Tabulatura Jana z Lublina należy do najobszerniejszych europejskich zbiorów organowych z XVI wieku. Niniejszy zbiór jest kontynuacją publikacji z 1995 roku, zawierającej 10 tańców z Tabulatury Jana z Lublina. Tańce są często podobne do siebie, co wskazuje na to, że mogły pochodzić od jednego autora. Większość nie ma tytułów. Kilka razy powtarza się tytuł Alia ("inny" taniec) lub Corea ("taniec"). Pięknie brzmią polskie nazwy: Poznanie, Jeszcze Marcinie. Niektóre, np. Cos colo odo sa, czekają na rozszyfrowanie.
Prawie wszystkie tańce maja dwie części: pierwszą - wolniejszą, w metrum parzystym i drugą szybszą w metrum nieparzystym. Część parzysta przeważnie ma puls lub dwa (alla breve). Tempo określa krok taneczny i jest ono najczęściej żwawe.