Trzy Intermezza fortepianowe Johannesa Brahmsa (1833 - 1897). Brahms pierwsze utwory skomponował już w wieku 12 lat, a mając 15 lat wystąpił publicznie. W 1853 Remencji zatrudnił Brahmsa jako swojego akompaniatora. Później kompozytor pracował jako dyrygent, prowadził Towarzystwo Muzyczne, koncertował i uczył. Brahms czerpał głównie z klasyków, szkół przedklasycznych i romantyzmu niemieckiego. Odrzucał działalność Wagnera i Liszta. Od Beethovena przejął sposób przekształcenia tematu, oraz technikę wariacyjną, natomiast od kompozytorów późnego baroku przejął formy polifoniczne (fuga, passacalia). Brahms preferował w swojej twórczości pełne brzmienie orkiestry.