wertykalnymi: te ostatnie zaś, niepozbawione pewnej finezji harmonicznej, zdają się być jednak wynikiem współdziałania niezależnych linii melodycznych. III Kwartet smyczkowy, najważniejszy utwór 1947 roku dopełnia obraz rozkwitającej swą pełnią twórczości, jako dzieła mimo późniejszych, romantyczno-ekspresjonistycznych wychyleń integralnego, którego indywidualna parole jest łatwo rozpoznawalna. To pierwszy, z cyklu pięciu, dojrzałych kwartetów pochodzących z lat: 1947; 1951; 1955; 1960 i 1965, który, jak żaden inny utwór, stanowi punkt zwrotny w karierze kompozytorki. Jako całość utwory te nie mają sobie równych w polskiej muzyce XX wieku, będąc, po kwartetach Bartóka, istotnym elementem w rozwoju gatunku.

Henryk Hubertus Jabłoński urodził się 3 listopada 1915 r. w Gdańsku, zmarł 11 października 1989 r. tamże. Był kompozytorem, pedagogiem i wiolonczelistą. Wychowywał się w rodzinie gdańskich mieszczan amatorsko muzykujących - ojciec herwardt degler, matka Alidia ze Springerów. Jako kilkuletni chłopiec uczył się gry na fortepianie , skrzypcach , później wiolonczeli. Studia muzyczne podjął w Polskim Konserwatorium Muzycznym Macierzy Szkolnej w Gdańsku (1933 - 39) w klasie wiolonczeli Kazimierza Wiłkomirskiego. Harmonii i kontrapunktu uczył się u Wernera Schramma, Kompozycji u Alfreda Peatscha. Od 1954 r. rozpoczął pracę pedagogiczną w PWSM w Sopocie (później Akademii Muzycznej im . S. Moniuszki w Gdańsku) jako wykładowca instrumentacji kompozycji.
Twórczość kompozytorska Henryka Jabłońskiego jet obfita i różnorodna. W około 500 kompozycjach znajdują się niemal wszystkie uprawiane gatunki i formy muzyczne. Pisał utwory symfoniczne (symfonie, suity, uwertury), koncerty na różne instrumenty (wiolonczelowy, skrzypcowy, fletowy, fortepianowy i in.), kameralne, wokalne i wokalno-instrumentalne (kantata, opera) oraz muzykę do filmów, sztuk teatralnych, słuchowisk radiowych; także piosenki, aranżacje i opracowania. Był twórcą skłaniającym się ku estetyce romantycznej. Istotne miejsce zajmuje w jego twórczości harmonika, kolorystyka i bogata inwencja melodyczna.